Πολιτικό κύκνειο άσμα
Του Kώστα Iορδανίδη
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_05/01/2012_1297267)
Οι Παπανδρέου υπήρξαν πάντοτε ανατροπείς. Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, τρίτος κατά σειράν πρωθυπουργός που ανέδειξε αυτή η πολιτική δυναστεία της μεταπολεμικής Ελλάδος, το επιβεβαίωσε χθες στο Πολιτικό Συμβούλιο.
Η πρότασή του να παραμείνει ο ίδιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τουλάχιστον για ένα εξάμηνο και να ορισθεί -άγνωστο ακόμη με ποιον τρόπο- άλλος υποψήφιος πρωθυπουργός για τις επόμενες εκλογές, είναι ασφαλώς ευφάνταστη. Δημιούργησε πλήρη σύγχυση και προφανώς διευκολύνει την αποσύνθεση του κόμματος του οποίου ηγείται. Ο κ. Παπανδρέου έχει κάθε δικαίωμα να αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ ως οικογενειακό περιουσιακό στοιχείο· αποτελεί δημιούργημα του πατέρα του και έπειτα από πολλαπλές, πλην όμως συγκυριακές μεταλλάξεις έπαυσε πλέον να έχει λόγο υπάρξεως.
Με την πολιτική που ακολούθησε την τελευταία διετία ο απερχόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, και οι συνεργάτες του που εξακολουθούν στελεχώνουν την κυβέρνηση του κ. Λουκά Παπαδήμου, εξαθλιώνει τα οικονομικώς ασθενέστερα στρώματα, συνθλίβει τη μεσαία τάξη, βυθίζει τη χώρα σε μακροχρόνια ύφεση. Η κοινωνική στήριξη του ιδιόρρυθμου αυτού κόμματος έχει δραματικά συρρικνωθεί. Δεν θα προσποιηθούμε ότι λυπούμεθα για την εξέλιξη αυτή. Απλώς επισημαίνεται πόσο ευεργετική υπήρξε για τη συνοχή της συντηρητικής παρατάξεως η άμεση απόφαση του κ. Κώστα Καραμανλή να παραιτηθεί από την ηγεσία της Ν.Δ. μετά την εκλογική ήττα του Οκτωβρίου 2009, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα να διεκδικεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως με βεβαιότητα τη νίκη στις επόμενες εκλογές.
Ο κ. Παπανδρέου ανέλαβε επίσης «επαναστατική» πρωτοβουλία και εστράφη και εναντίον κάποιων εκπροσώπων του «ελληνικού κατεστημένου». Υποστήριξε ότι στοχοποιήθηκε από τα έντυπα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, διότι δεν συναίνεσε στη δανειοδότηση της συγκεκριμένης εκδοτικής εταιρείας από την Εθνική Τράπεζα, εάν δεν πληρούσε τους απαιτούμενους όρους. Ισχυρίσθηκε περαιτέρω ότι υπονομεύθηκε η προσπάθεια συγχωνεύσεως των Τραπεζών Εθνικής και Alpha. Με άλλα λόγια, προσπάθησε να εκπέμψει το μήνυμα ότι έπεσε θύμα ευρύτατης διαπλοκής. Δεν είναι ο πρώτος πρωθυπουργός, ούτε ο πρώτος Παπανδρέου που έχει υποστηρίξει κάτι αντίστοιχο. Σε κάθε περίπτωση, είναι μία αντίδραση που έρχεται τόσο αργά, ώστε δεν ενδιαφέρει πια κανέναν, πέρα από την οικογένεια και το στενό του περιβάλλον.
Τέλος, ο κ. Παπανδρέου επέκρινε αορίστως κάποιους δικαστικούς, διότι άφησαν «να σέρνεται» το θέμα ότι ο ένας από τους αδελφούς του φέρεται να έχει επενδύσει σε ασφάλιστρα κινδύνου για τη χρεοκοπία της Ελλάδος. Βεβαίως κανείς δεν εμπόδιζε την οικογένεια Παπανδρέου να προσφύγει στη Δικαιοσύνη εναντίον των σπερμολόγων. Δεν το έπραξε παρά ταύτα. Πίστευσε ο κ. Παπανδρέου, ενδεχομένως, ότι με τις τοποθετήσεις του ενώπιον του Πολιτικού Συμβουλίου μπορεί να υποσκάψει ένα σύστημα που θεωρεί ότι τον υπονόμευσε, αλλά επί της ουσίας η ομιλία του ήταν απλώς ο εφηβικός λυγμός ενός αποπεμφθέντος από την εξουσία, που τόσο τον ελκύει ακόμη.
