Ευτυχώς που έχω κάβα από τίτλους και μάλιστα μεγάλη, τη μεγαλύτερη σε επίπεδο υφηλίου και περνάει ανώδυνα η προσωρινή καταπάτηση ιδιοκτησίας. Επίσης, οι βάζελοι του δεν ασχολούμαι με Ελλάδα αλλά μόνο με Ευρώπη, τώρα είδαν ξανά την γλύκα και ξέχασαν τα ίδια τους τα λόγια τα προηγούμενα χρόνια.
Μια και μίλησα για τίτλους, κατάφεραν και μείωσαν και σε αυτό τον τομέα σε απόσταση αναπνοής. Μόλις 7 κύπελλα (24-17), ενώ αύξησαν και την απόσταση σε 4 κύπελλα από (την καλή στο τομέα του κυπέλλου) ΑΕΚ που έχει 13.
Προς Αεκτζήδες. Πάρτε το επόμενο για να φύγετε από αυτόν τον καταραμένο αριθμό (το 13), που μου το έβγαλε μια φορά ένας κρουπιέρης στο καζίνο 3 φορές ρεπετισιόν και με έκανε έξαλλο!!!
Ο θεσμός του κυπέλλου ευτυχώς στην Ελλάδα κρατάει γερά και δεν έχει απαξιωθεί όπως στην Ιταλία πχ, που ασχολούνται μαζί του σοβαρά 2-3 ομάδες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ορισμένων αξιοσημείωτων γεγονότων ξεχωριστούς για κάθε ομάδα. ενδεικτικά αναφέρω:
Για τον Ολυμπιακό οι 5 σερί κατακτήσεις, οι 3 4αρες επί του Παναθηναϊκού, η 6αρα επί της ΑΕΚ, η πορεία του 2001 (6 στην ΑΕΚ, 4 στη Λεωφόρο, 5-4 τον Ηρακλή σε ένα ματς που από τα 9 γκολ, τα 5 ήταν σπάνιας ομορφιάς με αποκορύφωμα αυτό του Τζιοβάνι, ήττα όμως στο τελικό από τον ΠΑΟΚ). Πρόσφατα 2 μελανές σελίδες με αποκλεισμούς από ομάδες της Β΄ Εθνικής, Πανσεραϊκος και Γιάννενα.
Για τον Παναθηναϊκό, η 4άρα εναντίον μας στον τελικό, τα 3 σερί κύπελλα στο ΟΑΚΑ (το 3-3, ο μπάκας και οι κουρεμένοι), η κατάρα του Καραϊσκάκη, όπου 2 φορές δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει τίτλο στο κάστρο (μια από την ΑΕΚ στα πέναλτι, μια ο Πανιώνιος).
Για την ΑΕΚ, η 6αρα εναντίον μας, η 7αρα σε τελικό στον Απόλλωνα, η πρόκριση με 1-3 στη Λεωφόρο και οι αποκλεισμοί σοκ από Μηχανιώνα, Λαμία, Χαϊδάρι και Θρασύβουλο.
Για τον ΠΑΟΚ, τα 4 στα Φιλαδέλφεια σε τελικό εναντίον μας και η νίκη στον τελικό της Θεσσαλονίκης με τον Άρη.
Ενώ το έχουν κατακτήσει και άλλες ομάδες όπως ο Άρης, η Καστοριά, ο ΟΦΗ η Λάρισα (2 φορές), ο Πανιώνιος (2 επίσης), ο Ηρακλής, ο ΟΦΗ ο Εθνικός, ενώ Αθηναϊκός, Ιωνικός, Απόλλων, Πιερικός και Δόξα Δράμας (3 φορές) φτάσανε μέχρι τον τελικό.
Πάμε όμως στο φετινό τελικό. Δυστυχώς οι παίκτες του Άρη έπεσαν θύματα των δηλώσεων τους πριν το ματς. «Θα ματώσουμε τις φανέλες», «δικό μας», «ή ταν η επί τας». Έτσι μείνανε μόνο στις δηλώσεις και αντί να τρώνε σίδερα, πλην κάποιων εξαιρέσεων παίζανε λες και είναι δίτερμα προπόνησης. Αχ, αυτές οι δηλώσεις πριν από μεγάλα ματς (Λέτο - Σισέ χρωστάνε ακόμα στον Ολυμπιακό). Ο Άρης λοιπόν έχασε τη μοναδική ευκαιρία να συνδυάσει την πολυπληθή παρουσία των οπαδών του με την κούπα. Δεν βρήκε μπροστά του ο Άρης μια ομάδα φορμαρισμένη, να μην του αφήσει καμία ελπίδα, αλλά ένα μετριότατο Παναθηναϊκό που τον κέρδισε με την λίγο βαρύτερη φανέλα που έχει από αυτόν.
Όσον αφορά τον κόσμο του Άρη, ήταν όντως η μεγαλύτερη εκδρομή στην Αθήνα από ομάδα της Θεσσαλονίκης, αλλά και ο ΠΑΟΚ να έπαιζε τόσο κόσμο θα είχε στο ΟΑΚΑ. Εδώ ο Ηρακλής με τον ΟΦΗ το ’87, αν δε κάνω λάθος, είχε 15000 κόσμο (φώτο).
Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός, ότι οι Αρειανοί ως οπαδοί κέρδισαν πόντους με την εκστρατεία αυτή. Μην ξεχνάμε ότι ο ΠΑΟΚ δεν μεγάλωσε σαν ομάδα, μόνο επειδή έχει τους περισσότερους οπαδούς στη Β. Ελλάδα, αλλά για την λυσσαλέα κόντρα που έχει με τον Ολυμπιακό και τις μεγάλες κατεβασιές που έχουν κάνει κατά καιρούς οι Παοκτζήδες στην Αθήνα, πράγμα που δεν το είχε ο Άρης παλιότερα.
Υ.Γ. Τα play-off με αφήνουν παγερά αδιάφορο είτε κάνει 6 ισοπαλίες ο Ολυμπιακός (ε, όχι και να χάσει) και βγει 2-3ος, είτε βγει πρώτος δεν μου καίγεται καρφί. Δεν είναι δυνατόν μια ομάδα που έχει τετοια ρεκόρ τίτλων, νο1 παγκόσμιας κλίμακας σε πρωταθλήματα, να ασχολείται με την δεύτερη θέση.
ΕΡΥΘΡΟΣ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ
