«Mε μεγάλη υπερηφάνεια –αιώνια υπερηφάνεια- θα αποχωρήσετε από αυτή τη χώρα που βρίσκεται μεταξύ των ποταμών», δήλωσε ο υπουργός Άμυνας Λέον Πανέτα, απευθυνόμενος στους στρατιώτες του στη διάρκεια της αποχαιρετιστήριας τελετής που πραγματοποιήθηκε στη Βαγδάτη στις 15 Δεκεμβρίου 2011.
Και ο Πανέτα, πρώην διευθυντής της CIA, πρόσθεσε ότι «ο πόλεμος στο Ιράκ άξιζε το τεράστιο κόστος του σε αίμα και χρήμα».
Απαιτείται μια περίληψη.
Τουλάχιστον 31% από το ένα εκατομμύριο πεντακόσιες χιλιάδες στρατιώτες που επιστρέφουν από τον πόλεμο στο Ιράκ υποφέρουν από κατάθλιψη, ή από μετατραυματικό στρες, που επιδρούν πολύ αρνητικά στην εργασία τους, στην οικογενειακή ζωή τους.
Αυτό αποκαλύπτει μελέτη από ερευνητές του αμερικανικού στρατού. Το 2009 όπως και το 2010, περισσότεροι Αμερικανοί στρατιώτες αυτοκτόνησαν παρά σκοτώθηκαν σε μάχη. Άξιζε πραγματικά τον κόπο;
Η παρακμή της αμερικανικής αυτοκρατορίας
Στις 18 Μαρτίου 2003, οι ECAAR (Economists Allied for Arms Reduction – Ενωμένοι Οικονομολόγοι για τον περιορισμό των εξοπλισμών), συνέταξαν ένα φυλλάδιο εναντίον της έναρξης ενός μονομερούς πολέμου στο Ιράκ. Το κείμενο υπογράφτηκε από περισσότερους των διακόσιων Αμερικανών οικονομολόγων, μεταξύ των οποίων επτά νομπελίστες και δύο πρώην πρόεδροι του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του Λευκού Οίκουο. Το κείμενο αυτό αποτελούσε τη βάση μιας καταχώρησης που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Wall Street Journal. Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα:
«Ως Αμερικανοί οικονομολόγοι, αντιστεκόμαστε σε μονομερή πόλεμο κατά του Ιράκ, που θεωρούμε περιττό και επιζήμιο για την ασφάλεια και την οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών και το σύνολο της παγκόσμιας κοινότητας». «(...) Αμφιβάλουμε ότι ο πόλεμος εξυπηρετεί την ασφάλεια και δεν θα μειώσει τον κίνδυνο της μελλοντικής αστάθειας και της τρομοκρατίας. Αντιλαμβανόμαστε σαφώς την ανθρώπινη τραγωδία και τις καταστροφές από τον πόλεμο, καθώς και την πιθανή πρόκληση σοβαρών οικονομικών ζημιών για το έθνος μας και τον κόσμο». «(...) Εμείς δεν πιστεύουμε ότι αυτός ο πόλεμος είναι απαραίτητος για την εθνική ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών. Εκείνο που είναι απαραίτητο είναι μια υγιής οικονομία για την ασφάλεια των ΗΠΑ και την ειρηνική οικονομική ανάπτυξη του υπόλοιπου κόσμου».
Ο πόλεμος εναντίον του Ιράκ είναι η αιτία της οικονομικής κρίσης
Αυτή η εισήγηση δίνει μια οδυνηρά ακριβή εικόνα του τι θα ακολουθούσε: Ο πόλεμος βύθισε τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον υπόλοιπο κόσμο σε μια οικονομική κρίση και έφτασε την αμερικανική ισχύ στα όρια της. Η δε ιρακινή αντίσταση ενάντια στην κατοχή είναι επίσης η αιτία για την παρακμή της Αμερικής, όπως είχε προαναγγελθεί το 2004: «Θα παγώσουμε τους κατακτητές εδώ στο Ιράκ, θα εξαντλήσουμε τα μέσα και το ανθρώπινο δυναμικό τους και θα σπάσουμε την θέληση τους να αγωνιστούν. Εμείς θα τους αναγκάσουμε να επενδύσουν όσα μπορούν να κλέψουν, αν όχι περισσότερο. Θα διαταράξουμε τη ροή του κλεμμένου πετρελαίου, και μετά θα την σταματήσουμε ώστε τα σχέδιά τους θα αχρηστευτούν».
Ο βραβευμένος με Νόμπελ Joseph Stiglitz έχει υπολογίσει το κόστος του πολέμου
Ο Joseph E. Στίγκλιτς, βραβευμένος με Νόμπελ και ένας από τους υπογράφοντες της παραπάνω δήλωσης, υπολόγισε το κόστος του πολέμου στο Ιράκ, στο βιβλίο του που δημοσιεύθηκε το 2008, «Ο πόλεμος των Τριών Τρισεκατομμυρίων δολαρίων, The Three Trillion Dollar War». Καταλήγει: «Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα, ούτε υπάρχει δωρεάν πόλεμος. Η ιρακινή περιπέτεια αποδυνάμωσε σοβαρά την οικονομία των ΗΠΑ και η φτώχεια είναι πολύ μεγαλύτερη από την κρίση των ενυπόθηκων δανείων. Δες μπορείς να δαπανήσεις 3 τρισεκατομμύρια -ναι, 3.000 δισ. δολάρια- σε έναν αποτυχημένο πόλεμο στο εξωτερικό χωρίς να αισθανθείς τον πόνο στη δική σου τη χώρα».
Ο Stiglitz περιγράφει τι θα μπορούσε να πληρωθεί με αυτά τα δισεκατομμύρια δολάρια: 8 εκατομμύρια κατοικίες η 15 εκατομμύρια εκπαιδευτικούς, την υγειονομική περίθαλψη για 530 εκατομμύρια παιδιά για ένα χρόνο, τις πανεπιστημιακές υποτροφίες για 43 εκατομμύρια φοιτητές. Αυτά τα 3.000 δις. δολάρια θα έλυναν το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης στην Αμερική για μισό αιώνα.
Αυτή τη στιγμή, λέει ο Stiglitz, η Αμερική ξοδεύει 5 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο για την Αφρική και στενοχωριέται επειδή πρόκειται να ξεπεραστεί από την Κίνα: «Πέντε δισ. δολάρια, αντιπροσωπεύουν περίπου 10 μέρες πολέμου. Αυτό σας δίνει μια ιδέα για την σπατάλη των πόρων!».
Περαιτέρω επιδείνωση
«Τώρα που οι ΗΠΑ έθεσαν τέρμα στον πόλεμο στο Ιράκ, φαίνεται ότι η εκτίμηση μας για 3.000 δισεκατομμύρια δολάρια (που καλύπτει τόσο τις δημόσιες δαπάνες για τον πόλεμο όσο και το ευρύτερο αντίκτυπο στην οικονομία των ΗΠΑ) ήταν πολύ χαμηλή. Έτσι, το κόστος της διάγνωσης, της θεραπείας και αποζημίωσης για τα βετεράνους με ειδικές ανάγκες βρέθηκαν υψηλότερα από ό, τι περιμέναμε», έγραφε ο Joseph Stiglitz στις 3 Σεπτεμβρίου 2010 στη The Washington Post.
Ακόμη πιο δραματικές είναι οι συνέπειες για την ίδια την Μέση Ανατολή. Μια έκθεση από την Ομάδα Στρατηγικής Προοπτικής (Strategic Foresight Group) στην Ινδία, σε ένα βιβλίο με τίτλο «Το κόστος της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή», υπολόγισε ότι τα τελευταία είκοσι χρόνια, οι συγκρούσεις στην περιοχή κόστισαν 12.000 δισ. δολάρια στις χώρες και στους κάτοικους (!). Η ινδική έκθεση προσθέτει ότι η Μέση Ανατολή «έχει ξοδέψει ποσό ρεκόρ για τις στρατιωτικές δαπάνες τα τελευταία είκοσι χρόνια και θεωρείται η πιο στρατιωτικοποιημένη περιοχή στον κόσμο».
Φανταστείτε το ποσό αυτό να αφιερώνεται στην ανάπτυξη των αγροτικών και αστικών υποδομών, φραγμάτων και ταμιευτήρων, αφαλάτωσης και άρδευσης, στην αναδάσωση και την αλιεία, στη βιομηχανία και στη γεωργία, στην ιατρική και τη δημόσια υγείας, στη στέγαση και στη τεχνολογία των πληροφοριών, την απασχόληση, την ισότιμη ολοκλήρωση των πόλεων και των χωριών και την αποκατάσταση των ζημιών του πολέμου, αντί για την παραγωγή όπλων που φέρνουν μόνο την καταστροφή.
Οι δραματικές συνέπειες της δήθεν «ανθούσας δημοκρατίας» για το Ιράκ
Τα χρήματα για τον πόλεμο του Αμερικανού φορολογούμενου δεν κατέστρεψε μόνο την οικονομία των ΗΠΑ και βύθισε τον κόσμο σε οικονομική κρίση, κατέστρεψε επίσης ένα κυρίαρχο έθνος που δεν ήθελε να είναι μέρος της «Νέας Τάξης Πραγμάτων». Η δραματική κατάσταση που επικρατεί στο Ιράκ διαψεύδει διαπεραστικά την θετική ηχώ «της προόδου στο Ιράκ» όπως παρουσιάζεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Για τον έλεγχο της αντίληψης από το μέσο Αμερικανό του πολέμου στο Ιράκ, το Υπουργείο Άμυνας πλήρωσε σε ιδιώτες εργολάβους μέχρι 300 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ κατά την περίοδο 2009-2011 για την παραγωγή πληροφοριών και προγραμμάτων αναψυχής στα ιρακινά μέσα μαζικής ενημέρωσης και αυτό, σε μια προσπάθεια να παρουσιάσει μια φιλική εικόνα στον τοπικό πληθυσμό, έτσι ώστε να υποστηρίζει τους αμερικανικούς στόχους και την ιρακινή κυβέρνηση.
Η παραπληροφόρηση, ένα στρατηγικό όπλο του πολέμου
«Φέτος, οι δαπάνες για δημόσιες σχέσεις του Πενταγώνου για να ‘κερδίζει τις καρδιές και τα πνεύματα’ τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, θα ανέλθει σε 4,7 δισ. δολάρια τουλάχιστον», ανακοίνωνε το 2009 το Ίδρυμα Δημοσιογραφίας Nieman στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, θέτοντας το ερώτημα πού ακριβώς βρίσκονται τα όρια μεταξύ ενημέρωσης και προπαγάνδας.
Υποτίθεται ότι το κοινό δεν πρέπει να ενημερώνεται για όλα τα παραπτώματα της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ και η παραπληροφόρηση διαδίδεται σε μεγάλη κλίμακα για να αναμεταδοθεί άπληστα από τον φιλικό μιντιατικό μηχανισμό.
«Είναι ουσιαστικής σημασίας για την επιτυχία της νέας ιρακινής κυβέρνησης και των αμερικανικών δυνάμεων να επικοινωνούν αποτελεσματικά με το στρατηγικό κοινό μας (ήτοι το ιρακινό, παναραβικό, διεθνή και αμερικανικό κοινό) να λαμβάνει μια ευρεία υποστήριξη για τα κεντρικά θέματα μας και τις πληροφορίες μας», δήλωνε η ανακοίνωση πρόσληψης μιας ομάδας 12 μη στρατιωτικών εργολάβων στο Ιράκ.
Μια ανθρωπιστική καταστροφή άνευ προηγούμενου
Ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR) Αντόνιο Γκουτέρρες παρατήρησε ότι ο πόλεμος του Ιράκ είναι η πιο τρανταχτή σύγκρουση στον κόσμο, αλλά παράλληλα και η λιγότερο γνωστή ανθρωπιστική κρίση.
Ας εξετάσουμε μερικά από τα καταστροφικά «αποτελέσματα» αυτού του πολέμου και της κατοχής του Ιράκ την οποία η αμερικανική ελίτ αποκαλεί «ακμάζουσα δημοκρατία»:
· 1.450.000 θύματα. Ο αριθμός είναι σοκαριστικός και ζαλίζει. Είναι τουλάχιστον δέκα φορές υψηλότερος από τις περισσότερες εκτιμήσεις που αναφέρονται από τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, αλλά βασίζεται σε επιστημονική μελέτη για τους Ιρακινούς νεκρούς από τη βία μετά εισβολή του Μάρτιου 2003 υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών.
· Η ιρακινή βρεφική θνησιμότητα αυξήθηκε 150% από το 1990, όταν για πρώτη φορά, επέβαλαν κυρώσεις τα ΗΕ.
· το 2008, το 50% μόνο των παιδιών σε ηλικία να γραφτούν στο δημοτικό σχολείο πήγαιναν στην τάξη, σε αντίθεση με το 80% που πήγαινε το 2005.
· το 2007, το Ιράκ μετρούσε 5 εκατομμύρια ορφανά, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της κυβέρνησης.
· Το Ιράκ μετρά μεταξύ 1 και 2 εκατομμύρια χήρες.
· Σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας, υπάρχουν 2,7 εκατομμύρια εκπατρισμένοι Ιρακινοί και 2,2 εκατομμύρια πρόσφυγες, κυρίως στις γειτονικές χώρες. Ένας Ιρακινός στους έξι εγκατέλειψαν τη χώρα. Η ιρακινή Ερυθρά Ημισέληνος εκτιμά ότι πάνω από το 83% των εκπατρισμένων Ιρακινών είναι γυναίκες και παιδιά κυρίως κάτω των 12 ετών.
· Εκτιμάται ότι 8 εκατομμύρια Ιρακινοί χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια. Το 70% των Ιρακινών δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Η ανεργία είναι επίσημα 50% και, ανεπίσημα 70%. Το 43% των Ιρακινών ζουν σε βαθιά φτώχεια. 4 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από έλλειψη τροφής. Το 80% των Ιρακινών δεν έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεπείς εγκαταστάσεις υγιεινής. Μόνο το 60% των 4 εκατομμύριων ανθρώπων που εξαρτώνται από την επισιτιστική βοήθεια έχουν πρόσβαση στις μερίδες που μοιράζονται από το δημόσιο σύστημα διανομής (PDS), ενώ ήταν 96% το 2004.
· Το Ιράκ δεν έχει πια χρήματα για την καταβολή επιδομάτων στις χήρες, για τα φυτά που χρησιμοποιούνται στη γεωργία και άλλα προγράμματα για τους φτωχούς, δήλωσε ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου στις 21 Νοεμβρίου 2010, και αυτό συμβαίνει μέσα σε μια χώρα από τις πλουσιότερες του κόσμου σε αποθέματα πετρελαίου.
· Διάφορες ιρακινές θρησκευτικές μειονότητες (Χαλδαίοι, Σύριοι Ορθόδοξοι, χριστιανοί Ασσύριοι και Αρμενίοι, κοινότητες Yezidiπου και Mandaean) διατρέχουν τον κίνδυνο να εξαλειφθούν γιατί είναι αντιμέτωπες με πρωτοφανή επίπεδα βίας, σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Ομάδας για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (Minority Rights Group International).
· Σύμφωνα με μια έκθεση της Oxfam, το 33% των γυναικών δεν έχουν λάβει ανθρωπιστική βοήθεια από το 2003. Το 76% των χήρων δεν έλαβε την παραμικρή σύνταξη, το 52% ήταν άνεργες, το 55% είχαν εκπατριστεί από το 2003 και το 55% είχαν πέσει θύματα βίας.
· Χρόνια αστάθειας και πολέμου μετέτρεψαν ένα έως δύο εκατομμύρια γυναίκες σε επικεφαλής των νοικοκυριών (FHoH) στο Ιράκ: χήρες, διαζευγμένες και νοσηλεύτριες των ασθενών συζύγων τους. Μόνο το 2% αυτών των γυναικών αρχηγών οικογένειας εργάζονται τακτικά, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης (IOM).
Το να πάρεις τη ζωή αθώων ανθρώπων έγινε μια συνιστώσα της καθημερινής ζωής.
(Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/01/blog-post_9934.html)
