Από τον Ανένταχτο
Προφανώς επηρεασμένος και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα οργής, αυτοκριτικής, θα ήθελα να σας πω μια ιστορία.
Ένα μύθο καλύτερα να τον χαρακτηρίσω μιας και είναι γνωστό ότι οι μύθοι έχουν εκπαιδευτικό σκοπό. Ο μύθος είναι του Ζαν Ντε Λα Φοντέν.*
Κάποτε στην ζούγκλα έπεσε πανούκλα και τότε αποφάσισαν τα ζώα να βρουν τον πραγματικό ένοχο για να τον δικάσουν, να τον καταδικάσουν, για να εξιλεωθούν στους θεούς. Συγκροτήθηκε λοιπόν δικαστήριο με πρόεδρο τον λέοντα, συνέδρους τον λύκο και την τίγρη, η αλεπού ήταν ο εισαγγελέας και ο όφις ο γραμματεύς.
Τότε σηκώθηκε πρώτος ο λέων και είπε,
«Αφού πρέπει όλα να τα πούμε, θα πω και εγώ την αμαρτία μου. Κάποτε κατασπάραξα κάποιους κυνηγούς!!»
Πετάγεται ο εισαγγελέας, η αλεπού:
«Ω ! Μεγαλειότατε! Οποίαν τιμή που τους περιποιηθήκατε με αυτόν τον τρόπο! Τι άλλο μπορούσαν να ελπίζουν από το να κατασπαραχθούν από τον βασιλιά των ζώων;»
Χειροκροτήματα στη ζούγκλα, αθώος ο λέων!
Σηκώνεται και ο λύκος:
«Εγώ εκτός από τα πρόβατα έφαγα και τους βοσκούς!»
«Ω! Μεγαλειότατε!» ξαναλέει η αλεπού «οποία ευσπλαχνία! Τι θα έκαναν οι τάλανες χωρίς τα πρόβατα τους;»
Αθώος και ο λύκος!!
Κάτι ανάλογο είπε και η τίγρης, ώσπου στο βάθος των ζώων, ένας ταπεινός, φτωχός γεροντάκος, πεινασμένος, ψωραλέος γαϊδαράκος κατόρθωσε και σηκώθηκε στα πόδια του και λέει «Αφού τα λέμε όλα, θα πω και εγώ την αμαρτία μου: κάποια φορά πεινούσα, το αφεντικό μου είχε θερίσει το χωράφι και δεν είχα να φάω. Ο διπλανός είχε ακόμη χορτάρι και τότε όπως ήταν δροσερό άπλωσα τη γλώσσα μου και άρπαξα μια δύο, ίσως και τρεις χούφτες χορτάρι»...
Τότε σηκώθηκαν όλοι όρθιοι έξαλλοι και λένε:
«Αυτός είναι ο ένοχος! Τόλμησες να απλώσεις τη γλώσσα σου στο ξένο χορτάρι!» και τον κατασπάραξαν τον γαϊδαράκο...
Το επιμύθιο στο οποίο καταλήγουμε, είναι ότι ανάλογα εάν είσαι ισχυρός ή αδύναμος, θα έχεις δίκιο ή άδικο...
Ω μα τι σύμπτωση με τη σημερινή εποχή !
Βάλτε στη θέση του δικαστηρίου όλες τις μεγάλες χώρες, και στη θέση του γαϊδαράκου την Ελλάδα…
Όλες οι μεγάλες χώρες είναι καταχρεωμένες. Όλες έχουν κάνει τις ίδιες αμαρτίες με εμάς (π.χ swaps, διόγκωση δημόσιου χρέους κα) και μάλιστα υπάρχουν χώρες που μπροστά στις δικές μας αμαρτίες έχουν κάνει ανομήματα, που ούτε όλο το Βατικανό να τους εξομολογεί, δεν εξιλεώνονται.
Γιατί είπαμε ότι φταίμε, έχουμε τις ευθύνες μας, έχουμε κάνει τεράστια λάθη, αλλά εμείς την πληρώνουμε – και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο - γιατί εις τον αιώνα τον άπαντα θα ισχύει ο νόμος του ισχυρού.
Βεβαίως για να μην ξεχνάμε και τα δικά μας, βάλτε στη θέση του δικαστηρίου τους πολιτικούς μας, και στη θέση του γαϊδαράκου τον λαό…
Είδατε που έτσι έχει δίκιο ο Πάγκαλος;
Αυτό που παρέλειψε να μας πει είναι ότι τη νύφη θα την πληρώσουμε εμείς, διότι είπαμε...
Ισχύει ο νόμος του ισχυρού.
(* Ο ΖΑΝ ΝΤΕ ΛΑ ΦΟΝΤΕΝ (1621- 13 Απριλίου 1695) ήταν Γάλλος ποιητής και διηγηματογράφος. Πέρασε στην αθανασία με τους "Μύθους" του, τους οποίους εμπνεύστηκε από τον Αίσωπο)
Εις το επανιδείν
Ο ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ
