Από τον Ανένταχτο
Διαβάζω και ακούω καθημερινά ότι ο κ. Σαμαράς ζητά επιτακτικά εκλογές μετά την ψήφιση των νέων μέτρων και την ολοκλήρωση του psi.
Το γυρίζω από εδώ, το γυρίζω από εκεί, δεν έχω καταφέρει να βρω έναν καλό λόγο για τον οποίο να θέλει τόσο απεγνωσμένα να γίνει πρωθυπουργός.
Με τη συμμετοχή του στη κυβέρνηση Παπαδήμου αυτόματα έχασε τον τίτλο του αντιμνημονιακού, κάτι που βέβαια επρόκειτο για καθαρή δημαγωγία, αφού όλοι ξέραμε ότι δεν μπορεί κανένα κόμμα να προβάλλει ουσιαστικές αντιστάσεις.
Και για να το διατυπώσω καλύτερα, κανένας δεν θα μπορούσε να αντισταθεί, εάν δεν είχε πρώτα αποφασίσει ότι σε μία διαπραγμάτευση μπορεί να μην φάνε την μπλόφα σου και τελικά να σε αφήσουν να χρεοκοπήσεις.
Εάν λοιπόν ο Σαμαράς γίνει εν τέλει πρωθυπουργός, τι ακριβώς θα αντιμετωπίσει;
Έχει να αντιμετωπίσει την (απαρέγκλιτη) εφαρμογή των ιδιαιτέρως σκληρών μέτρων του τελευταίου μνημονίου. Όσο και να υποστηρίξει ότι οι άλλοι δεν το χειρίστηκαν καλά, ιδιαίτερα στη αρχή της κρίσης, και ίσως και να έχει δίκιο, ποιός πολίτης θα έχει την ωριμότητα και την καθαρή σκέψη να του το αναγνωρίσει;
Θα αντιμετωπίσει επίσης κάπου στον Ιούνιο τη σχεδόν βέβαιη ανάγκη εφαρμογής νέων μέτρων.
Με λίγα λόγια, ο Σαμαράς θα προσωποποιήσει την όλη αποτυχία του πολιτικού συστήματος και θα συγκεντρώσει σαν μαγνήτης όλη την λαϊκή δυσαρέσκεια.
Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο να πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο. Αυτό από μόνο του τον καθιστά ουτοπιστής.
Η όλη ιστορία μου θυμίζει το 2004, όπου το ΠΑΣΟΚ αφού έδρεψε τους καρπούς της ανάπτυξης, και έχοντας τους Ολυμπιακούς αγώνες μπροστά, κατά κάποιο τρόπο «αυτοκτόνησε» πολιτικά, δίνοντας συνειδητά τη σκυτάλη στην πολιτικά ερεθισμένη Ν.Δ, η οποία από την λαχτάρα της να κυβερνήσει, δεν είδε ότι δεν επρόκειτο για σκυτάλη, αλλά για δυναμίτιδα με αναμμένο μάλιστα το φυτίλι…..
Έτσι και τώρα. Το ΠΑΣΟΚ παραδίδει την σκυτάλη... Το ερώτημα είναι εάν πολιτικά ερεθισμένη είναι η ΝΔ ή μόνο ο αρχηγός της.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου η οποία έπρεπε να λειτουργήσει ως φίλτρο μετάβασης, δεν μου φαίνεται ότι το κάνει ικανοποιητικά.
Μάλλον θα έπρεπε να περιμένει λίγο, (ο Σαμαράς) να απορροφήσει αυτή η κυβέρνηση τους υπάρχοντες κραδασμούς .
Εκτός και αν υπάρξει και άλλη κωλοτούμπα και επιμηκυνθεί ο χρόνος της συγκυβέρνησης.
Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο της εμμονής. Υπήρξαν ανάλογα παραδείγματα στο παρελθόν όπως ο Κων. Μητσοτάκης, και λίαν προσφάτως ο Γ.Α.Π. Πόσω μάλλον ο Σαμαράς, ο οποίος ήταν για πολύ καιρό έξω από τα πράγματα, και σιγά σιγά ξαναμπήκε στο πολιτικό προσκήνιο και μάλιστα στο υψηλότερο αξίωμα της παράταξης, και προ των θυρών του μεγαλύτερου αξιώματος στην χώρα! Αυτό και αν είναι comeback. Με μία τέτοια πορεία είναι ανθρώπινο να κουβαλάει πάνω του εγωισμό και ίσως ρεβανσισμό.
Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο της εξυπηρέτησης συμφερόντων κάποιων διαπλεκομένων, οι οποίοι, είτε βλέπουν ότι κάηκε ο ΓΑΠ και το ΠΑΣΟΚ, είτε με την νέα κατάσταση που θα διαμορφωθεί και βλέποντας να αλλάζουν οι ισορροπίες κάνουν τις κινήσεις τους.
Δεν ξέρω…
Αυτό που καταλαβαίνω όμως είναι ότι μας έχουν για πολύ χαζούς…
Ο ένας «Λεφτά υπάρχουν» ο άλλος «Αντιμνημονιακός», αναρωτιέμαι...., τι άλλο ψέμα θα μας πουν για να κυβερνήσουν;
Εις το επανιδείν
Ο ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ
