Στη σύντομη ζωή μου θυμάμαι ότι κόβαμε δραχμές για να καλύψει το κράτος τις υποχρεώσεις του και, αυτοβούλως τουλάχιστον, υποτιμούσαμε τη δραχμή.
10 χρόνια δεν έχουμε το ευρώ; Τέρμα τα δίφραγκα στην κυριολεξία...
Αδίκως μπήκαμε στο ευρώ, κι αν ο Σημίτης μας έβαλε με την ελπίδα να αλλάξουμε και να διορθωθούμε, τότε ήταν εκτός θέματος. Τίποτε δεν μεταβλήθηκε στη δομή της οικονομίας και το τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο.
Μεγαλοπιαστήκαμε και με τους Ολυμπιακούς τρομάρα μας...
Αλλά, έστω κι έτσι, κάτι πρέπει να αλλάξει και τα μυαλά μας μόνο με «έξωθεν» μπαμπούλα μπορούν να δεχτούν κάτι τέτοιο. Από μόνοι είμαστε ανίκανοι να χάσουμε τη βολή μας αναγνωρίζοντας, ότι δε δικαιούμαστε να λαθροβιούμε.
Τεράστιες οι πολιτικές ευθύνες, αλλά για τις ευθύνες του «ανθρώπου του μόχθου» που λέει και ο Παπανδρέου, δεν ακούω πολλά... Που τους ψηφίζαμε κάθε 3-4 χρόνια, δεν φταίμε καθόλου; Μήπως φταίμε περισσότερο από αυτούς τελικά;
Αν είχαμε μια γκιλοτίνα
και 10 κομμένα κεφάλια στην πλατεία Συντάγματος, όλα και για όλους θα ήταν πιο εύκολα. Αλλά αν στείλει ο Παπανδρέου κάποιο λαμόγιο στη φυλακή θα αναγκαστεί να χορέψει και αυτός το χορό του Ζαλόγγου.
Είμαι βαθιά λυπημένος για την ύφεση που έρχεται ως τέφρα από το Αγιαφιγιαπλαγιουρκούλ. Μόνο που το ηφαίστειο είναι πολύ μακριά, και ακόμη τέφρα βγάζει μόνο για την Ελλάδα. Δεν το γύρισε σε λάβα για να περιμένουμε φως στον ουρανό...
Υ.Γ.: «Ο Έλληνας σκέφτεται, είτε όταν τον κυνηγούν ή όταν χέζει».
Τούρκικη παροιμία σε ελεύθερη μετάφραση
Sinir – Doctor