Από μαχητές των δρόμων, αραχτοί των γραφείων
Αντώνης Πανούτσος
(Πηγή : http://www.protothema.gr)
Δεν υπάρχει κράτος που να αλλάζει συνεχώς νόμους και να ζητά από τον πολίτη να το εμπιστεύεται. Να αποφασίζει τη μία χρονιά ότι δεν θα φορολογεί τα υβριδικά αυτοκίνητα επειδή είναι οικολογικά και την επόμενη ότι θα τα φορολογεί επειδή είναι ακριβά, άρα ο ιδιοκτήτης τους έχει λεφτά.
Την 28η Οκτωβρίου του 2011 ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ομάδες και εργαζόμενοι της «Βοήθειας στο Σπίτι», μέλη του ΣΥΡΙΖΑ με μπροστάρη τον βουλευτή Τάσο Κουράκη και οπαδοί του Ηρακλή είχαν τρέψει σε φυγή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, διαλύοντας την παρέλαση στη Θεσσαλονίκη.
Εφέτος, εκτός από τους οπαδούς του Ηρακλή, ο οποίος στο μεταξύ επέστρεψε στη Σούπερ Λίγκα, οι υπόλοιποι δεν θα είχαν κανέναν λόγο να μην το επαναλάβουν. Οι φόροι είναι μεγαλύτεροι από το ’11, οι προοπτικές για τον επόμενο χρόνο χειρότερες και η κατώτατη σύνταξη πηγαίνει στα 348 ευρώ. Ομως δεν έγινε τίποτα. Κανένας μαθητής δεν μούντζωσε τους επισήμους, κανένας αγανακτισμένος δεν πέταξε αυγά και κανένας διαδηλωτής δεν μπήκε στη μέση του δρόμου για να εμποδίσει την παρέλαση των οχημάτων.
Από τα θαύματα της εποχής του ΣΥΡΙΖΑ, όπως θαύμα είναι ότι οι Ελληνες σταματήσανε να αυτοκτονούνε, τα παιδιά δεν λιποθυμάνε από πείνα στα σχολεία και τα νούμερα της ανεργίας σταμάτησαν να ανακοινώνονται καθημερινά. Αποδεικνύοντας ότι για τις ομάδες κρούσης εκείνης της εποχής το πρόβλημα δεν ήταν ούτε οι παρελάσεις, ούτε η ανεργία, ούτε οι αυτοκτονίες και η παιδική πείνα.
Το πρόβλημα ήταν να φύγουν οι Σαμαροβενιζέλοι και να βολευτούνε κάπου. Οπως βολεύτηκαν οι μαχητές των δρόμων και έγιναν αραχτοί των γραφείων.
Ισως όμως να ήταν καλύτερα η παρέλαση να πεθάνει στην αγανάκτηση από το να σβήσει από τον εξευτελισμό. Από την εποχή του Μάο, που στις παρελάσεις πέρναγαν οι μεταφορείς φυσικών λιπασμάτων τραγουδώντας «να οι βοθρατζήδες που κατεβαίνουν από το βουνό», δεν πρέπει να έχει γίνει τόσο γελοία παρέλαση όσο αυτή του Δήμου Αμπελοκήπων-Μενεμένης, όπου ο δήμαρχος Λάζαρος Κυρίζογλου έβαλε τα νέα σκουπιδιάρικα να παρελάσουν. Προηγούμενο υπάρχει.
Ο δήμαρχος Πειραιά Αριστείδης Σκυλίτσης, επί δικτατορίας, έντυνε τους σκουπιδιάρηδες με λευκές φόρμες και τους είχε βάλει να παρελάσουν. Στην παρέλαση του Καρναβαλιού, όμως, και όχι της 28ης Οκτωβρίου. Οχι βέβαια και ότι στην 28η έχει μείνει νόημα.
Ξεκινώντας με ένα περήφανο «Καλή Χρονιά» που μπορεί να ήταν για το σχολικό έτος που ξεκίνησε πριν από ενάμιση χρόνο ή για την Πρωτοχρονιά που θα έρθει μετά από δύο, ο αγλαός υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης προχώρησε σε πιο ψαγμένα νοήματα.
«Το μήνυμα της 28ης Οκτωβρίου είναι επίκαιρο, είναι μήνυμα ζωντανό κατά του Ναζισμού, κατά του Πολέμου, κατά του Ρατσισμού, ένα μήνυμα τόσο επίκαιρο στις μέρες μας». Απόλυτα ακριβές αν αφαιρεθεί ότι οι Ιταλοί ήταν φασίστες, ότι η Ελλάδα δεν δίστασε να μπει στον πόλεμο και ότι η επέτειος δεν έχει καμία σχέση με τον ρατσισμό.
Το μόνο που δεν πρόσθεσε ο υπουργός είναι ότι το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου ήταν πρόδρομος του ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου στο δημοψήφισμα. Αν το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου ήταν τόσο αποφασιστικό όσο του δημοψηφίσματος, η 29η Οκτωβρίου θα ήταν επέτειος συνθηκολόγησης με την Ιταλία.
Οι καθαρίστριες
Στη χώρα όπου ο Ιωάννης Μελισσανίδης έγινε αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού επειδή ήταν Ολυμπιονίκης στη γυμναστική δεν πρέπει να προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών έγιναν γραμματείς δικαστηρίων επειδή αγωνίστηκαν κατά των Σαμαροβενιζέλων. Το τι θα κάνουν ως γραμματείς ελάχιστα ενδιαφέρει. Στο φινάλε δεν είμαστε Γερμανία όπου οι αποφάσεις των δικαστηρίων καθαρογράφονται σε 5-6 ημέρες, αλλά Ελλάδα όπου μέχρι να καθαρογραφεί η απόφαση περνάνε 5-6 μήνες. Εκτός αν πέσεις σε περίπτωση που μπορεί να χρειαστούν και δύο χρόνια.
Η καθαρογραφή
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι στις 9 Ιουνίου δημοσιεύτηκε η είδηση περί ολοκλήρωσης του διαγωνισμού ανάθεσης σε ιδιωτική εταιρεία της ψηφιοποίησης των πρακτικών, αλλά και της ηχογράφησης και απομαγνητοφώνησής τους. Ενισχύεται, δηλαδή, μια υπηρεσία η οποία στο μέλλον θα υπολειτουργήσει ή θα πάψει να υπάρχει. Εκτός αν ο διαγωνισμός έγινε για τα μάτια του κόσμου ή ακόμα χειρότερα η καθαρογραφή των πρακτικών περάσει σε ιδιωτική εταιρεία, αλλά οι θέσεις των γραμματέων του Δημοσίου που θα τα «καθαρογράφουν» διατηρηθούν, οπότε η μετάταξη των καθαριστριών αποκτά άλλο νόημα.
