Κυριακή 25 Απριλίου 2010

ΤΙ ΣΑΡΑΝΤΑ, ΤΙ ΠΕΝΗΝΤΑ, ΤΙ ΕΞΗΝΤΑ...

Θα μπορούσα ενδεχομένως να ξεκινήσω αυτό το άρθρο με το τόσο επίκαιρο σύνθημα «Δεν θα πάρεις Κύπελλο ποτέ, Αρειανέ, Αρειανέ», το οποίο επιβεβαιώθηκε πλήρως εχθές…
40 χρόνια άτιτλος, είναι αυτά…
Θα μπορούσα επίσης να αναφερθώ εις το καθ’ όλα μη τυχαίο γεγονός, ότι ο Άρης έχει χάσει τους τέσσερις τελευταίους τελικούς και μάλιστα εύκολα….
Και χωρίς να πετύχει ούτε ένα τέρμα σε αυτούς τους τελικούς…
Επίσης θα μπορούσα να συνδέσω τους χαμένους τελικούς με την παρουσία και εις τους τέσσερις των Betmixer και Κιτρινόμαυρου, οι οποίοι έχουν ήδη επικηρυχθεί εις του Χαριλάου με αμύθητο ποσό…
Είναι βέβαιο ότι του χρόνου δεν υπάρχει περίπτωση να τους επιτρέψουν την είσοδο σε κάθε γήπεδο που παίζει ο Άρης…
Επίσης θα μπορούσα να κάνω ιδιαίτερη μνεία εις τους τόνους αδίκως καταναλωθέντων καυσίμων από το καραβάνι των 300 τόσων λεωφορείων…
Τόσα χρήματα τσάμπα σε μία τόσο δύσκολη οικονομικά περίοδο…
Άσε τη μόλυνση του περιβάλλοντος από τα καυσαέρια…
Ακόμη και τα Τέμπη άνοιξαν να περάσουν για πάρτη τους…
Για την επιστροφή δεν είμαι σίγουρος…
Καλά, για τα Αρειανά που καταξοδεύτηκαν ερχόμενοι με αεροπλάνο, τη συμπάθειά μου…
Αν μάλιστα ήλθαν με Ολυμπιακή, τότε θα έκαναν διπλά χαρούμενο τον Βγενόπουλο…
Θα μπορούσα επίσης να εξάρω τους φιλάθλους του Άρεως με τις 25.000 καραμούζες τους, οι οποίοι έδωσαν πραγματικά ένα μοναδικό θέαμα και δικαιολόγησαν την παρουσία τους εις τον τελικό…
Γιατί αν περίμεναν από την ομάδα τους να δικαιολογήσει, γιατί κατέβηκε εις το γήπεδο…
Βρε κομάντα, μας πρήξατε με τις λαλακισμένες καραμούζες. Ήμαρτον…
Την επόμενη, να κατέβετε χωρίς αυτές…
Συγχαρητήρια, βρε. (Τι επίπεδο, θεέ μου…)
Προτείνω μάλιστα να σας καλούμε σε κάθε τελικό παίζει δεν παίζει ο Άρης (ούτως ή άλλως παίζει δεν παίζει, κύπελλο δεν παίρνει…) για να δίνετε ένα διαφορετικό αέρα, κάποιο είδους φολκλόρ…
Εν ανάγκη να πληρώνει η ΕΠΟ τη μετακίνησή σας…
Αν και πριν τον αγώνα δείξατε και εσείς ότι πράγματι έχετε «υπέροχο» λαό…
Για την τσάμπα ταλαιπωρία σας τα λόγια είναι περιττά.
Εξάλλου, σε κάθε τελικό τσάμπα πάτε…
Οπότε συνηθισμένα τα βουνά εις τα χιόνια…
Θα μπορούσα εν τέλει να πω πολλά, αλλά δεν θα το κάνω, μια και ως γνωστό, εγώ δεν ειρωνεύομαι…
Δεν προβοκάρω…
Δεν είναι του ήθους μου να περιπαίζω τον αντίπαλο, επειδή δεν μπορούσε, βρε αδερφέ…
Τόσο μπορούσε, τόσα κατάφερε ο Άρης, να τον κοροϊδέψω κιόλας;
Έχω εγώ ποτέ κοροϊδέψει κανέναν;
Άντε λίγο τον George και παλιότερα τον Κώστα…
Άντε και τον γαύρο…
Και την ΑΕΚ λιγουλάκι…
Αν και οφείλω να πω ότι πικράθηκα που δεν παρέμειναν εις το γήπεδο ο Betmixer και ο Κιτρινόμαυρος για την απονομή του τροπαίου.
Δεν ήταν πρέπον, κύριοι.
It wasn’t political correct, gentlemen…
Οφείλατε, ως ελάχιστον δείγμα σεβασμού, να παραμείνατε και να χειροκροτήσετε τον τροπαιούχο ΠΑΟ…
Να δείτε επιτέλους πως γίνετε μία απονομή, φίλτατοι…
Μην στεναχωριέστε για την απώλεια και αυτού του τίτλου, μικροί είστε ακόμη (λέμε τώρα)…
Τι σαράντα, τι πενήντα, τι εξήντα…
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ