Όλα αυτά, μέχρι πριν από λίγο καιρό, πριν ενσκήψει η κρίση.
Διότι σήμερα, οι ίδιοι φωστήρες – κήνσορες – διαμορφωτές της κοινής γνώμης ρίχνουν, συλλήβδην, το ανάθεμα της οικονομικής κρίσης και της κατάντιας της χώρας μας στο σύστημα που γεννήθηκε με τη Μεταπολίτευση, από το ’74 και δώθε. Και ότι η κρίση που διέρχεται ο τόπος, έχει σημάνει το τέλος της Μεταπολίτευσης και τα λοιπά βερμπαλιστικά και σαφώς υποκινούμενα σενάρια περί σαρωτικών αλλαγών του πολιτικού συστήματος και άλλες τέτοιες σάχλες.
Τώρα, αν εσείς βγάζετε άκρη από αυτά, πείτε μου κι εμένα του αδαούς....
Ωστόσο, αναρωτιέμαι: Ο Καραμανλής ήταν εκείνος που χρέωσε τη χώρα με δανεικά κι αγύριστα, διογκώνοντας το δημόσιο χρέος; Ο Καραμανλής και η Ν.Δ. της περιόδου ’74 – ’81 γέμισε με ορδές κομματόσκυλων την Ολυμπιακή, τον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ και τον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα;
Ο Καραμανλής είχε εκτοξεύσει τον πληθωρισμό στο 25%; Ο Καραμανλής διέλυσε τα ασφαλιστικά ταμεία γεμίζοντάς τα με μαϊμούδες αντιστασιακούς (βλ. χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το πάλαι ποτέ εύρωστο ΝΑΤ); Ο Καραμανλής της περιόδου ’74 – ’81 διασπάθισε τα κοινοτικά κονδύλια, διέλυσε τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, άλωσε και ευτέλισε το συνδικαλιστικό κίνημα;
Αυτά και άλλα τόσα ερωτήματα γενώνται στο φτωχό μου το μυαλό με τις όποιες ιστορικές γνώσεις περί τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας κατέχω.
Αλλά, ως γνωστόν, συμφέρει όλους αυτούς τους παραθυράτους να γενικεύουν «αλόγιστα» και να ρίχνουν το ανάθεμα επί δικαίων και αδίκων.
Και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Είναι προφανές ότι δεν θέλουν να ξυπνήσουν μνήμες στον κόσμο. Δεν θέλουν ο κόσμος να επικεντρωθεί μόνο στις αλόγιστες σπατάλες, την κακοδιαχείριση, τα σκάνδαλα και τα προκλητικά βολέματα ημετέρων της δεκαετίας του ’80 που γιγάντωσαν το δημόσιο (τέρας), ούτε να θυμάται το έγκλημα του χρηματιστηρίου.
Βολεύει, με απλά λόγια, να κάνουμε έναν αχταρμά με όλα τα παραπάνω, πασπαλισμένα με ολίγον από Βατοπαίδι. Διότι έτσι απαξιώνεται στο σύνολό του ο πολιτικός κόσμος, αποδυναμώνεται το σύστημα και, συνεπακόλουθα, ανοίγει το έδαφος για τον εκλεκτό τους «Μεσσία», όποιος κι αν είναι αυτός…
Αλλά, το πλέον προκλητικό είναι το, δήθεν, ...ερώτημα: «Δεν θα πάει επιτέλους κάποιος φυλακή;».
Συγγνώμη κύριοι, αλλά κι εσύ λαέ, αλλά όταν ο μακαρίτης ο Ανδρέας πλησίασε την εξώθυρα του Κορυδαλλού, απειλήθηκε εμφύλιος από τους Αυριανιστές και σήμερα όλοι, ελαφρά τη καρδία, μιλάν για το «βρώμικο ’89». Τελικά, σκάνδαλο Κοσκωτά υπήρξε ή όχι; Ή μήπως πήρε το μυστικό στον τάφο του ο Κουτσόγιωργας; Ή μήπως για όλα έφταιγε ο Τσοβόλας;
Αλλά έτσι είναι. Μη θυμηθούμε τα «πάμπερς» και τους πηχυαίους τίτλους «πέφτει ο φαύλος»…
Γι’ αυτό, περήφανε ελληνικέ λαέ – ή αλλιώς μακάκα λαέ (που λέει και ο ΚΥΡ), μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις. Διότι, την επόμενη φορά που ίσως κάποιος πολιτικός (πράσινος ή γαλάζιος, το ίδιο κάνει) κινδυνεύσει να παραπεμφθεί σε Ειδικό Δικαστήριο, εσύ θα μιλήσεις για πολιτική δίωξη και είτε θα διαδηλώνεις έξω από το Δικαστήριο (σαν «Αυριανιστής) είτε θα πας να τον χειροκροτήσεις έξω από κάποια κομματική εκδήλωση, όπως έκανες με τον «νόμιμο και ηθικό» ή τον «μέγα Αριστοτέλη των Δωδεκανήσων»!!!
Γι’ αυτό, η «λαίλαπα» του ΔΝΤ είναι απόρροια και των δικών σου, δικών μου, δικών μας ευθυνών, της ανοχής – συνενοχής μας.
Οι λαϊκίστικες εξάρσεις όμως του στυλ «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» δεν περνάνε και δεν πουλάνε πια.
Τώρα, πού θα καταλήξουμε ως κοινωνία, όταν αρχίσουν να μπαίνουν στο πετσί μας οι επιπτώσεις των νέων μέτρων, αυτό είναι ένα άλλο ερώτημα που θα το ερευνήσουμε προσεχώς.
Προς το παρόν, όπως μας ευχήθηκε τις προάλλες ο Όλι Ρεν :
Kalo kouragio!
Σεμνός & Ταπεινός
