Η «βελούδινη» χρεοκοπία της Ουγγαρίας και το σύγχρονο «Anschluss» για την Αυστρία...
(Πηγή : http://newpost.gr/moneypost/post/97754/Η-«βελούδινη»-χρεοκοπία-της-Ουγγαρίας-και-το-σύγχρονο-«Anschluss»-για-την-Αυστρία.../)
Στο επόμενο στάδιο περνά η κρίση χρέους χωρών μελών της ΕΕ, με την μετάσταση του προβλήματος πλέον εντός των ουγγρικών και πολωνικών τειχών.
Πρόκειται σύμφωνα με ξένους αναλυτές, οι οποίοι παρακολουθούν ενδελεχώς την μετεξέλιξη της κρίσης (που πρακτικά διευκολύνει και την μετάλλαξη της Ευρώπης, όπως την γνωρίζαμε στη Νέα Ευρώπη που μεθοδικά έχουν σχεδιάσει οι Γερμανοί).
Μιλώντας με όρους Δεύτερου Μεγάλου Πολέμου θα λέγαμε, πως πρόκειται για έναν γερμανικό sitzkrieg («καθιστός» πόλεμος) που με την ανοχή ή την αρωγή (κατ' άλλους) των ΗΠΑ εξελίσσεται μεθοδικά τα τελευταία χρόνια.
Μέχρι τώρα το πρόβλημα χρέους ταλάνιζε την περιφέρεια της ευρωζώνης ( με πολιορκητικό κριό την Ελλάδα και την υπαγωγή της στο ΔΝΤ) με την Ιταλία στον «πάγο» της «τριμερούς επιτροπής», αλλά και την Γαλλία υπό σταθερό εκβιασμό για την προ-σχεδιασμένη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητάς της και των «ΑΑΑ» της. Όμως πλέον η κρίση περνά στο επόμενο στάδιο- τη μετάσταση της στην Ανατολική Ευρώπη με τις Ουγγαρία και Πολωνία να έχουν «μολυνθεί». Ξένοι αναλυτές εκτιμούν, πως μόλις ολοκληρωθεί ο κύκλος της κρίσης στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, σειρά θα έχουν οι μεγάλες χώρες της Ευρωζώνης. Ενδεχομένως με «επίθεση» κατά του αδύναμου γαλλικού κρίκου.
Ωστόσο το έδαφος προλειαίνεται μέσω της Ουγγαρίας (η οποία από τη «βελούδινη επανάσταση» φαίνεται ότι οδεύει μαθηματικά σε μία «βελούδινη χρεοκοπία»), καθώς η μεγάλη έκθεση των αυστριακών συμφερόντων απειλεί να πλήξει και την γερμανόφωνη αυτή χώρα της Κεντρικής Ευρώπης. Τον τελευταίο καιρό οι αγορές παρακολουθούν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αλλά και έκδηλη απορία την προσπάθεια της Βουδαπέστης να αποκτήσει τον έλεγχο της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας. Πρόκειται για μία προσπάθεια κόντρα στον κανόνα, που θέλει τις Κεντρικές Τράπεζες να είναι ιδιωτικές εταιρείες (με πρώτη και καλύτερη την αμερικανική Federal Reserve), που παρόλα αυτά, έχουν το δικαίωμα να ρυθμίζουν την κυκλοφορία χρήματος.
Στην δε περίπτωση της Fed μάλιστα με την εφαρμογή προγραμμάτων πιστωτικής χαλάρωσης (δηλαδή πληθωρισμένου δολαρίου) πετυχαίνουν μετάθεση του προβλήματος για ευθετότερο χρόνο, ενώ κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο έχουν τον πρώτο λόγο στις ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις, που συντελούνται σε αυτή την ιστορική περίοδο.
Η Ουγγαρία όμως είναι ο νέος παίκτης στο ντόμινο του χρέους, με τα ξένα ΜΜΕ (και προφανώς τα ελληνικά) να έχουν ασχοληθεί ακόμη με την αθόρυβη διάχυση του προβλήματος. Σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ, το ΔΝΤ και η ΕΕ είναι έξαλλοι με το νέο νόμο που ενέκρινε η ουγγρική βουλή, και αλλάζει τον τρόπο λειτουργίας της Κεντρικής Τράπεζας. Η ουγγρική οικονομία σύμφωνα με τους περισσότερους δείκτες πηγαίνει ολοταχώς για πτώχευση, καθώς το 50% του χρέους της είναι σε συνάλλαγμα και το νόμισμα της (η χώρα είναι εκτός ζώνης ευρώ) έχει υποχωρήσει στο χαμηλότατο επίπεδο από το 2009, ενώ εξαιτίας νομοθετικών αλλαγών «πάγωσε» και η βοήθεια από το ΔΝΤ. Και από το σημείο αυτό αρχίζουν τα ενδιαφέροντα, καθώς η Αυστρία έχει έκθεση 226 δισ.$ σε κρατικά ομόλογα χωρών της περιοχής με το σύνολο των επενδύσεων της Βιέννης να υπολογίζεται σε 1,6 τρισ. δολάρια.
Αν η Ουγγαρία πτωχεύσει, τότε η Αυστρία κινδυνεύει με σειρά υποβαθμίσεων από τους οίκους αξιολόγησης (η αυστριακή οικονομία διατηρεί τον ανώτατο βαθμό πιστοληπτικής κλίμακας) που αλυσιδωτά θα επιβαρύνει το κόστος δανεισμού της. Αν η «μόλυνση» χρέους, μετά από μία ενδεχόμενη ουγγρική πτώχευση, μεταφερθεί στην ευρύτερη περιοχή τότε η Αυστρία θα βρεθεί σε δυσχερή θέση από χρηματοπιστωτικής και οικονομικής θέσης.
Ένα ιδιότυπο σύγχρονο «Anschluss» (σ.σ. έτσι ονομάστηκε η προσάρτηση της Αυστρίας το 1938 στο Τρίτο Ράιχ) μπορεί να απειλήσει τους επόμενους μήνες την Αυστρία, εάν η κρίση χρέους επεκταθεί στις αγορές της ανατολικής Ευρώπης, με το ντόμινο να κλίνει στοχευμένα προς μία γερμανική Νέα Ευρώπη.
Joffrey Postman
