Απίστευτο κενό ηγεσίας
Tου Αθανασίου Έλλις
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_27/10/2011_460646)
Είναι κρίμα. Η χώρα άξιζε κάτι καλύτερο. Ομως, ο τρόπος λειτουργίας του πολιτικού συστήματος δεν επέτρεψε την ανάδειξή του. Στη δυσκολότερη ίσως καμπή της σύγχρονης Ιστορίας της το μέλλον της Ελλάδας βρίσκεται στα χέρια μιας εν πολλοίς ανίκανης και άτολμης κυβέρνησης και μιας ανεύθυνης αντιπολίτευσης.
Είναι λυπηρό, να καλείσαι από σοβαρούς ανθρώπους σε θέσεις επιρροής, τόσο στην Ουάσιγκτον τις τελευταίες ημέρες όσο και στις Βρυξέλλες τις προηγούμενες, να δώσεις μια λογική εξήγηση για όσα συμβαίνουν στην ελληνική πολιτική σκηνή και να αδυνατείς να το πράξεις, διότι οι ηγέτες μας αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Στους κόλπους εταίρων και μη, η συμπεριφορά της κυβέρνησης και της μείζονος αντιπολίτευσης είναι πλέον αντικείμενο ενός προβληματισμού που ξεφεύγει από τα όρια της πολιτικής και υπεισέρχεται στη σφαίρα της ψυχανάλυσης.
Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη σημερινή κατάσταση οι Ελληνες πολιτικοί εκπλήσσει και εξοργίζει. «Η χώρα σας χρεοκοπεί και εσείς μαλώνετε μεταξύ σας» είναι η ενοχλητική επισήμανση που επαναλαμβάνεται συχνά.
Ακόμη και χθες, την ύστατη ώρα για το μέλλον της χώρας, κορυφαίοι παράγοντες αναλώνονταν σε υπολογισμούς για το πολιτικό τους μέλλον, και πώς θα εξυπηρετηθούν οι προσωπικές τους βλέψεις από τη μια ή την άλλη στάση στην ψηφοφορία για την επικύρωση της συμφωνίας.
Υστερα από δύο χρόνια παραμονής του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, οι εταίροι μας έχουν πεισθεί για την αδυναμία του κ. Παπανδρέου και των περισσότερων συνεργατών του (με κάποιες, ελάχιστες, εξαιρέσεις) να φέρουν εις πέρας την τιτάνια αποστολή που επωμίσθηκαν. Αναγνωρίζουν στον πρωθυπουργό θετικές προθέσεις και διάθεση για συνεργασία με την αντιπολίτευση, αλλά του αποδίδουν ευθύνες για σωρεία εσφαλμένων εκτιμήσεων και χειρισμών. Είναι προφανές ότι η αναζήτηση της συναίνεσης δεν μπορεί να γίνεται μέσω ύβρεων κατά του κόμματος από το οποίο τη ζητείς και απειλών για εξεταστικές επιτροπές.
Μεγαλύτερη απογοήτευση προκαλεί η στάση της Ν.Δ. και προσωπικά του Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο περιγράφουν ως «λαϊκιστή» που γεννά ελπίδες παρότι γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτές.
Αντί της συσπείρωσης κομμάτων και κοινωνίας μπροστά στην επερχόμενη καταστροφή, παρακολουθούν ένα κακόγουστο θέατρο του παραλόγου όπου τον δημόσιο βίο απασχολεί η διενέργεια εκλογών και το κατά πόσον η Ν.Δ. θα νικήσει το ΠΑΣΟΚ και με πόση διαφορά.
Πάντως, εάν μέσα από αυτή την ακατανόητη κεκτημένη ταχύτητα οδηγηθούμε τελικά στις κάλπες, αυτό που χρειάζεται σήμερα η χώρα δεν είναι η αναδιάταξη των υφιστάμενων δυνάμεων, αλλά κάτι διαφορετικό, τολμηρό, καινοτόμο. Η μεταπολίτευση, όπως τη ζήσαμε, εξήντλησε τα όριά της. Η χώρα πρέπει να γυρίσει σελίδα.
Η μόνη ελπίδα είναι η αποκατατάσταση της αξιοκρατίας σε όλους τους τομείς: στην πολιτική, στην οικονομία, στην παιδεία. Εχουμε ανάγκη από ηγέτες αυτοδημιούργητους, που δεν προέρχονται από φθαρμένα τζάκια. Ανθρώπους που δεν βλέπουν την εξουσία ως αυτοσκοπό και μοναδικό λόγο ύπαρξης, οι οποίοι εργάζονται σκληρά και μπορούν να εμπνεύσουν έναν λαό που διψάει για αυτονότητες αρετές όπως είναι η λογική, η ειλικρίνεια και η ικανότητα. Πολιτικούς που δεν πάσχουν από προκαταλήψεις, που μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και τους οποίους μπορούν οι εταίροι να εμπιστευθούν.
Υπάρχουν πολλές αναξιοποίητες προσωπικότητες που έχουν παράξει έργο στους τομείς δραστηριότητάς τους, αλλά και ικανά στελέχη των σημερινών κομμάτων που διστάζουν.
Τώρα που καταρρέει το παλαιό, οι υγιείς δυνάμεις της χώρας έχουν την υποχρέωση να βγουν μπροστά, να διασχίσουν πλασματικές περιχαρακώσεις και να οικοδομήσουν το καινούργιο. Με την Ελλάδα να βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας ο χρόνος πιέζει.
