Από τον Σεμνό & Ταπεινό
Η Νέα Δημοκρατία, από ιδρύσεώς της, ήταν κόμμα πολυτασικό και πλουραλιστικό. Είχε, δε, την τύχη, λόγω της ηγεμονίας της στον λεγόμενο κεντροδεξιό χώρο να ταυτιστεί απολύτως με την κεντροδεξιά ή/και φιλελεύθερη παράταξη, τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές του 2009.
Το γεγονός ότι εκ δεξιών της ιδρύθηκαν ή απέκτησαν μετρήσιμο μέγεθος και υπόσταση, συνεπεία της κρίσης, άλλα κόμματα, όπως το ΛΑΟΣ αρχικά, και εν συνεχεία οι ΑΝΕΛ και η ΧΑ, ουδόλως μπορεί να της αποστερήσει το δικαίωμα να ισχυρίζεται ότι εκφράζει το πολιτικό φάσμα της δεξιάς, δεδομένου ότι αυτοί οι πολιτικοί σχηματισμοί κείνται εκτός του ιδεολογικού πλαισίου της Παράταξης, εκτός και αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι ένας νεοδημοκράτης μπορεί να είναι φασίστας, νεοναζιστής ή ψεκασμένος εθνολαϊκιστής.Η ΝΔ είχε ανέκαθεν στους κόλπους της στελέχη και ψηφοφόρους που αυτοπροσδιορίζονταν είτε δεξιοί, είτε κεντροδεξιοί, φιλελεύθεροι ή ακόμα και φιλοβασιλικοί (κάποτε)...
Η συζήτηση (ή μη-συζήτηση) περί την ιδεολογία της ΝΔ τείνει να λάβει χαρακτηριστικά πολιτικής αυτοχειρίας. Διότι, εάν το θέμα μας είναι πχ η Ν.Δ. να γίνει ένα ακραιφνώς και καθαρώς δεξιό κόμμα, τότε θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι θα καταντήσει ουρά του πολιτικού γίγνεσθαι... Στην ιδεολογική καθαρότητα ομνύει μόνο το ΚΚΕ και γι’ αυτό, παρά την κρίση, είναι καθηλωμένο στα ποσοστά του 5-6%, αλλά αυτούς δεν τους πειράζει.
Η Ν.Δ. όμως είναι, από συστάσεώς της, και ένα κόμμα εξουσίας. Και τέτοιο πρέπει να παραμείνει.
Διότι, τι να την κάνεις την ιδεολογική καθαρότητα, όταν είσαι ένα τίμιο πλην πτωχό κόμμα του 10% πχ.
Δεν εννοώ ότι η εξουσία είναι αυτοσκοπός. Όμως, μόνον διά της ασκήσεως της εξουσίας μπορείς να μετουσιώσεις σε πράξη τις αρχές που πρεσβεύεις στη θεωρία.
Όταν ομνύεις στον οικονομικό φιλελευθερισμό, χρήσιμο για την παράταξη και καλό για τον τόπο είναι να μπορείς να εφαρμόσεις αυτόν διά της ασκήσεως της εξουσίας, ώστε να απελευθερωθεί η οικονομία, να συμμαζευτεί το κράτος, να γίνουν επενδύσεις και να μειωθούν οι φόροι.
Όταν ομνύεις στις ίσες ευκαιρίες που οφείλει το κράτος να παρέχει στους πολίτες, ώστε αυτοί να προοδεύσουν, πρέπει να έχεις την εξουσία να επιβάλεις, διά της δημόσιας ή/και ιδιωτικής παιδείας, ένα καθεστώς ίσων ευκαιριών, άμιλλας, αριστείας...
Όταν ομνύεις στην πατρίδα, πρέπει να ασκείς εξουσία για να υπερασπίζεσαι τη σημαία σου.
Το πρόβλημα της χώρας, προεχόντως, και της ΝΔ δευτερευόντως, δεν είναι εάν, λόγω χάρη, συνιστά παραχάραξη της Ιστορίας το να έχει καθιερωθεί να λέγεται ο συμμοριτοπόλεμος/ανταρτοπόλεμος ως εμφύλιος. Ούτε εάν πραγματικά υπήρξαν νεκροί μέσα στο Πολυτεχνείο ή έξω από αυτό, όπως υποστήριζε τις προάλλες ο Άδωνις επικαλούμενος το λεγόμενο πόρισμα Τσεβά.
Εν πάση δε περιπτώσει, δεν μας φταίει κανένας άλλος πλην ημών των ιδίων, για την περίφημη «ιδεολογική κατίσχυση» της αριστεράς εντός της ελληνικής κοινωνίας. Άλλωστε, με την υπογραφή του 3ου Μνημονίου από την κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς Αριστερά και την εφαρμογή του από την Δεύτερη Φορά Αριστερά, οι μάσκες έπεσαν και, σταδιακώς, θα καταπέσει και αυτό το περιώνυμο ηθικό πλεονέκτημα.
Πλην όμως, στη Νέα Δημοκρατία, παρ’ ότι και κατά την πρόσφατη (αλυσιτελή;) εσωκομματική προεκλογική περίοδο πολύς λόγος έγινε για το ιδεολογικό υπόβαθρο και προφίλ της Παράταξης, δυστυχώς η κουβέντα ήταν ιδιαιτέρως επιδερμική, τα δε προβαλλόμενα απ’ όλους τους υποψηφίους επιχειρήματα κατέτειναν περισσότερο στην ευαισθητοποίηση του «θυμικού» των νεοδημοκρατών.
Σήμερα, μετά και το πρόσφατο «κάζο» της αποτυχημένης απόπειρας εκλογής νέου Προέδρου, καθίσταται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη συζήτησης με όρους πολιτικούς – και όχι προσωπικούς – με στόχευση καθαρά στρατηγική και ουχί διεκπεραιωτική ή διαδικαστική.
Δεν είμαι όμως καθόλου αισιόδοξος ότι κάτι τέτοιο θα γίνει...
Σεμνός & Ταπεινός
