Άδεια καταστήματα εις τους πιο εμπορικούς δρόμους των Αθηνών, όπως την Τσακάλωφ, τη Σκουφά, την Πανεπιστημίου, την Ακαδημίας, τη Σταδίου, την Ιπποκράτους. Ακόμη και εις τον πλέον εμπορικό, αλλά και ακριβό δρόμο, την Ερμού, βλέπει κανείς καταστήματα που ψάχνουν ενοικιαστές. Παλιότερα, θα ήταν είδηση να υπήρχε ξενοίκιαστο κατάστημα σε πολυσύχναστο και εμπορικό δρόμο, σήμερα η είδηση είναι να νοικιάζεται αμέσως και με καλό μίσθωμα. Αλλά και τα προάστια των Αθηνών με εμπορική ζωή δεκαετιών, όπως το Μαρούσι, η Νέα Ιωνία και το Χαλάνδρι, σήμερα μαραζώνουν, καθώς τα εμπορικά κέντρα που έχουν ανοίξει τα τελευταία χρόνια (Mall, Golden Hall κλπ), έχουν γονατίσει τα εκεί καταστήματα. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι σε κάθε γωνία παλιότερα λειτουργούσε και ένα κατάστημα, αλλά είναι γνωστό τοις πάσι ότι εις τις υπερβολές είμαστε μακράν πρώτοι…
Έτσι, το ένα μετά το άλλο από τα μικρά αλλά και μεσαία καταστήματα βάζουν λουκέτο, μην δυνάμενα να αντέξουν
το κόστος λειτουργίας τους. Έχουν να αντιμετωπίσουν την σοβούσα οικονομική κρίση, την αδυναμία των Ελλήνων να προβούν σε αγορά καταναλωτικών αγαθών, αλλά και την φοβία τους ότι τα χειρότερα έρχονται. Έχουν επίσης να αντιμετωπίσουν τα αυξημένα λειτουργικά τους έξοδα και κυρίως τα υπέρογκα και άνευ λογικής μισθώματα, όταν μάλιστα μειώνονται τα έσοδα τους. Άσε που κάθε φορά που πρόκειται να συναφθεί νέο μισθωτήριο, είτε οι ιδιοκτήτες είτε οι προηγούμενοι καταστηματάρχες απαιτούν «αέρα» δεκάδων ή και εκατοντάδων μερικές φορές χιλιάδων ευρώ, ο οποίος «αέρας» είναι φυσικά ελληνική «εφεύρεση».
Εκείνο όμως που «σκότωσε» τον «εμποράκο», ήταν άνευ άλλου η λειτουργία των πολυκαταστημάτων, καθώς δεν έχει ούτε την υποδομή, ούτε τα χρήματα, αλλά ούτε και τα περιθώρια κέρδους για να τα συναγωνιστεί. Εκτός φυσικά της ασύγκριτης ποικιλίας και των επιλογών που προσφέρουν, τα πολυκαταστήματα έχουν το απόλυτο πλεονέκτημα, δεδομένου ότι τους επιτρέπεται να λειτουργούν σε συνεχές ωράριο, κάθε ημέρα, αλλά και το Σάββατο μέχρι το βράδυ.
Ο μεμονωμένος καταστηματάρχης δεν αντέχει οικονομικά αλλά και σωματικά να ακολουθήσει αυτό το ρυθμό λειτουργίας των πολυκαταστημάτων και αναγκαστικά οδηγείται εκόν – άκον σε αφανισμό. Φυσικά τον καταναλωτή ελάχιστα ενδιαφέρουν τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζει ο κάθε επαγγελματίας, τον νοιάζει μονάχα να εξυπηρετείται ανά πάσα σχεδόν στιγμή.
Αποτέλεσμα των ανωτέρω είναι επί της ουσίας να βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η υπαλληλοποίηση των μικρομεσαίων και μεσαίων τέως καταστηματαρχών, οι αποτελούσαν την ραχοκοκαλιά της πάλαι ποτέ ακμάζουσας μικρομεσαίας τάξης, προς όφελος φυσικά των ολιγοπωλίων όπως εκφράζονται με τα πολυκαταστήματα. Οι τέως εργοδότες καθίστανται υπάλληλοι και μάλιστα με χειρότερους όρους (ελαστικό ωράριο, χαμηλά ημερομίσθια, ανασφάλιστοι κλπ).
Υ.Γ. Είναι πλέον βέβαιο ότι με την τάση να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια τα διάφορα malls ανά την επικράτεια, σε λίγο καιρό και μάλιστα με τις μελλούμενες οικονομικές συνθήκες, θα δούμε και αυτά να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, οδηγώντας χιλιάδες εις την ανεργία…
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
