Από τον Άγνωστο Χ
Ο βασικός λόγος για τον οποίο αρνείται ο κ. Τσίπρας να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε κυβέρνηση είναι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις μετά τις εκλογές της 6.5.2012, ακριβώς επειδή εξακολουθεί να λέει ότι θα «καταγγείλει» τη δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο, αλλά εντός Ευρωζώνης.
Εν ολίγοις, τα κόμματα που λένε ΝΑΙ (ή ναι μεν αλλά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) στο περίφημο μνημόνιο καταποντίζονται εκλογικά και δημοσκοπικά, όπως η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, ο ΛΑΟΣ, η Μπακογιάννη και η Δράση.
Από την άλλη, τα κόμματα που λένε ΟΧΙ, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο περίφημο μνημόνιο, ανεβαίνουν εκλογικά και δημοσκοπικά και συνεπώς συνεχίζουν να το λένε για να ανέβουν περαιτέρω.
Συνεπώς είναι της «μόδας» το ΟΧΙ στο μνημόνιο για να ανέβει ένα κόμμα εκλογικά και δημοσκοπικά.
Αυτό που δεν λέγεται σήμερα από κανέναν είναι ότι η δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο δεν είναι το πρόβλημα της χώρας.
Το πρόβλημα της χώρας μας είναι τα δημοσιονομικά του: το ετήσιο έλλειμμα, το τεράστιο χρέος και η έλλειψη δανεικών για να εξακολουθήσει να υπάρχει το Κράτος. Με ή χωρίς μνημόνιο το πρόβλημα θα υπάρχει έως ότου λυθεί.
Η δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο είναι απλώς η μία και μόνη λύση στο ανωτέρω πρόβλημα που έχει ακουστεί και ακολουθηθεί μέχρι στιγμής, η οποία εξασφαλίζει για την ώρα την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη με δανεικά από τα Κράτη – Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Δ.Ν.Τ., ώστε να συνεχίσουμε να έχουμε μία αξιοπρεπή διαβίωση, μέχρι να τακτοποιήσουμε το ανωτέρω δημοσιονομικό μας πρόβλημα.
Η άλλη λύση είναι η καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου και συνεπώς η επιστροφή στη δραχμή, ούτως ώστε το Ελληνικό Κράτος να «κόψει» δικό του νόμισμα για να πληρώσει μισθούς, συντάξεις και οφειλόμενα προς τρίτους σε δραχμές, αλλά και να αντιμετωπίσει το ανωτέρω δημοσιονομικό μας πρόβλημα.
Τρίτη μαγική λύση αλά κ. Τσίπρα δεν υπάρχει, τουλάχιστον στον άμεσο χρονικό ορίζοντα. Δηλαδή και καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου και δανεικά από τα Κράτη – Μέλη της Ευρωπαϊκή Ένωσης και παραμονή στο Ευρώ δεν γίνεται να υπάρξει. Δεν γίνεται και να ταΐσεις το σκύλο και να έχεις την πίτα ολόκληρη.
Και θα προσπαθήσω να το εξηγήσω όσο πιο απλά γίνεται.
Η καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου σημαίνει μεν ότι δεν θα εφαρμόσουμε τα μέτρα που μας ζητούν τα άλλα Κράτη – Μέλη (το οποίο πολύ θα μας άρεσε), σημαίνει όμως και πως δεν θα μας δανείσουν άλλα χρήματα (το οποίο δεν θα μας αρέσει). Θα μας λείπουν λοιπόν έως το τέλος του 2012 κάποια δις Ευρώ, (ήτοι το δημοσιονομικό πρόβλημα θα υπάρχει), για τα οποία δεν θα μπορούμε να τα δανειστούμε από κανέναν και συνεπώς θα αναζητήσουμε τα Ευρώ από φόρους, εισφορές και καταθέσεις. Όταν δε, δεν θα τα βρούμε και αυτά, προκειμένου να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις και λοιπές υποχρεώσεις, θα αναγκαστούμε να «κόψουμε» το δικό μας νόμισμα για να τα πληρώσουμε. Όλα δε αυτά, χωρίς να αποπληρώνουμε το χρέος και χωρίς τόκους, μόνο για να υπάρχει απλώς το Ελληνικό Κράτος.
Συνεπώς κυρίες και κύριοι, διαλέγουμε και παίρνουμε: Ευρώ ή δραχμή; Μπροστά ή δύο δεκαετίες πίσω;
Υ.Γ.1. Να θυμίσω απλώς ότι ο μισθός ενός ιδιωτικού υπαλλήλου το 1997, με πενταετή υπηρεσία ήταν 148.000 δραχμές, ήτοι σε Ευρώ 434,37. Μη νομίζετε δηλαδή ότι θα είναι καλύτερα τα πράγματα με τη δραχμή. Πιο φτωχοί θα γίνουμε, όχι πιο πλούσιοι.
Υ.Γ. 2. Για δε τους ανέργους έχω να πω ότι, για να βρουν μία δουλειά, πρέπει να υπάρχει και ένας εργοδότης. Το δημόσιο δεν θα μπορεί πλέον να κάνει τον εργοδότη, άρα θα πρέπει να υπάρχουν ιδιώτες εργοδότες που θα κάνουν επενδύσεις για να υπάρξουν νέες θέσεις εργασίας. Δεν είναι καλύτερα, οι επενδύσεις να γίνουν σε Ευρώ, οπότε και ο μελλοντικός μισθός να είναι σε Ευρώ, παρά σε δραχμές χωρίς καμία αγοραστική δύναμη;
Υ.Γ. 3. «Better the devil you know» λένε επίσης οι αγγλοσάξονες. Και εγώ προτιμώ τον διάολο που ξέρω, από οποιονδήποτε άλλο διάολο που δεν ξέρω.
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ Χ
