Πρωθυπουργός από παρθενογένεση
Ανδρέας Πετρουλάκης
(Πηγή : http://www.protagon.gr)
O Aλέξης Τσίπρας είναι αναμφίβολα ο λαοπρόβλητος Πρωθυπουργός της χώρας, ενώ όλοι συμφωνούν ότι είναι ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Μάλλον είναι έτσι.
Μπορεί όμως κανείς να ισχυριστεί σοβαρά ότι γνωρίζει ποιος είναι αυτός ο πολιτικός; Μπορεί να του δώσει ένα πρόσημο, να βρει μία ακέραιη πολιτική ρίζα, κάτι που να του δίνει καταγωγή; Για όλους τους προκατόχους του ξέραμε μια πρότερη διαδρομή και πάνω κάτω μπορούσαμε να εκτιμήσουμε την ιδεολογικοπολιτική σκευή τους. Φυσικά σε πολλά διαψεύδονταν, αυτός όμως διαψεύστηκε σε όλα- απλή συνεπωνυμία έχει με τον άνθρωπο που ψηφίσαμε. Είναι η πρώτη φορά που έχουμε Πρωθυπουργό παρθενογένεσης, που δεν τον γέννησε μια πολιτική μήτρα αλλά μία στιγμή. Και όχι στη χώρα μας αλλά μια νύχτα του Ιουλίου στο Βέλγιο.
Μπορεί όμως κανείς να ισχυριστεί σοβαρά ότι γνωρίζει ποιος είναι αυτός ο πολιτικός; Μπορεί να του δώσει ένα πρόσημο, να βρει μία ακέραιη πολιτική ρίζα, κάτι που να του δίνει καταγωγή; Για όλους τους προκατόχους του ξέραμε μια πρότερη διαδρομή και πάνω κάτω μπορούσαμε να εκτιμήσουμε την ιδεολογικοπολιτική σκευή τους. Φυσικά σε πολλά διαψεύδονταν, αυτός όμως διαψεύστηκε σε όλα- απλή συνεπωνυμία έχει με τον άνθρωπο που ψηφίσαμε. Είναι η πρώτη φορά που έχουμε Πρωθυπουργό παρθενογένεσης, που δεν τον γέννησε μια πολιτική μήτρα αλλά μία στιγμή. Και όχι στη χώρα μας αλλά μια νύχτα του Ιουλίου στο Βέλγιο.
Ο άνθρωπος αυτός εμφανίστηκε ουσιαστικά στη δημόσια ζωή το 2009 με συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά και μια κλιμακούμενη ρητορική που τον εκτόξευσε, αυτόν και το κόμμα του, στην κορυφή του πολιτικού στερεώματος. Από αυτό το υλικό του παλιού εαυτού του τι έχει απομείνει; Βάσισε την ανέλιξή του σε 30 βασικές υποσχέσεις που τις υπερασπίστηκε με φλογερό και διχαστικό πάθος, δόμησε με αυτές ένα ολοκληρωμένο σενάριο που το προσέφερε ως εναλλακτικό στην πολιτική των αντιπάλων του, και έπεισε ένα μεγάλο κομμάτι του λαού να τον εμπιστευτεί.
Από τις 30 δεσμεύσεις οι 27 αποδείχτηκαν ανερμάτιστες και αποσύρθηκαν όταν συναντήθηκαν με την πραγματικότητα. Είτε έλεγε ψέματα οπότε είναι μεγαλύτερος υποκριτής από όλους τους προηγούμενους, είτε τα πίστευε όλα αυτά οπότε πρόκειται για ένα ανεπαρκή και επιπόλαιο πολιτικό που δεν έβλεπε αυτά που έβλεπαν όλοι οι λογικοί άνθρωποι. Τώρα τα λάθη του τα προβάλλει ως ηρωισμό (δηλαδή είναι και αδιόρθωτος). Ομολογώ ότι η 30ή δέσμευση που δεν διαψεύστηκε, δηλαδή η παραμονή στην ευρωζώνη, ήταν η σημαντικότερη όλων, αλλά δύσκολα θα του πιστωθεί διότι ο ίδιος είναι που δημιούργησε τον κίνδυνο εξόδου για να τον αποσοβήσει την τελευταία στιγμή- όλοι οι προηγούμενοι είχαν το ευρώ σημαία. Οι άλλες δύο δεσμεύσεις που τήρησε, δηλαδή η επαναλειτουργία της ΕΡΤ και οι επαναπροσλήψεις δεν ξέρω επίσης αν θα του πιστωθούν γιατί είναι άγνωστο αν μακροημερεύσουν.
Στο εξάμηνο που κυβέρνησε τη χώρα έκανε 18 λάθη και δύο σωστά. Τα λάθη κόστισαν πολλά δισεκατομμύρια στους φορολογούμενους και το ένα σωστό το έκανε την τελευταία στιγμή, όταν αποφάσισε να πιάσει το σχοινί που του πέταξαν ενώ πνιγόταν στο πέλαγος, που μόνος του είχε βουτήξει χωρίς να ξέρει μπάνιο. Το άλλο σωστό ήταν ο αντιρατσιστικός νόμος.
Στο εξάμηνο αυτό απέδειξε επίσης ότι έχει μεγάλο πρόβλημα επιλογής συνεργατών. Δεν θα μπω σε αξιολογικές κρίσεις αυτών που τον περιβάλλουν. Θα αρκεστώ στον κοινό τόπο που και ο ίδιος επιβεβαιώνει, της επιλογής ενός επικίνδυνου και (ελπίζω) ανεξέλεγκτου ανθρώπου στη θέση του πιο κρίσιμου υπουργείου αυτήν την εποχή, μιας σίγουρα ανεξέλεγκτης (χωρίς άλλα σχόλια) στη θέση της Προέδρου της Βουλής καθώς και των υπόλοιπων οπαδών της δραχμής που απομάκρυνε εκ των υστέρων από βασικά πόστα.
Ένα ερώτημα επίσης που μένει να απαντηθεί είναι αν αυτός ο πολιτικός έχει κόμμα. Σίγουρα έχει την (αδύναμη) πλειοψηφία των βουλευτών του αλλά μάλλον μειοψηφεί στα όργανα. Αυτοί που έλεγαν 30 αλήθειες και τις εννοούσαν έχουν σημαντική και ανυποχώρητη κομματική ισχύ και μόνο ένα συνέδριο θα τερματίσει την ερμαφρόδιτη κατάσταση που ζούμε, και θα δείξει σε ποιον πραγματικά ανήκει αυτό το κόμμα. Γιατί, εκτός από τις αριστερές υποσχέσεις που ναυάγησαν, ο κ. Τσίπρας, ως μη όφειλε, προχώρησε και σε επιλογές που τραυμάτισαν το αξιακό φορτίο της αριστεράς, κάνοντας π.χ. υπουργούς ανθρώπους που έλεγαν ότι Έλληνας γεννιέσαι και δεν γίνεσαι. Δεν ξέρουμε πόσο ανεπηρέαστος θα μείνει ο “κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ” από τον σφιχτό εναγκαλισμό με τους χριστιανοεθνολαικιστές.
Έχουμε λοιπόν έναν πολιτικό που είναι σχεδόν άγραφο χαρτί. Λέει ότι είναι αριστερός αλλά έχει κάνει μόνο ένα αριστερό πράγμα ενώ έχει υποθάλψει πολλά ακροδεξιά στην Κυβέρνησή του. Τα πεπραγμένα του (και όχι τα λόγια) τον κάνουν ίσως λίγο πιο αριστερό από τον κ. Σαμαρά αλλά όχι από τον κ. Βενιζέλο. Ξέρουμε τι πραγματικά πιστεύει μόνο για δύο θέματα- για όλα τα υπόλοιπα πρέπει να αρκεστούμε στις διαβεβαιώσεις ενός ανθρώπου που η ζωή έδειξε ότι δεν πρέπει να τις παίρνουμε τοις μετρητοίς. Δεν ξέρουμε τι είδους κόμμα έχει, αν έχει, και πόσοι από τους υπόλοιπους συνεργάτες του έχουν επιλεγεί με την ίδια ευθυκρισία όπως ο κ. Βαρουφάκης, αφού όπως ο ίδιος ομολογεί ακόμα δεν άρχισαν να κυβερνούν. Έχει ήδη διαπράξει 17 εγκληματικά και πανάκριβα λάθη και έχει διαψευστεί σε 27 μεγαλόστομες υποσχέσεις.
Από την άλλη έχουμε ένα λαμπερό πρόσωπο που κάνει γκελ στον κόσμο, με μεγάλο επικοινωνιακό ταλέντο, που σε μια κρίσιμη στιγμή έδειξε ότι διαθέτει τις ψυχικές αρετές να διορθώσει ένα μεγάλο λάθος του, ενώ έδειξε συνέπεια και σε 3 από τις 30 υποσχέσεις του (10%). Λένε ότι είναι ο αναμφισβήτητος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Το πιθανότερο είναι έτσι. Έχει συμβεί και άλλες φορές να αναρωτιέμαι πόσο θα με εκπλήττουν ακόμα οι άνθρωποι.
