Νέα ταυτότητα αναζητεί η ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
«Η Αριστερά μεταξύ μαζοχισμού και αυτοκτονίας». Με αυτόν τον τίτλο περιέγραφε στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα Le Monde τις εξελίξεις στην ευρύτερη Αριστερά, υπενθυμίζοντας τη δυσοίωνη προφητεία που συνυπέγραψαν πριν από έναν χρόνο ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς και ο γενικός γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ζαν-Κριστόφ Καμπαντελίς: «Η Αριστερά μπορεί να πεθάνει».
Εκτοτε, τα ανησυχητικά συμπτώματα δεν σταμάτησαν να συσσωρεύονται. Η δημοτικότητα του Σοσιαλιστή προέδρου Φρανσουά Ολάντ βρίσκεται στα Τάρταρα. Οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν βαρύτατη ήττα της Αριστεράς στις περιφερειακές εκλογές του ερχόμενου Δεκεμβρίου, που θα αποτελέσουν και πρόκριμα για τις προεδρικές.
Ο ίδιος ο όρος «Αριστερά» έχει πάψει πλέον να περιγράφει μια πολιτική οικογένεια με τις όποιες εσωτερικές διαφωνίες της. Αντιστοιχεί περισσότερο σε ένα αρχιπέλαγος κομμάτων και οργανώσεων (Σοσιαλιστές, Πράσινοι, Αριστεροί Ριζοσπάστες, Κομμουνιστές) που όχι μόνο ακολουθούν ξεχωριστούς δρόμους, αλλά και διχάζονται στο εσωτερικό τους.
Αποτελεί κοινό τόπο για τους πολιτικούς αναλυτές ότι ο αποφασιστικός λόγος απομάκρυνσης των λαϊκών στρωμάτων από τους Σοσιαλιστές και τους μέχρι πρότινος συμμάχους τους βρίσκεται στην αδυναμία των κυβερνήσεων Ολάντ να αντιμετωπίσουν την ανεργία και να τερματίσουν τις πολιτικές λιτότητας, όπως είχαν υποσχεθεί. Υπό την πίεση αυτής της πραγματικότητας και τον φόβο της εκλογικής συντριβής, το δίδυμο Βαλς-Καμπαντελίς προχώρησε σε πολιτικό άνοιγμα προς την αριστερή αμφισβήτηση της κυβερνητικής πολιτικής στο θερινό πανεπιστήμιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος, στη Λα Ροσέλ. Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο γενικός γραμματέας του κόμματος «άδειασαν» τον υπουργό Οικονομικών Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος, λίγο νωρίτερα, είχε θέσει ζήτημα αναθεώρησης του 35ώρου από το βήμα εκδήλωσης της κυριότερης εργοδοτικής ένωσης, Medef. Οι δύο άνδρες απέκλεισαν κάθε ενδεχόμενο αναίρεσης του 35ώρου, μιας από τις πιο εμβληματικές -όσο και αμφιλεγόμενες- μεταρρυθμίσεις προηγούμενων κυβερνήσεων Σοσιαλιστών - Κομμουνιστών - Πρασίνων. Παράλληλα, επιδόθηκαν σε ρητορικά ανοίγματα προς την αριστερή αντιπολίτευση του κόμματος, χωρίς τίποτα να πείθει, ωστόσο, ότι εννοούν να προχωρήσουν πιο μακριά από συμβολικές χειρονομίες.
Παρόμοιες τάσεις εμφανίζονται στην απέναντι πλευρά της Μάγχης. Προερχόμενο από μια βαρύτατη ήττα στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Μαΐου, το Εργατικό Κόμμα εκλέγει αυτή την περίοδο τον νέο ηγέτη του, που θα αντικαταστήσει τον παραιτηθέντα Εντ Μίλιμπαντ. Η μαραθώνια εσωκομματική εκλογή θα ολοκληρωθεί στις 12 Σεπτεμβρίου. Ως φαβορί, αυτή τη στιγμή, εμφανίζεται ένας άνθρωπος για τον οποίο σχεδόν κανένας, μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες, δεν θα έδινε πιθανότητες επιτυχίας: ο 66χρονος Τζέρεμι Κόρμπιν. Μια «παλιά καραβάνα» της αριστερής πτέρυγας του κόμματος, που προτείνει εκτεταμένες εθνικοποιήσεις, κατάργηση των πυρηνικών όπλων της Βρετανίας, ενώ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να εισηγηθεί ψήφο υπέρ της εξόδου της χώρας του από την Ε.Ε. στο επικείμενο δημοψήφισμα.
Υπό την πίεση του «φαινομένου Κόρμπιν», ο μόνος εκ των ανθυποψηφίων του με πιθανότητες νίκης, ο κεντρώος Αντι Μπέρναμ, προχώρησε την περασμένη Τρίτη σε μια εξοντωτική αυτοκριτική. Ζήτησε συγγνώμη από τους ψηφοφόρους του για το γεγονός ότι επί Τόνι Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν οι Εργατικοί «χόρευαν για καιρό στον ρυθμό των Συντηρητικών», αναγνώρισε τον «πόθο για ριζοσπαστική αλλαγή» και έσπευσε να υιοθετήσει αριστερές θέσεις για σειρά ζητημάτων, από την επανεθνικοποίηση των σιδηροδρόμων και της ενέργειας μέχρι τη γενναία αύξηση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια. Απομένει να αποδειχθεί ότι όλα αυτά δεν ήταν «πολύ λίγα, πολύ αργά...» για τον κεντρώο υποψήφιο, που εμφανίζεται ως ο εκλεκτός του κομματικού και μιντιακού κατεστημένου.
Δύο κρίσιμες εκλογές στην Ισπανία
Οσοι, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, προσβλέπουν στις βουλευτικές εκλογές που θα διεξαχθούν πιθανότατα περί τα τέλη Δεκεμβρίου στην Ισπανία, υπολογίζοντας ότι θα σηματοδοτήσουν αριστερή στροφή σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, είναι πολύ πιθανό να απογοητευθούν.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις εμφανίζουν το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) και τους Σοσιαλιστές (PSOE) να ανακάμπτουν και τις δύο αναδυόμενες δυνάμεις, το αριστερό Podemos και το κεντρώο Ciudadanos, να περιορίζονται στα όρια του 16%-17% και 12%-13% αντίστοιχα. Μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, το ΡΡ διατηρεί άνετο προβάδισμα, της τάξης των οκτώ μονάδων. Ολα δείχνουν ότι δεν απέδωσε τα αναμενόμενα η προσπάθεια του νέου ηγέτη του PSOE, Πέδρο Σάντσεθ, να δώσει ένα πιο αριστερό προφίλ στο κόμμα του για να επαναπατρίσει απογοητευμένους ψηφοφόρους.
Προηγουμένως θα λάβει χώρα μια άλλη, πολύ σημαντική αναμέτρηση: οι τοπικές εκλογές στην Καταλωνία (27 Σεπτεμβρίου), στις οποίες έχουν προσδώσει χαρακτήρα δημοψηφίσματος οι συνασπισμένες δυνάμεις των αυτονομιστών. Ο πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι ακολουθεί σκληρή γραμμή και προχωρεί σε μονομερείς κινήσεις, όπως η αναθεώρηση του νόμου για το Συνταγματικό Δικαστήριο, με συνοπτικές διαδικασίες.
Οι αντίπαλοί του τον κατηγορούν ότι παίζει με τη φωτιά, υποτάσσοντας τον χειρισμό του δύσκολου εθνικού θέματος στις εκλογικές του σκοπιμότητες.
(Στην φωτογραφία : Ενας άνθρωπος για τον οποίο σχεδόν κανένας δεν θα έδινε πιθανότητες επιτυχίας, ο 66χρονος Τζέρεμι Κόρμπιν εμφανίζεται ως φαβορί για ηγέτης του Εργατικού Κόμματος. Η «παλιά καραβάνα» της αριστερής πτέρυγας του κόμματος, προτείνει εκτεταμένες εθνικοποιήσεις, κατάργηση των πυρηνικών όπλων της Βρετανίας, ενώ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να εισηγηθεί ψήφο υπέρ της εξόδου της χώρας του από την Ε.Ε.)
