Η πρόοδος των «προοδευτικών»
Ηλίας Μαγκλίνης
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
«Στο 60% των αποδοχών φόροι και εισφορές, σύμφωνα με μελέτες του ΣΕΒ και της KPMG», έγραφε η χθεσινή «Κ» στο πρωτοσέλιδό της, κάτω απ’ τον μεγάλο τίτλο «Εκθέσεις-σοκ για υπερφορολόγηση».
Το ότι η κυβέρνηση εξετάζει να αυξήσει περαιτέρω την ήδη υψηλή φορολογική επιβάρυνση σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά, σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, είναι γνωστό, το περιμένουμε εδώ και καιρό, το συζητάμε, το φοβόμαστε. Με άλλα λόγια, τι είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα μετά το 2010.
Το ότι η κυβέρνηση εξετάζει να αυξήσει περαιτέρω την ήδη υψηλή φορολογική επιβάρυνση σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά, σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, είναι γνωστό, το περιμένουμε εδώ και καιρό, το συζητάμε, το φοβόμαστε. Με άλλα λόγια, τι είχες, Γιάννη, τι είχα πάντα μετά το 2010.
Μόνο ένα πράγμα έχει αλλάξει: η ίδια η κυβέρνηση. Και, κατ’ επέκταση, η αντίδραση της κοινής γνώμης. Δεν θέλω να επαναλάβω για πολλοστή φορά τι θα συνέβαινε αν παρόμοια, ή και πιο ήπια, μέτρα σχεδίαζαν οι «απεχθείς» μνημονιακές κυβερνήσεις των Σαμαρά - Βενιζέλου. Τώρα όμως, απάθεια – ή «μα δεν γίνεται αλλιώς», η νέα επωδός των Συριζαίων οι οποίοι ανακάλυψαν γεμάτοι δέος τον ρεαλισμό (υποτίθεται – απλώς έτσι τους βολεύει τώρα). Μόνον το ΚΚΕ, με το ΠΑΜΕ, δείχνει να αντιδρά, αναλαμβάνοντας, τρόπον τινά, τον ρόλο που είχε πρωτευόντως ο ΣΥΡΙΖΑ όσο ήταν αντιπολίτευση – και όταν ήταν κατά του μνημονίου.
Μου λένε, υψώνοντας το δάχτυλο μάλιστα, πως έτσι γίνεται πάντοτε και παντού: «Προοδευτικές» κυβερνήσεις μπορούν και περνάνε αβρόχοις ποσίν σκληρά μέτρα διότι οι κοινωνίες είναι πιο ανεκτικές απέναντί τους. Ομολογώ πως αυτή η λογική με ξεπερνά, τη θεωρώ καθαρή υποκρισία, αλλά ας πούμε ότι αυτό είναι ένα δικό μου κουσούρι. Επειδή υποπτεύομαι ότι το συγκεκριμένο σκεπτικό αφορά χώρες ανεπτυγμένες, δυτικές κοινωνίες, εκεί, οι εκάστοτε «προοδευτικές» κυβερνήσεις ναι μεν μπορεί να περνάνε σκληρά μέτρα, ξέρουν όμως και να διοικούν – στοιχειωδώς έστω. Εχουν βέβαια εξασφαλισμένο ένα θεσμικό, αξιακό πλαίσιο το οποίο απουσιάζει από εμάς εδώ, οπότε ορισμένοι βασικοί τομείς λειτουργούν με ένα ενισχυμένο ρελαντί, περίπου αυτοματοποιημένα, χωρίς σαρωτικές αλλαγές προσώπων ανάλογα με το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία. Στην Ελλάδα του 2015, όμως, θεωρείται λογικό στο πλαίσιο της δημόσιας διοίκησης, π.χ., καθαρίστριες να τοποθετούνται ως γραμματείς και επιμελήτριες στα δικαστήρια. Σου λέει, πού θα πάει, θα μάθουν σιγά σιγά και αυτήν τη δουλειά. Σωστά· όπως ευελπιστούν να μάθουν τα στελέχη της κυβέρνησης να κυβερνούν – κάποια στιγμή. Αυτό, πράγματι, θα είναι πρόοδος για μια «προοδευτική» κυβέρνηση.
