Δεν συμμερίζομαι καθόλου τις απόψεις τους. Νομίζω ότι τίποτα δεν θα αλλάξει από μόνο του. Είμαι σίγουρος ότι ακριβώς τώρα ένας βουλευτής «βλέπει» έναν ψηφοφόρο του και του υπόσχεται, ότι μόλις βρει την ευκαιρία, θα του κάνει το ρουσφέτι που του ζητάει.
Το πελατειακό κράτος, η διαφθορά των πολιτικών μας, η διαπλοκή με τα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα, η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και η φοροδιαφυγή (που όλα μαζί οδήγησαν την χώρα μας εδώ όπου βρίσκεται) είναι για εμένα συνέπειες της κατάρρευσης στην Ελλάδα του Κράτους Δικαίου. Όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από παρανομίες. Και πολύ απλά η παρανομία έχει γίνει το εθνικό μας σπορ. Εμένα απλώς μου φαίνεται ότι το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας των 300 δις Ευρώ είναι το άθροισμα των παρανομιών όλων των Ελλήνων επί τριάντα (30) έτη.
Το Κράτος Δικαίου σημαίνει πολύ απλά ότι όλα πρέπει να γίνονται σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους και ότι κανένας δεν είναι υπεράνω από αυτούς, ότι η δημοκρατία και η ελευθερία θα ασκούνται μόνο σύμφωνα με κανόνες.
ως οι αμέσως επόμενοι μετά τον Θεό τον ίδιο. Κανένας τους δεν σκέφτηκε, ότι και αυτοί θα πρέπει να υπακούουν και στο Σύνταγμα και σε όλους τους νόμους, ελληνικούς, ευρωπαϊκούς και διεθνείς. Από τον Ανδρέα Παπανδρέου ξεκίνησε αυτή η ιστορία, με την περίφημη παραπλανητική ρήση «ποιοι θεσμοί, μόνο ο λαός» και συνεχίζεται σήμερα μέχρι τον κ. Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος νομίζει ότι έχει πάρει μία λευκή επιταγή από τον ελληνικό λαό να κάνει ό,τι θέλει. Κυβερνούν ουσιαστικά ως μικροί βασιλείς. Και δημιούργησαν από κάτω τους φέουδα και βαρονίες.
Έτσι, η νοοτροπία αυτή διαχέεται διαχρονικά και στους παρατρεχάμενους της Κυβέρνησης και στα «κομματόσκυλα» και στους κολλητούς. Ακόμα και τώρα στη μετά το ΔΝΤ εποχή ακούγεται ότι κάποιοι θα εξακολουθήσουν να λαμβάνουν επιδόματα και 13 και 14 μισθούς. Αυτοί είναι οι πιο «μάγκες».
Για να γυρίσει σελίδα η Ελλάδα και να βγει από το οικονομικό τέλμα στο οποίο έχει βυθιστεί, θα πρέπει να αποφασίσουν καταρχάς οι ίδιοι οι πολιτικοί μας να αυτοπεριοριστούν και να υπάρξει επιτέλους στην χώρα μας ένα πραγματικό Κράτος Δικαίου.
Μέχρι να υπάρξει πολιτικός ηγέτης που θα πει, ότι το Σύνταγμα και οι νόμοι θα τηρούνται πάντοτε και από όλους και μέχρι να το κάνει πράξη, τίποτα δεν θα αλλάξει. Μέχρι να τηρείται η νομιμότητα από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, από τον Πρωθυπουργό έως και τον τελευταίο μαυρούλη (που πουλάει πλαστά CD επί της Πλατείας Συντάγματος μπροστά στο γραφείο του Υπουργού Οικονομικών) τίποτα δεν θα αλλάξει.
Υ.Γ. Το Κράτος Δικαίου δεν ταυτίζεται με το Κράτος Δικαστών, αν και μία ανεξάρτητη Δικαιοσύνη που θα στέκεται στο ύψος της είναι απαραίτητη για ένα Κράτος Δικαίου. Προτιμώ σε κάθε περίπτωση την όποια αυθαιρεσία των δικαστικών, έναντι της αυθαιρεσίας των πολιτικών, διότι οι δικαστικοί τηρούν τουλάχιστον κάποιους στοιχειώδεις και βασικούς κανόνες δικαιοσύνης.
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ Χ
