Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

Εξαιρετικός Στ. Κασιμάτης για τον Ερντογάν μουεζίνη


Ο Ερντογάν μουεζίνης
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
«Η πολιτική ήταν πάντα (σ.σ.: για το Ισλάμ) η σκηνή της θρησκευτικής αναζήτησης. Σωτηρία δεν σήμαινε λύτρωση από την αμαρτία, αλλά τη δημιουργία μιας δίκαιας κοινωνίας, στην οποία το άτομο μπορεί ευκολότερα να προχωρήσει στην παράδοση όλης της ύπαρξής του που οδηγεί στην εκπλήρωση. Η πολιτεία ήταν, συνεπώς, ζήτημα υπέρτατης σπουδαιότητας και, καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, έχουν γίνει η μία μετά την άλλη οι απόπειρες να δημιουργηθεί ένα πραγματικά ισλαμικό κράτος».
Αυτά παραπάνω τα γράφει η Κάρεν Αρμστρονγκ, η διάσημη ιστορικός των θρησκειών, στο βιβλίο της για την ιστορία του Ισλάμ. Τα θυμήθηκα, όταν άκουσα ότι χθες ο πρόεδρος της Τουρκίας ανέβασε το έργο «Ο Ερντογάν μουεζίνης» – δικός τους είναι, στο κάτω κάτω, ο Καραγκιόζης και με απόφαση της UNESCO. Αν κατάλαβα καλά, ο Ερντογάν αυτοπροσώπως ξύπνησε τους γείτονές του με τον γνωστό μακρόσυρτο κλαυθμό από τη φωνούλα του, μέσω των μεγαφώνων του προεδρικού μεγάρου. Υποθέτω ότι ο Αμβρόσιος ή ο Ανθιμος δεν θα βρήκαν τίποτε παράξενο σε αυτό –μπορεί να τους συγκίνησε κιόλας η ευλάβεια του ανδρός–, αλλά για τα μέτρα του πολιτισμού της Δύσης αυτή η μείξη του πολιτικού και του θρησκευτικού ρόλου είναι, αναλόγως της περίπτωσης, από γελοία μέχρι επικίνδυνη.
Για τους ευλαβείς μουσουλμάνους αυτή η μείξη είναι μέσα στη φύση της θρησκείας τους. Ατελείωτος είναι ο κατάλογος των πολιτικών ή στρατιωτικών ηγετών στην ιστορία του Ισλάμ, οι οποίοι, σε κρίσιμες ώρες για την τύχη τους, ανέλαβαν προσωπικά και τον ρόλο θρησκευτικού ηγέτη. Από τον Ντοστ Μοχάμεντ, που έδιωξε τους Βρετανούς από το Αφγανιστάν στον Α΄ Αγγλοαφγανικό Πόλεμο, μέχρι –αν δεν με απατά η μνήμη μου– τον τελευταίο Οθωμανό σουλτάνο, εκείνο τον φουκαρά με την τεράστια μύτη, ο οποίος στην απελπισία του να αντιμετωπίσει τους Νεότουρκους προσπάθησε να παίξει ανεπιτυχώς και αυτό τον ρόλο.
Ο Ερντογάν δεν το κάνει αυτό μόνον επειδή έτσι του ήρθε και δεν θα δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Ο θρησκευτικός ρόλος που έδειξε να διεκδικεί παίρνοντας το μικρόφωνο του μουεζίνη, μιλάει κατευθείαν στην καρδιά των απλών, ευλαβών μουσουλμάνων, στα χαμηλότερα από κάθε απόψεως στρώματα, που δεν έχουν αξιώσεις για Ευρώπες και τέτοια. Είναι μια χειρονομία, δηλαδή, η οποία απευθύνεται στον κόσμο που ο ίδιος καλεί (και μέσω SMS στα κινητά) να παραμείνει στους δρόμους.
Εύστοχες, ιδιαιτέρως προσεγμένες και πάντα χρήσιμες οι επισημάνσεις των Ευρωπαίων επιτρόπων, καθώς και του πρόεδρου της επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων του Κοινοβουλίου, για τον δρόμο που παίρνει η Τουρκία· αλλά δεν χρειάζονταν για να καταλάβουμε ότι η Τουρκία –ολόκληρη, αφού ο Ερντογάν είναι νικητής και κυρίαρχος– απομακρύνεται από τη Δύση γεωπολιτικά και πολιτισμικά...
Η γνωστή κυρία
Οι γνώσεις μου για το οικοσύστημα της Βουλής δεν επεκτείνονται στα έντομα, δεν γνωρίζω λοιπόν τι τσίμπημα προκάλεσε τη δήλωση της φοβερής κ. Αυλωνίτου (των περίφημων υστερικών εξάρσεων) υπέρ της έκδοσης των Τούρκων φυγάδων στην πατρίδα τους: «Δεν γίνεται η Ελληνική Δημοκρατία να παρέχει πολιτικό άσυλο σε άτομα που αποδεδειγμένα, το τονίζω, εφόσον αποδειχτεί ότι βομβάρδιζαν, πολυβολούσαν αδιάκριτα πολίτες από αέρος σε αστικές περιοχές. Τέτοιες πράξεις έχουν καταγραφεί σε βίντεο, αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και με κανένα πρόσχημα δεν πρέπει να τύχουν οιασδήποτε κάλυψης».
Προφανώς, σπεύδει οικειοθελώς να βοηθήσει (έτσι νομίζει) την κυβέρνηση και οραματίζεται, συγχρόνως και όλως συμπτωματικώς, μια θέση υφυπουργού, χωρίς αρμοδιότητες αλλά με τις ανέσεις και τα προνόμια που συνεπάγεται. Δεν αντιλαμβάνεται τι ζημία προκαλεί στη χώρα, αλλά και να καταλάβαινε δεν θα την ενδιέφερε...
Δεν έχει διακοπές
Το δικαστήριο απέρριψε την αίτηση αποφυλάκισης του Ακη του Τσοχατζόπουλου και εκείνος, αφού πήρε την άδεια, τους είπε: «Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω διότι δεχθήκατε να συζητήσετε την αίτησή μας χθες. Θέλω να σας εξηγήσω γιατί ζητάω την αποφυλάκισή μου, είναι διότι τα δικά μου όρια προσωπικής αντοχής έχουν εξαντληθεί. Δεχθήκατε να αγνοήσετε κάποια δεδομένα, έναν άνθρωπο που σας λέει “ώς εδώ”. Εγώ αδυνατώ από εδώ και πέρα να σταθώ στο δικαστήριο. Δεκτή η απόφασή σας, σεβαστή, σας ευχαριστώ πολύ».
Ο Τσοχατζόπουλος μιλάει πάντα με το ύφος του αθώου ανθρώπου που έμαθε να τιθασεύει την –υποτίθεται– δίκαιη αγανάκτησή του, επειδή δεν μπορεί να κάνει τίποτα εναντίον της παράλογης μοίρας του. Εξ ου η κουρασμένη συγκαταβατικότητα, η αφ’ υψηλού ειρωνεία και τα συναφή στο ύφος του λόγου του. Τον λυπάμαι, το συνειδητοποιώ τώρα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι θα χαρώ να τον δω ελεύθερο. Τον λυπάμαι, γιατί είναι φανερό ότι ποτέ δεν του πέρασε από τον νου ότι, όσο κι αν ακούγεται εξωπραγματικό, θα μπορούσε να πεθάνει μέσα στη φυλακή...
Τα παιδιά
Η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ (της οποίας ηγείται, αν δεν κάνω λάθος, ο ράπερ που υπερασπίστηκε τους διορισμούς των δικών του, επικαλούμενος την εαμίτισσα γιαγιά του...) ερεθίστηκε από τη συγγνώμη που ζήτησε ο Γ. Μουζάλας από τον Ν. Δένδια επειδή πήγαινε σε διαδηλώσεις εναντίον του και εξέδωσε σχετική ανακοίνωση, η οποία καταλήγει ως εξής: «Ως Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρούμε οποιονδήποτε λόγο για να ζητήσουμε συγγνώμη από τον προαναφερθέντα». Τους ρώτησε κανείς αυτούς; Αφού το θέμα αφορά τις προσωπικές σχέσεις δύο πολιτικών, αυτοί πού κολλάνε; Αντί να γράφουν περιττές ανακοινώσεις, δεν βάζουν καλύτερα τον γραμματέα τους να εκφράσει την οργή τους με μια ραπ μπαλάντα; (Αν υπάρχει τέτοιο πράγμα...)

(Στην φωτογραφία : Τι άνοδος για τον Λεβέντη, τι πτώση για τη Βουλή...)