Αρκεί εδώ να προσθέσω ότι η Eurostat (στο site της) σε πόρισμά της για τα στατιστικά των ελληνικών δημοσιονομικών που απευθύνεται προς την ΕΚΤ, καταλήγει ότι όλα τα στατιστικά μας ήταν ανακριβή για όλη την περίοδο που εξέτασε, ήτοι 1997 με 2009. Άρα οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι, πέρα από την κυβέρνηση Καραμανλή, δείχνουν και την κυβέρνηση Σημίτη ως υπεύθυνη, στην οποία ο κ. Γ. Παπανδρέου ήταν υπουργός Εξωτερικών σε όλη την επίμαχη περίοδο (1997-2004), αν δεν κάνω λάθος.
Πλέον όμως εδώ που φτάσαμε, με το ΔΝΤ κυριολεκτικά προ των πυλών, δεν έχει νόημα να αναζητήσουμε ποιος έχει τη μεγαλύτερη ή τη μικρότερη ευθύνη. Το καράβι έχει ήδη βουλιάξει και το μάρμαρο θα το πληρώσει ολόκληρος ο ελληνικός λαός, ο οποίος θα δει το μισθό του να μειώνεται, τη θέση εργασίας του να κινδυνεύει, τους φόρους να μην έχουν τέλος, τη σύνταξη του να είναι ψίχουλα και ίσως θα δει το σπίτι του να έχει μικρότερη αξία από αυτήν που το αγόρασε. Ο ερχομός του ΔΝΤ, σε όλες τις χώρες που έγινε, ακολουθήθηκε από ύφεση, ακριβώς διότι τα μέτρα που προτείνει δεν είναι αναπτυξιακά, αλλά μέτρα περικοπής δαπανών. Το χειρότερο όμως είναι ότι τις αποφάσεις για το μέλλον μας θα παίρνονται από τρίτα πρόσωπα και όχι από την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνησή μας.
Έχω δυστυχώς την ταπεινή εντύπωση ότι η φαινομενική ευημερία που απολαύσαμε τα τελευταία είκοσι (20) χρόνια κυρίως λόγω των Κοινοτικών κονδυλίων, θα λάβει τέλος και για το λόγο αυτό η κοινωνική αντίδραση θα είναι ιδιαίτερα σκληρή.
Θα είναι δε ακόμα πιο σκληρή όταν θα γίνει αντιληπτό ότι τελικά το μάρμαρο δεν το πληρώνουν τα κομματικά λαμόγια, αλλά όλοι οι υπόλοιποι. Είναι δε πεποίθησή μου ότι ο ελληνικός λαός δεν θα αντέξει και οικονομικά και ψυχολογικά να προσδιορίζεται απόλυτα η τύχη του από τους τεχνοκράτες της Κομισιόν και του ΔΝΤ.
Δηλαδή με άλλα λόγια, η χώρα έφτασε σε ένα σημείο, όπου ο κ. Γ. Παπανδρέου ουσιαστικά ακύρωσε τον εαυτό του και την κυβέρνησή του. Για παράδειγμα φέρνει ο κ. Λοβέρδος νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, στο οποίο όμως θα κάνει αλλαγές το ΔΝΤ, ήτοι αντί για το 2018 θα εφαρμοστεί από τώρα. Επιβλήθηκαν έξτρα φόροι, αλλά αν αυτοί δεν είναι αρκετοί κατά την κρίση του ΔΝΤ, θα επιβληθούν και άλλοι. Ποιος λέτε εσείς κ.κ. αναγνώστες ότι τελικά θα αποφασίζει ;;;
Για το λόγο αυτό θεωρώ ότι στη Ρηγίλλης θα πρέπει να διατυπώσουν άμεσα μία εναλλακτική πρόταση πολιτικής εξόδου της χώρας από την οικονομική κρίση, ώστε να δώσουν μία διέξοδο στην επικείμενη κοινωνική δυσαρέσκεια. Θα πρέπει επίσης να μη συμμετάσχουν και να διαφωνήσουν με την όλη διαδικασία, ώστε να μην βρεθούν συμμέτοχοι στο επικείμενο ναυάγιο.
Άποψη μου είναι τελικά ότι ο κ. Α. Σαμαράς θα πρέπει να ετοιμάζεται ήδη ως ο επόμενος πρωθυπουργός.
Υ.Γ.1. Γνωρίζω σαφώς ότι η Ν.Δ. πληρώνει τώρα τις «γαλάζιες» αμαρτίες, όπως το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε τις «πράσινες» αμαρτίες το 2004. Δεν νομίζω όμως ότι θα πρέπει να περιμένει η Ν.Δ. τώρα τις νέες «πράσινες» για να επανέλθει στην κυβέρνηση. Οι συγκυρίες είναι πλέον διαφορετικές και το ΠΑΣΟΚ δείχνει ώριμο να «αυτοκαταστραφεί» εκ των έσω του.
Υ.Γ.2. Πουθενά στον κόσμο κανένας νεοεκλεγμένος ηγέτης δεν ξεκινάει τη θητεία του λέγοντας τη φανταστική ελληνική ρήση «χάος παραλάβαμε». Ο κ. Ομπάμα ουδέποτε είπε για παράδειγμα «για όλα φταίει κ. Μπους». Ο κ. Σαρκοζί δεν θα πει ποτέ ότι «ο κ. Σιράκ τα είχε κάνει μπάχαλο». Παντού οι κυβερνήσεις εκλέγονται για να ασχοληθούν με το μέλλον και όχι με το παρελθόν. Γιατί άραγε εμείς ως λαός επιτρέπουμε διαχρονικά στις κυβερνήσεις μας να μας αντιτάσσουν αυτή τη φαιδρή δικαιολογία;;; Μήπως οι «λύσεις» μας τελικά στην ελληνική πολιτική είναι απλώς οι καλύτερες, αλλά όχι και καλές;;;
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ Χ
