Από το Μυστήριο
Το έχουμε πια διαπιστώσει όλοι μας. Σε κάθε σχεδόν συζήτηση ανάμεσα σε νοήμονες ανθρώπους και ουχί κομματικά αλλά και πολιτικά κολλημένους, το μόνιμο ερώτημα που τίθεται είναι "Και τώρα τί ψηφίζουμε την Κυριακή;"
Αποτελεί το απόλυτο παράδοξο, 9 με 10 κόμματα να διεκδικούν με αξιώσεις να εισέλθουν στην Βουλή, αλλά ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης να αδυνατεί να καταλήξει στην επιλογή της ψήφου του, καθώς νιώθει ότι δεν εκφράζεται από κανένα.
Δυστυχώς για την χώρα, στα δικά μου τα μάτια, όσο αναξιόπιστα είναι τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας που ευθύνονται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό για την καταστροφή της Ελλάδος, άλλα τόσο αναξιόπιστα είναι και τα υπόλοιπα κόμματα διαμαρτυρίας, είτε είναι ακροαριστερά, αριστερά, είτε ακροδεξιά ή δεξιά, καθώς τα κόμματα αυτά δεν έχουν να προσφέρουν οτιδήποτε χρήσιμο και γόνιμο, πλην της καταγγελίας των πάντων και την υιοθέτηση λαϊκίστικων και ανεδαφικών λύσεων για να χαϊδέψουν τα αυτιά των μελλοντικών ψηφοφόρων τους.
Ομολογώ ότι πρώτη φορά στη ζωή μου είμαι τόσο προβληματισμένος για την ψήφο μου. Έχοντας πολλά έτη απομακρυνθεί από την αυτονόητη επιλογή σε σχέση με τις πολιτικές πεποιθήσεις μου, βρίσκομαι ενώπιον του προφανούς αλλά και πρωτοφανούς διλήμματος. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πειστεί για την επιλογή μου, τουναντίον μάλιστα. Άλλωστε έχω ήδη διακρίνει και κατακρίνει εγγράφως συμπεριφορές και αντιλήψεις που δεν με κάνουν να αισιοδοξώ και πολύ για το μέλλον.
Στα τρία και πλέον έτη που έχω την χαρά να μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας και αντιστρόφως, θεωρώ ότι πρέπει να είμαι ευθύς και ειλικρινής μαζί σας.
Έτσι, νιώθω ότι σαν είμαι εμπρός σε μία ζυγαριά, και προσπαθώ να ζυγίσω τις επιλογές που έχω, γιατί εκείνο που με προβληματίζει πρωτίστως είναι η Δευτέρα.
Δικαιολογημένη η οργή και ο θυμός που νιώθουμε όλοι μας, αλλά στο δια ταύτα, κάπου υστερούν οι επιλογές που έχουμε. Διότι την Δευτέρα ο τόπος θα χρειαστεί και πάλι κυβέρνηση. Οι αφορισμοί, οι κραυγές και ο λαϊκισμός, ποτέ δεν έδωσαν λύσεις. Αντιθέτως, ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι αποτελούν κακό συμβουλάτορα για τις επιλογές μας ως έθνος.
Η ακυβερνησία ή οι αδύναμες κυβερνήσεις θα μας οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκλήρωση της καταστροφής με την έξοδο της Ελλάδος από την ευρωζώνη. Και ας σπεύσετε κάποιοι εξ υμών να με κατηγορήσετε για κινδυνολογία. Όμως τα δεδομένα είναι απτά. Η Ελλάδα μπορεί πια τεθεί εκτός ευρώ στην πρώτη ευκαιρία, μια και η έκθεση των ευρωπαϊκών τραπεζών και ασφαλιστικών οργανισμών έχει πια μειωθεί, χάρη στην "επιτυχημένη" προσπάθεια των κυρίων Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου. Ήδη στο νέο δάνειο που πρόκειται να λάβει η ΔΕΗ έχει συμπεριληφθεί ρήτρα δραχμής.
Η Ευρώπη μπορεί πια να αντέξει χωρίς την Ελλάδα, η Ελλάδα όμως χωρίς την Ευρώπη θα γυρίσει δεκαετίες πίσω. Επομένως το διακύβευμα των εκλογών είναι, νομίζω, σαφές και εξαιρετικά απλό.
Εκτός βέβαια και αν έχουμε αποδεχθεί ότι η επιστροφή στην δραχμή αποτελεί την καλύτερη λύση και ότι θα επιτρέψουμε στο υπάρχον πολιτικό προσωπικό να τυπώσει δραχμές κατά το δοκούν και κατά βούληση...
Η Ελλάδα την Δευτέρα χρειάζεται κυβέρνηση. Και, επιτρέψτε μου, κυβερνητική επιλογή δεν μπορεί να είναι ούτε οι εκπρόσωποι και υπερασπιστές των κουκουλοφόρων και των γκρουπούσκουλων της Αριστεράς, ούτε οι θιασώτες των σεναρίων συνωμοσίας λαϊκιστές δεξιοί ή νεοναζί.
Δυστυχώς, για εμένα, η επιλογή αρχίζει και αποτελεί μονόδρομο. Ελπίζω μόνο να μη το μετανιώσω πικρά μετά, αλλά λαμβανομένου υπ' όψιν του σήμερα, θα επιλέξω τούτη δω την φορά με γνώμονα την όποια λογική μου έχει απομείνει, και ουχί με το θυμικό μου.
Την Κυριακή θα εκπληρώσω το εκλογικό καθήκον μου, έτσι με βαριά καρδιά...
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
