Ατέλειωτο ταξίδι πηγαινέλα*
Tου Στέφανου Κασιμάτη
Δεν κατάλαβα αν τελικά ο Κοσταρίκας έφυγε για το Ισραήλ τούτη τη φορά, αλλά ό, τι και αν συμβαίνει εδώ, στην κυβέρνηση ή το ΠΑΣΟΚ, μην περιμένετε να τον βλέπουμε συχνά στην Ελλάδα έως ότου εκλεγεί πρόεδρος στη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Θυμίζω ότι στην πρόσφατη σύνοδο της Διεθνούς εγκρίθηκε από τους συνέδρους η πρότασή του για την ανοιχτή εκλογή του προέδρου της. Συνεπώς, αφού ο επόμενος πρόεδρος πρόκειται να εκλεγεί από τα μέλη των κατά τόπους σοσιαλιστικών κομμάτων μελών της Διεθνούς, η διεθνής περιοδεία του Γιώργου έχει τον χαρακτήρα προεκλογικής εκστρατείας. Διότι η επανεκλογή του είναι η μοναδική ελπίδα του να έχει δουλειά (με την έννοια της θέσης, ενός κάποιου ρόλου -όχι, προς Θεού, κατά κυριολεξία...) μετά την εκλογή νέου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα υπάρχει ΠΑΣΟΚ μέχρι τον Μάρτιο, ώστε να εκλέξει αρχηγό...
Πάντως, το γεγονός ότι ο Κοσταρίκας προτάσσει τον διεθνή σοσιαλιστικό τουρισμό έναντι των προτεραιοτήτων της κυβέρνησης Παπαδήμου, την οποία υποτίθεται ότι στηρίζει το κόμμα του οποίου ακόμη ηγείται (τύποις), μας δίνει το μέτρο της αντίληψης που έχει περί ευθύνης. Χρειάζεται να θυμίσω ότι σε όλες τις δημόσιες ομιλίες του, αφότου ανέλαβε ο Λουκάς Παπαδήμος, ο Γιώργος διατρανώνει ότι ο σχηματισμός της κυβέρνησης ήταν προσωπικό του επίτευγμα; Τώρα, λοιπόν, καταλαβαίνουν οι πάντες πόσο το εννοούσε. Απορώ ειλικρινά με την αναισθησία που του επιτρέπει να μας διδάσκει από καθέδρας δημοκρατικούς θεσμούς, ενώ την ίδια ώρα συμπεριφέρεται με την αμεριμνησία ανεύθυνου πρίγκιπος...
*Από τους στίχους που έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος για τη μεγάλη επιτυχία του βάρδου της πασοκαρίας Τόλιδος Βοσκοπούλου.
Συνέβη στην Αθήνα...
... και έτυχε να είμαι μπροστά. Την περασμένη Παρασκευή το μεσημέρι, κατά τη 1.30, μία μαύρη Μερσεντές, κατευθυνόμενη προς Ομόνοια, στάθμευσε στη γωνία Πανεπιστημίου και Αμερικής. (Προσοχή: Το όχημα έμεινε εκεί. Δεν έκανε απλώς μία στάση για να κατεβεί κάποιος επιβάτης). Από μέσα βγήκε ο Προκόπης Παυλόπουλος, ο αγαπημένος «Πάκης» του Κώστα Καραμανλή του Ακάματου**, ο αντιβασιλεύς του Νεοκαραμανλισμού, που διακρίθηκε ως συλλέκτης υπουργείων (με τα οποία δεν έκανε τίποτε - απλώς τα μάζευε...). Συνοδευόμενος από τον απαραίτητο φρουρό διέσχισε βιαστικά την Πανεπιστημίου από το σημείο όπου δεν υπήρχε διάβαση πεζών, κατευθυνόμενος προφανώς στην Αθηναϊκή Λέσχη για το λιτό γεύμα του. Εκείνη τη στιγμή άναψε το πράσινο για τα αυτοκίνητα και αμέσως ξεκίνησαν οι μοτοσικλέτες. Ο θόρυβος των μηχανών ήταν σχεδόν εκκωφαντικός, αλλά όχι τόσο, ώστε να καλύψει την ουρανομήκη κραυγή ενός μοτοσικλετιστή, ο οποίος είχε παρακολουθήσει τη σκηνή και μάλλον είχε λιγάκι εκνευρισθεί: «Ισα, ρε λ..!». Για την τιμή των όπλων και μόνον, ο φρουρός του τ. υπερυπουργού κοίταξε αγριεμένος τριγύρω του, δήθεν για να εντοπίσει τον αναιδέστατο, που είχε τολμήσει να προσβάλει την τιμή του πολιτικού. Ο ίδιος ο πολιτικός διατήρησε το χαμόγελο του και συνέχισε. Μου φάνηκε, ωστόσο, ότι επιτάχυνε λιγάκι το βήμα του - λιγάκι, όμως, διότι ένας gentleman ποτέ δεν τρέχει.
Καταγράφω το περιστατικό για τη διδακτική αξία του. Μας δείχνει ποιο είναι το απαραίτητο ψυχικό χάρισμα, προκειμένου να επιλέξει κανείς να πορευθεί στον δύσβατο δρόμο της ατέλειωτης προσφοράς στον άνθρωπο, σε μια χώρα της οποίας ο λαός εκπλήσσει για την αχαριστία και την προπέτειά του. Ποιο είναι αυτό το χάρισμα; Είμαι βέβαιος ότι εσύ αναγνώστη ή αναγνώστρια το έχεις ήδη σκεφθεί (αν δεν το έχεις μάλιστα εκστομίσει...) πολύ καλύτερα απ' όσο μου επιτρέπεται να το γράψω εγώ σε τούτη τη στήλη...
** Ακάματος είναι ο μη φέρων κάματον, ο μη καταπονούμενος, ο ακούραστος. Παρά την κοινή ρίζα τους (κάματος) δεν πρέπει να συγχέεται με το «ακαμάτης». Γνωρίζω ότι η σημασιολογική περιττεύει για τους αναγνώστες της «Καθημερινής», αλλά νομίζω ότι ήταν απαραίτητη, διότι στις μέρες μας η κακία περισσεύει...
Απλή σύμπτωση
Επισημαίνω την τυχαία σύμπτωση ότι αφότου κυριακάτικη εφημερίδα δημοσίευσε διάλογο από τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ του Παναγιώτη Ψωμιάδη και του φερομένου αρχηγού του κυκλώματος τοκογλυφίας στη Θεσσαλονίκη, ο εν υποχρεωτική αργία τελών περιφερειάρχης δεν παραλείπει να καταγγέλλει με τις δηλώσεις του τα σκοτεινά κέντρα που επιβουλεύονται την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Αυτό μόνον. Ολα τα άλλα τα έχει πει ο Σάμιουελ Τζόνσον εδώ και αιώνες...
Ο διαβασμένος
Ενας φίλος περίμενε την παραγγελία του στο σουβλατζίδικο, όταν στην οθόνη της τηλεόρασης εμφανίσθηκε η μορφή του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Οταν τον είδε ο σουβλατζής αναφώνησε, με έναν αυθόρμητο τόνο ευθυμίας στη φωνή του: «Βρε καλώς τον διαβασμένο!» Ο φίλος ήλθε στο γραφείο και μου ανέφερε το περιστατικό, λέγοντάς μου επιτιμητικά: «Εσύ να τα ακούς, που τον γράφεις αδιάβαστο τον άνθρωπο...».
Μόνον για vip
Επικρατεί το αδιαχώρητο, διαβάζω, στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου δεν δέχονται πλέον άλλους κρατουμένους ελλείψει χώρου. Στις εφημερίδες της ίδιας ημέρας, όμως, διαβάζω επίσης ότι στον Κορυδαλλό οδηγήθηκε ο Λάκης! Αυτό σημαίνει ότι ίσα ίσα που πρόλαβε. Τα βλέπετε; Αυτά συμβαίνουν όταν είσαι «επώνυμος» και έχεις τα μέσα...
