.jpg)
Από τον Μυστήριο
Αν πιστέψουμε τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, το 85% περίπου των Ελλήνων θέλουν η Ελλάδα να παραμείνει στη ζώνη του Ευρώ. Το εν λόγω όμως συντριπτικό ποσοστό δεν φαίνεται να επαληθεύεται, με μία στοιχειώδη επιτόπια έρευνα στον απλό κόσμο, όπου ευκόλως ο καθείς μπορεί να διαπιστώσει ότι εκείνοι που επιθυμούν επιστροφή στην δραχμή μόνο λίγοι δεν είναι.
Αν μάλιστα σε αυτούς προστεθούν κι εκείνοι που δεν τους κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη, αν θα συνεχίσουμε να έχουμε το ευρώ ως νόμισμα, καθίσταται σαφές ότι το Ευρώ δεν αποτελεί το εθνικό μας δισκοπότηρο.
Οφείλω κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω πως ούτε εγώ θεωρώ ότι η είσοδος της Ελλάδος στην Ευρωζώνη αποτελεί κάποια τεράστια εθνική επιτυχία, πόσω μάλλον όταν η ισοτιμία εισόδου ήταν εις βάρος μας και συνοδεύτηκε με την αυτόματη – τεχνητή – ανατίμηση προϊόντων και υπηρεσιών εν μία νυχτί, προσδίδοντας στην ελληνική οικονομία αλλά και στους Έλληνες μία επίπλαστη και φαντασιόπληκτη αίσθηση ότι ξάφνου μεταμορφωθήκαμε σε οικονομική υπερδύναμη.
Ποιοι όμως είναι εκείνοι που είτε επιθυμούν την επιστροφή στην δραχμή, είτε δεν τους πολυνοιάζει τι θα γίνει στο τέλος.
Κατ’ αρχήν είναι εκείνοι που δολίως προπαγανδίζουν υπέρ της αναγκαιότητας επιστροφής στην δραχμή, καθώς τοιουτοτρόπως ευνοούνται τα συμφέροντά τους. Είναι λοιπόν εκείνοι που έχουν προ πολλού στείλει τα κεφάλαιά τους σε τράπεζες του εξωτερικού, οπότε μία πιθανή επιστροφή της δραχμής θα τους δώσει τη μοναδική ευκαιρία να αγοράσουν ακίνητα και κυρίως επιχειρήσεις έναντι πινακίου φακής σε μία Ελλάδα που μετά από ραγδαίες και συνεχείς υποτιμήσεις του νέου νομίσματος θα ξεπουλά όσο – όσο.
Επίσης, στην ίδια κατηγορία ανήκουν και αυτοί που τόσα χρόνια είχαν κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις – κυρίως ΜΜΕ – και ελπίζουν ότι στον κακό χαμό που θα προκύψει κατά τη μετάβαση στη δραχμή, τα χρέη τους θα γραφτούν στο χιόνι και θα ξελασπώσουν. Όλοι τους έχουν βγάλει ασύλληπτα ποσά από κρατικές επιχορηγήσεις και τώρα το παίζουν παιδιά του λαού. Είναι ίσως οι πλέον θορυβούντες και επικίνδυνοι, καθώς ξεσαλώνουν σε εφημερίδες και ραδιόφωνα μπας και τη σκαπουλάρουν για ακόμη μία φορά.
Από την άλλη όμως είναι εκείνη η μερίδα των ανθρώπων που ανήκει στο +20% του εργατικού δυναμικού της χώρας που είναι σήμερα άνεργοι, ή στο 25-30% που είτε υποαπασχολούνται, είτε εργάζονται με μισθούς πείνας, είτε τέλος λαμβάνουν συντάξεις - φιλοδώρημα. Εκείνοι δηλαδή που πολύ λογικά δεν έχουν τίποτε πια να χάσουν, ή έστω έχουν πολύ λίγα να χάσουν, αν τελικά επιστρέψουμε στην δραχμή. Καθώς ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται, οι εν λόγω ενδεχομένως λογικά σκέπτονται ότι λίγα πράγματα θα αλλάξουν στη ζωή τους όποιο νόμισμα και αν προκριθεί. Χρήματα στην τσέπη τους δεν προβλέπεται να έχουν, όπως και να λέγεται το νόμισμα, καθώς η ύφεση θα διαιωνίζεται επί μακρόν στην Ελλάδα, ό,τι και ευαγγελίζονται οι πολιτικοί μας «σωτήρες».
Κανείς δεν δικαιούται να ζητήσει από την ανωτέρω κατηγορία συμπολιτών μας τα ρέστα για την επιλογή τους. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα είδαν τους κόπους μιας ζωής, την καριέρα τους, τις επιχειρήσεις τους να καταστρέφονται, να περικόπτονται βιαίως οι συντάξεις τους με τον πλέον ανήθικο τρόπο, να χρειάζεται να πληρώνουν ακόμη και τα φάρμακά τους. Έτσι πολλοί έχουν πειστεί ότι η μόνη ελπίδα τους είναι η επιστροφή στην δραχμή, όπως άλλωστε τους έχουν τάξει οι έμποροι της ελπίδας ραδιοφωνατζήδες και εκδότες.
Δεν είναι λίγοι όμως κι εκείνοι που η καταστροφή όλων πια, δεν θα τους πείραζε διόλου…
Τέλος, υπάρχουν κι εκείνοι που μάχονται υπέρ της δραχμής για ιδεολογικούς λόγους. Μπορεί να είναι είτε ακροαριστεροί είτε ακροδεξιοί, των οποίων όμως η ενωμένη Ευρώπη αποτελεί κοινό ιδεολογικό στόχο, έστω και αν έχουν διαφορετική ιδεολογική αφετηρία. Και οι δύο ομάδες εμφορούνται από αντιευρωπαϊκό μένος, καθώς θεωρούν την Ευρώπη πηγή δεινών…
Αλήθεια όμως, με ποια λογική θα ξαναδώσουμε στο υπάρχον πολιτικό δυναμικό του τόπου – το 99% του οποίου είναι άχρηστο, ανίκανο, διεφθαρμένο και κυρίως υπεύθυνο για την καταστροφή της χώρας – τη δυνατότητα να ξανακόψει δραχμές κατά βούληση με την πρώτη ευκαιρία, ανενόχλητο πια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα;
Να τους δώσουμε την ευκαιρία αυτή για να χρηματοδοτήσουν ξανά τις έκνομες δραστηριότητές τους; Για να ξαναδανείσουν τους κολλητούς τους με θαλασσοδάνεια; Για να ξαναγοράσουν άχρηστα οπλικά συστήματα; Για να ξαναβγάλουν υπερκέρδη οι εργολάβοι με υπερκοστολογημένα δημόσια έργα όλο κακοτεχνίες; Για να ζήσουμε ξανά την ψευδαίσθηση ότι λεφτά υπάρχουν;
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
