Θα συμμετέχει η Ινδία στο πόλεμο του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν;
Από τον Βλαντιμίρ Sotnikov
Ξεκίνησε ένα μεγάλο παιχνίδι στην περιοχή του Αφγανιστάν, στο οποίο συμμετέχουν οι ΗΠΑ, η Ινδία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, και άλλοι παίκτες. Το έπαθλο της νίκης σε αυτό το παιχνίδι είναι η περαιτέρω ενίσχυση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Νέου Δελχί, αλλά πάνω απ 'όλα η πίεση προς το Ισλαμαμπάντ να λάβει μέτρα για να αναθεωρήσει τη θέση του σε σχέση με τις ΗΠΑ, και να ξαναγίνει ένας «πολύτιμος στρατηγικός σύμμαχος».
Αν η Ινδία θα γίνει πραγματικό μέσο διέλευσης για τα στρατιωτικά εφόδια για τον πόλεμο του Αφγανιστάν, θα είναι η πρώτη φορά που το Νέο Δελχί «θα κάνει μεγάλες μπίζνες» με την Ατλαντική κοινότητα. Πολλοί Ινδοί αναλυτές εκτιμούν ότι το γεγονός αυτό θα ήταν μια ιστορική καμπή στην πολιτική της συνεργασίας της Ινδίας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν (χωρίς να υπολογίζουμε και την τρέχουσα συνεργασία Νέο Δελχί-Καμπούλ).
Μπορεί η Ινδία να αναλάβει την διέλευση του στρατιωτικό εφοδιασμού του ΝΑΤΟ προς το Αφγανιστάν στο αμερικανο-ινδο-πακιστανικό «μεγάλο παιχνίδι» που άνοιξε στη περιοχή;
Ενώ η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον και η Πακιστανή ομόλογός της Hina Rabbani Khar προσπαθούν να εξομαλύνουν τις σχέσεις μεταξύ των χωρών τους μετά τις πρόσφατες αμερικανικές επιθέσεις μη επανδρωμένων αεροπλάνων στο Πακιστάν, ένα νέο θέμα έχει ανακύψει ως προς το πώς η Ινδία θα μπορούσε να γίνει αναπόσπαστο μέλος της πολυμερούς αφγανικής εξίσωσης, όπου το διακύβευμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι ακόμα πολύ υψηλό.
Τι συνεπάγεται η ερώτηση;
Οι πακιστανικές οδοί διέλευσης για τα κονβόι του ΝΑΤΟ που προμηθεύουν στρατιωτικό υλικό στο Αφγανιστάν έχουν κλείσει εδώ και δύο μήνες (μετά από μια «κατά λάθος» επίθεση από αεροπλάνο του ΝΑΤΟ σε πακιστανικό σημείο ελέγχου του στρατού στην πακιστανο-αφγανική παραμεθόριο περιοχή το Νοέμβριο πέρυσι). Δεν υπάρχει καμία λύση στον ορίζοντα, και όλα εξαρτώνται από την αναμενόμενη «επαναφορά» των αμερικανο-πακιστανικών σχέσεων. Την ίδια στιγμή, η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες επιμένουν θαρραλέα ότι το ΝΑΤΟ διαθέτει εναλλακτικό μέσο για τη παράδοση των υλικών και ότι το Πακιστάν βάζει το ίδιο το εαυτό του στη γωνία. Όμως, τα γεγονότα των τελευταίων δύο μηνών, δεδομένου ότι η λεγόμενη νότια διαδρομή για τα υλικά του ΝΑΤΟ σταμάτησε να λειτουργήσει, αποδείχνουν ότι το ΝΑΤΟ αισθάνεται ένα «οδυνηρό τσίμπημα» για την επιτυχία της δραστηριότητάς του στο Αφγανιστάν.
Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Associated Press, το κόστος της μεταφοράς των εμπορευμάτων του ΝΑΤΟ μπορεί να έχει αυξηθεί κατά 512% μετά το κλείσιμο της πακιστανικής διαδρομής. Το μηνιαίο κόστος των μεταφορών σήμερα φτάνει τα 115 εκατ. δολάρια (μέσω της λεγόμενης βόρειας διαδρομής), έναντι 17 εκατομμύριων δολαρίων, μέσω της διαδρομής διέλευσης από το Πακιστάν. Επιπλέον, υπάρχει και πολιτικός κίνδυνος και πολιτικό κόστος. Η Ουάσιγκτον θα πρέπει να επιδιώξει την υποστήριξη της Ρωσίας για την αυξημένη χρήση της βόρειας διαδρομής.
Αλλά με τη σημερινή κατάσταση των ρωσο-αμερικανικών σχέσεων -με τη Μόσχα να αντιτίθεται άμεσα στη δέσμευση της κυβέρνησης Ομπάμα για την αλλαγή καθεστώτος στη Συρία και το Ιράν, αλλά και δεδομένων των διαφορών για το αμερικανικό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας (η Μόσχα εξακολουθεί να μην συμφωνεί με τα σχέδια των ΗΠΑ για την κατασκευή αμυντικών πυραυλικών συστημάτων στην Ευρώπη και πιστεύει ότι στρέφονται εναντίον της Ρωσίας)- δεν είναι τόσο απλό.
Επομένως, ποιές είναι οι επιλογές της Ουάσιγκτον σε αυτή την κατάσταση; Κατά τη γνώμη μας, θα ήταν, φυσικά, προτιμότερο για τις ΗΠΑ, εάν το Πακιστάν άνοιγε ξανά την διαδρομή διέλευσης μέσω του εδάφους του στο εγγύς μέλλον. Ωστόσο, αυτό φαίνεται να είναι μακριά λόγω των νέων αμερικανικών επιθέσεων μη επανδρωμένων αεροπλάνων σε πακιστανικό έδαφος που, όπως σχολίασε ο πακιστανικός στρατός συναισθηματικά, «Όπως και πριν, οι ΗΠΑ παραβιάζουν την κυριαρχία του Πακιστάν». Γι 'αυτό το λόγο εξακολουθεί να παρουσιάζει ελκυστικότητα για την Ουάσιγκτον η λύση των μεταφορών μέσω της Ινδίας. Σύμφωνα με Αμερικανούς σχολιαστές, το θέμα έγινε πρόσφατα επίκαιρο.
Σύμφωνα με τον Luis Martinez, στρατιωτικό σχολιαστή για το κανάλι ABC, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι ένα μεγάλο μέρος του αυξημένου κόστους μεταφοράς του εφοδιασμού του ΝΑΤΟ λόγω της αλλαγής της διαδρομής μέσω Πακιστάν, και που γίνεται τώρα μέσω πλοίων που φθάνουν σε άλλες χώρες της περιοχής και σε συνέχεια με αερομεταφορές προς το Αφγανιστάν. Για παράδειγμα, υπάρχει επιπλέον κόστος για τη μετακίνηση ορισμένων τύπων φορτίων από τα λιμάνια του Πακιστάν στα Ινδικά, από τα οποία τα εμπορεύματα μεταφέρονται αεροπορικώς στο Αφγανιστάν, ή τη μεταφορά τους βορειότερα με εμπορικά τραίνα για μετέπειτα μεταφορά σε ένα από τα βόρεια δρομολόγια.
Με όλα αυτά, βιώνουμε μια κατάσταση «déjà vu». Όταν το 2001, οι αμερικανικές δυνάμεις εισήλθαν στο Αφγανιστάν για την ανατροπή του καθεστώτος των Ταλιμπάν, το Νέο Δελχί προσέφερε ελκυστικά τις υπηρεσίες του ως εταίρος των ΗΠΑ στον αντιτρομοκρατικό συνασπισμό. Όπως το ανάφερε ο πρώην πρόεδρος του Πακιστάν Στρατηγός Περβέζ Μουσαράφ, αυτή η σημαντικότατη προσφορά από τους Ινδούς τον ώθησε αμέσως να συνεργαστεί με τις ΗΠΑ στην μάχη της Ουάσινγκτον στο Αφγανιστάν.(Το Ισλαμαμπάντ δεν μπορούσε να επιτρέψει στον «αιώνιο ανταγωνιστή» του για να τον ξεπεράσει στην συνεργασία με τις ΗΠΑ)
Περιέργως, το 2001, η Ουάσιγκτον αρνήθηκε ευγενικά την ινδική προσφορά, επειδή πίστευε ότι η συνεργασία με το Πακιστάν θα ήταν πιο πολύτιμη στο Αφγανιστάν. Σήμερα, προκειμένου να αναγκάσει το Πακιστάν να επαναλάβει το ρόλο του ως εταίρο των ΗΠΑ, η Ουάσιγκτον φαίνεται να έχει «χτυπήσει την πόρτα της Ινδίας». Και το Νέο Δελχί έχει ανοίξει τις πόρτες του, αγνοώντας το γεγονός ότι η πρότασή του απορρίφθηκε το 2001. Έτσι, κατά τη γνώμη μας, ξεκίνησε ένα μεγάλο παιχνίδι στην περιοχή του Αφγανιστάν, στο οποίο συμμετέχουν οι ΗΠΑ, η Ινδία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, και άλλοι παίκτες. Το έπαθλο της νίκης σε αυτό το παιχνίδι είναι η περαιτέρω ενίσχυση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Νέου Δελχί, αλλά πάνω απ 'όλα η πίεση προς το Ισλαμαμπάντ να λάβει μέτρα για να αναθεωρήσει τη θέση του σε σχέση με τις ΗΠΑ, και να ξαναγίνει ένας «πολύτιμος στρατηγικός σύμμαχος».
Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την ινδική διαδρομή για τη μεταφορά ευαίσθητου στρατιωτικού εξοπλισμού. Εν πάση περιπτώσει, αν η Ινδία θα γίνει πραγματικό μέσο διέλευσης για τα στρατιωτικά εφόδια για τον πόλεμο του Αφγανιστάν, θα είναι η πρώτη φορά που το Νέο Δελχί «θα κάνει μεγάλες μπίζνες» με την Ατλαντική κοινότητα. Πολλοί Ινδοί αναλυτές εκτιμούν ότι το γεγονός αυτό θα ήταν μια ιστορική καμπή στην πολιτική της συνεργασίας της Ινδίας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν (χωρίς να υπολογίζουμε και την τρέχουσα συνεργασία Νέο Δελχί-Καμπούλ).
Η Ινδία λοιπόν φαίνεται να χρησιμοποιεί την τρέχουσα κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ-Πακιστάν προς όφελός της. Και αυτή τη φορά, το Νέο Δελχί ενεργεί με πολύ ρεαλιστικό τρόπο -περίμενε μέχρι η Ουάσιγκτον να υποβάλει την αίτηση, και η ινδική ηγεσία απέκτησε ένα καινούργιο πλεονέκτημα για τις διαπραγματεύσεις της με το Πακιστάν. Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε για το πως θα μεταβληθεί το τρίγωνο Ινδία-Πακιστάν-ΗΠΑ σχετικά με το υψηλό κόστος της επίλυσης της κρίσης στο Αφγανιστάν.
Αλλά μερικά πράγματα μπορούν να προβλεφθούν ήδη. Το πρώτο είναι ότι η κυβέρνηση του προέδρου Ασίφ Αλί Ζαρντάρι στο Πακιστάν (σε τρέχουσα δυσχερή θέση στη χώρα), επιθυμεί να προβεί σε παραχωρήσεις προς την Ουάσιγκτον και, παρ 'όλα αυτά, θα ανοίξει πάλι τη διαδρομή διέλευσης τροφοδοσίας του ΝΑΤΟ προς το Αφγανιστάν μέσω του Πακιστάν.
Οι Πακιστανοί στρατιωτικοί, οι περισσότεροι των οποίων είναι επί του παρόντος έντονα αντίθετοι της ενίσχυσης του ρόλου της Ινδίας στις αφγανικές υποθέσεις, θα το στηρίξουν. Θα βάλουν στην άκρη ακόμα και την έντονη δυσαρέσκεια τους τόσο με την αμερικανική πολιτική όσο και με την στρατιωτική πολιτική που ακολουθεί η πολιτική διοίκηση της χώρας.
Το δεύτερο, και κατά την άποψή μας λιγότερο πιθανό, είναι ότι το «ξεπάγωμα» που ξεκίνησε στις πακιστανο-ινδικές σχέσεις θα σταματήσει πάλι, επειδή πάνω απ 'όλα η Ινδία είναι η κύρια απειλή για τους Πακιστανούς στρατιωτικούς. Αλλά αυτό είναι απίθανο γιατί η Ουάσιγκτον, που εκμεταλλεύεται την πακιστανο-ινδική αντιπαράθεση για να λύσει τα δικά της προβλήματά, πιέζει ταυτόχρονα το Πακιστάν να «εκτονώσει» τις σχέσεις του με την Ινδία για να εξασφαλίσει την υποστήριξη και των δύο, Νέου Δελχί και Ισλαμαμπάντ, για την επίλυση της αφγανικής κρίσης και τη δημιουργία πιο ευνοϊκών συνθηκών για την απόσυρση στρατευμάτων από το Αφγανιστάν.
Η Ουάσιγκτον παίζει ψηλά στοιχήματα στην περιοχή, αλλά τόσο η Ινδία όσο και το Πακιστάν παίζουν το παιχνίδι μαζί της. Μετά από όλα, μπορεί να προκύψει μια κατάσταση, καθαρά υποθετική, όπου η Ινδία θα προσφέρει τις υπηρεσίες της προς τις ΗΠΑ για τις τελευταίες ειρηνευτικές συνομιλίες με τους Ταλιμπάν συμπεριλαμβανομένης, για παράδειγμα, της Βόρειας Συμμαχίας, με την οποία το Νέο Δελχί έχει αναπτύξει εδώ και καιρό μια σχέση εμπιστοσύνης.
Αλλά αυτό εμπίπτει στο πεδίο των τολμηρών πολιτικών προβλέψεων.
Vladimir Sotnikov , Ινστιτούτο της Μέσης Ανατολής.
(Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/01/blog-post_6843.html)
