Δεν θέλω να ευλογώ τα γένια μου, αλλά τι κάνω ο δύσμοιρος… scripta manent. Και τα δικά μου scripta τα ‘χω γράψει από την επομένη των εκλογών (βλ. post της 05.10.2009).
Έγραψα, λοιπόν, τότε, ως υστερόγραφο: Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται. Τι ήθελα και το ‘γραψα.
Εδώ και δυο περίπου βδομάδες, παρακολουθούμε από τηλεοράσεως τον κάθε πικραμένο να τα χώνει στον Καραμανλή για τις επιλογές του. Γιατί έκανε εκλογές τώρα; Γιατί δεν συνεδριάζανε τα όργανα του κόμματος; Γιατί κυβερνούσε με μία παρεούλα κ.ο.κ.
Μπράβο, ρε μάγκες, εύγε σας ρε κουτσαβάκια…
Αλήθεια, που ήσασταν όλοι εσείς επί πεντέμισι χρόνια; Πλην ελαχιστότατων εξαιρέσεων, ήσασταν όλοι σας κότες με λειριά. Βλέπατε τον Καραμανλή και κλάνατε μέντες. Το μόνο που ξέρατε ήταν να κάνετε τεμενάδες στο μεγάλο αφεντικό, μπας και σας δώσει λίγη σημασία ή κάνα υφυπουργείο.
Αλλά τώρα… Τώρα όλοι έχουν το «θάρρος της γνώμης τους». Αλλά τι να λέμε. Εδώ ακόμα και ο Σαμαράς τα ψιλοέχωσε χθες στον Καραμανλή. Πού καταντήσαμε λοχία!!!
Και, ασφαλώς, δεν φταίει κανείς άλλος για την ήττα, παρά μόνον ο Καραμανλής και ο Σουφλιάς που αποφάσισαν τις πρόωρες εκλογές. Αλήθεια, η Ντόρα τι άποψη είχε για τις πρόωρες εκλογές;;;; Γαργάαααρααααα, κότες!
Εν πάσει περιπτώσει, όμως, ο Σουφλιάς, έστω και αργά, «άκουσε» την οργή του κόσμου και παραιτήθηκε.
Και, σε κάθε περίπτωση, ο Καραμανλής, και χθες στην Κ.Ο. της Ν.Δ., ανέλαβε για άλλη μία φορά την αποκλειστική ευθύνη για την ήττα. Όμως, πλαγίως, και όποιος ήθελε να καταλάβει, κατάλαβε, συνόψισε και ένα από τα θεμελιώδη αίτια της ήττας. Είπε ότι αναλαμβάνει ο ίδιος την αποκλειστική ευθύνη, διότι δε συνηθίζει να μεταθέτει ευθύνες στους συνεργάτες του.
Με απλά λόγια, δηλαδή, αναγνώρισε ότι η αλαζονεία του Ρουσόπουλου, η αμετροέπεια του Βουλγαράκη, η ανικανότητα του Παυλόπουλου, η στενοκεφαλιά (ή η ιδιοτέλεια) του Σουφλιά, η ανεπάρκεια του Ζαγορίτη, τα τσιλιμπουρδίσματα του Ζαχόπουλου κ.ο.κ. κόστισαν την ήττα στη Ν.Δ. Η ευθύνη του ιδίου του Καραμανλή έγκειται στο ότι, ενώ διείδε έστω και καθυστερημένα ότι το σύστημα είναι σαθρό και οι στενοί του συνεργάτες είναι «νούλες», δεν τόλμησε τη ρήξη. Αυτό και μόνο μπορεί να καταλογίσει κανείς στον Καραμανλή.
Αλήθεια, όμως, που είναι όλοι οι παραπάνω πρώην συνεργάτες και τέως «κορυφαίοι»; Σχεδόν αγνοείται η τύχη τους. Μόνο ο Προκόπης παραμένει σταθερός. Αυτός, όπου να ‘ναι, θα βγει να δηλώσει ότι θα αποχωρήσει από την πολιτική μαζί με τη Ντόρα!
Είναι προφανές ότι τα αίτια της ήττας δεν πρόκειται να συζητηθούν εν όψει της εκλογής νέου αρχηγού. Και αυτό θα είναι, για άλλη μία φορά, το μέγα σφάλμα της Ν.Δ. Φοβούνται εκεί μέσα να συζητήσουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Όχι συλλογικές ευθύνες και μπαρμπούτσαλα, αλλά ο, καθένας ατομικά, οι πρωτοκλασσάτοι (τρομάρα τους) υπουργοί και τα μεγαλοστελέχη του κόμματος. Αλλά, είναι γνωστό το έργο: Για όλα φταίει ο Χατζηπετρής, που λέει κι ο Κηλαηδόνης.
Όσο, δε, για την ιδεολογική κουβέντα… Άστα να πάνε. Όλοι οι υποψήφιοι αρχηγοί ομνύουν στο όνομα του κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Δεν μας εξηγούν, όμως, πώς τον εννοούν τον κοινωνικό φιλελευθερισμό; Δεν μας λένε ποια η άποψη και η θεώρηση τους για την οικονομία, την εξωτερική πολιτική, την κοινωνική πολιτική κλπ;
Διότι, η ιδεολογία είναι σαν το μοσχαράκι. Αν ρωτήσεις πέντε ανθρώπους, θα σου πουν, ενδεχομένως, και οι πέντε ότι τους αρέσει το μοσχαράκι. Ο ένας όμως το προτιμά κοκκινιστό, ο άλλος ψητό στην κατσαρόλα, ο άλλος φιλετάκι στη σχάρα, ο άλλος γιουβέτσι και ο πέμπτος σοφρίτο (για τους μυημένους στην κερκυραϊκή κουζίνα)… Δεν παύει, όμως, σε όλες τις περιπτώσεις το βασικό υλικό να παραμένει το μοσχαράκι.
Συνεπώς, πώς εννοεί η Ντόρα τον κοινωνικό φιλελευθερισμό στα εθνικά θέματα; Πώς το εννοεί ο Σαμαράς στην οικονομία; Πώς ο Αβραμόπουλος στην κοινωνική πολιτική; Πώς ο Ψωμιάδης στην υποκριτική τέχνη;
Καταληκτικά, για μία και μόνη φορά, θα συμφωνήσω, έστω και ετεροχρονισμένα, με τον Γιάννη Λούλη. Η Ν.Δ. είναι φθαρμένο προϊόν. Αν θέλει να ξαναπαίξει, σύντομα, πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι, πρέπει να κάνει την υπέρβαση. Πέρα από «τζάκια», βαρώνους και καθεστηκυίες ομάδες. Πρέπει να τολμήσει με έναν άφθαρτο σαραντάρη, και ας μην τον λένε αυτή τη φορά Καραμανλή.
Σεμνός & Ταπεινός
