Στις πρόσφατες εκλογές το ΠΑΣΟΚ κέρδισε μεν με μεγάλη διαφορά, αλλά χωρίς να αυξηθεί ο αριθμός αυτών που το ψήφισαν το 2004. Από την άλλη η Ν.Δ. έπιασε απλώς το ποσοστό που της αναλογεί από την πίτα των «κομματικά περιχαρακωμένων».
Η αυξημένη αποχή και στις εθνικές εκλογές αποτελεί προφανέστατα συνειδητή αποδοκιμασία προς τα δύο μεγάλα κόμματα και ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι τα μικρά κόμματα δεν πείθουν ότι είναι ικανά για κάτι περισσότερο (εξ ου και τα απογοητευτικά για μένα ποσοστά τους).
Συμπέρασμα: η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να ξεχνά ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός πολιτών, όπου συγκαταλέγονται οι μη «κομματικά περιχαρακωμένοι», οι συνειδητά απέχοντες των εκλογών και αυτοί που ψήφισαν μεν ΠΑΣΟΚ αλλά με φόβο και χωρίς πάθος και περιμένουν με τη πόρτα μισάνοιχτη. Όλοι αυτοί σαφώς και δεν μπορούν να θεωρούνται δεδομένοι για κανένα από τα υφιστάμενα κόμματα.
Το βέβαιο είναι ότι αν αποτύχει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δημιουργείται κενό εκπροσώπησης μεγάλου αριθμού πολιτών που θα πρέπει να καλυφθεί από ΚΑΤΙ ΝΕΟ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟ.
Υ.Γ. 1. Δεν υπήρξα ποτέ μέλος του κόμματος της Ν.Δ., ούτε οπαδός (άλλωστε θεωρώ ανόητο το συγκεκριμένο προσδιορισμό, όταν μιλάμε για πολιτική), αλλά ούτε καν περιστασιακός ψηφοφόρος της και δεν μου πέφτει λόγος για τα εσωκομματικά της. Όμως, ως απλός θεατής στην Νεοδημοκρατική αρένα, οφείλω να ομολογήσω ότι κανένας από τους μονομάχους δε με συγκινεί. Άντε να δεχτώ ότι βλέπω λιγότερο αρνητικά τον αρχηγό της τέως Πολιτικής Άνοιξης....
Υ.Γ. 2. Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση με τα μπουμπούκια των Εξαρχείων είχε φτάσει στο απροχώρητο και χρειαζόταν να γίνει κάτι άμεσα. Σαφή εικόνα δεν έχω, αλλά είμαι βέβαιος ότι υπερβολικές αντιδράσεις από τους άνδρες με τα μπλε θα υπήρξαν. Αν όμως, όσα ακούγονται ότι γίνονται στα Εξάρχεια αυτές τις μέρες, γίνονταν επί διακυβέρνησης Ν.Δ., θα βοούσε ο τόπος για το αστυνομοκρατούμενο κράτος της Δεξιάς και άλλα τέτοια «χουντικά».
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
U FOUL
