Κατέθεσαν - που λέτε - διαπιστευτήρια οι τρεις εκπρόσωποί μας εις τα κύπελλα τα ευρωπαϊκά, ευκαιρία να δούμε (δίχως παρωπίδες) τι μας έδειξαν...
- Ολυμπιακός: Είναι φανερό ότι μετά το διωγμό του Τιμούρ και τον ερχομό του Ζίκο, οι ερυθρόλευκοι έγιναν ξανά ομάδα. Ο Βραζιλιάνος «έσβησε» με το «καλημέρα σας» το «τσούκου-τσούκου μπολ» και πλέον οι πρωταθλητές παράγουν. Παίρνουν ( πλέον για πλάκα) τα εν Ελλάδι τρίποντα και έχουν «δέσει» την πρόκρισή τους στις 16 καλύτερες ομάδες της ηπείρου μας.
Τι είδα εγώ την περασμένη Τρίτη; Είδα έναν Ολυμπιακό όχι καλύτερο (μάλλον χειρότερος ήταν) στα πρώτα 70' από τη Σταντάρ, που σε ένα ματς «ροντέο», μπορούσε να προηγείται, αλλά και (εύκολα) να βρίσκεται (για 2η φορά) πίσω στο σκορ.
Όλα αυτά όμως μέχρι και το δοκάρι του «ξέρω πολλά κιλά μπαλίτσα» Γιοβάνοβιτς. Από εκεί και πέρα ο Ζίκο έκανε την κίνηση ματ. Έριξε στο γήπεδο (ως αριστερό χαφ!!!) τον Τοροσίδη, έδωσε στους παίκτες του να καταλάβουν ότι είχε φτάσει η ώρα για να... «στριμώξουν» τον αντίπαλο. Και αίφνης έγινε το «Γεώργιος Καραϊσκάκης» κατηφορικό. Κατά κύματα γίνονταν οι επιθέσεις των ερυθρολεύκων και οι παίκτες της Σταντάρ στη 2η (3η το πολύ) πάσα έχαναν την κατοχή. Ο... βομβαρδισμός της εστίας του Μπολάτ ήταν ανελέητος, ο κίπερ όμως των πρωταθλητών Βελγίου έπιανε τα άπιαστα, έδειχνε «Πολύ σκληρός για να πεθάνει». Το στόρι δεν είχε βέβαια (σαν τις ταινίες όπου ο Μπρους Γουίλις πρωταγωνιστεί) happy end, στην εκπνοή αποδόθηκε η δικαιοσύνη. Το «τηγάνι» σείστηκε από τους πανηγυρισμούς, ο Ολυμπιακός βρίσκεται πλέον «αγκαλιά» με τους «16». Θα βλέπουμε και το Γενάρη στο σεντόνι τους ερυθρολεύκους. Εκτός και αν ακολουθήσει «αυτοκτονία». Πολλοί το εύχονται, μα δεν το βλέπω.
- ΑΕΚ: Ναι, το ξέρουμε όλοι ότι η φετινή ΑΕΚ, έχει ισχυρές αδυναμίες, ναι, το ξέρουμε πως στερείται προσωπικότητας, ναι, η κατάσταση στα διοικητικά θυμίζει «μπάχαλο», όμως δεν την πάει ρε παιδί μου και την Ένωση. Και εξηγούμαι : Τρελό «κυνήγι» από τους κόρακες στη Σούπερ Λίγκα (για να τα λέμε βέβαια όλα, ΔΕΝ πήρε πέναλτι την Κυριακή ο Πανθρακικός), πολύ αυστηρή και η στάση του Ούγγρου Ζάμπο χθες εις τη Λευκορωσία. Μπορούσε να σφυρίξει απλά το φάουλ, δεν ήταν φάση «μαρς» για κίτρινη κάρτα το μαρκάρισμα που έκανε ο Μαϊστόροβιτς εις το 55'. Από τη στιγμή που του έχεις δώσει αυστηρή την 1η κάρτα, μπορείς να αποφύγεις την αποβολή. Αυστηρός λοιπόν ο άρχων του αγώνα με τους Ενωσίτες, η απόφαση όμως της αποβολής, καθόρισε εν πολλοίς και το αποτέλεσμα. Είχαν βέβαια φανεί από το 46' οι... άγριες διαθέσεις της Μπορίσοφ, είχε ήδη πετύχει την ισοφάριση στο γκολ - πέναλτι του Μπλάνκο (το χρειαζόταν το γκολ, ανάταση εις την ψυχολογία του), όμως δεν ήταν δα και τόσο βέβαιο πως κάτω από ισορροπίες αριθμητικές η ΑΕΚ θα έφευγε με σκυμμένο το κεφάλι από το Μινσκ. Στο 1ο άλλωστε ημίχρονο δεν απειλήθηκε (σχεδόν καθόλου) ο Σάχα και το «0-1» έδειχνε ότι (στη χειρότερη) θα έπαιρνε η ΑΕΚ (δίχως να παίζει μπαλίτσα επιπέδου) το χι.
Είπαμε όμως. Η αποβολή έφερε τούμπα το όποιο πλάνο είχε ο Ντούσαν στο μυαλό του. Μονότερμα την έπαιξε την ΑΕΚ η Μπορίσοφ, μοιραία το «2-1» επετεύχθη στο 85'. Ακόμα μια «πληγή» στο χιλιοταλαιπωρημένο «κορμί» της ομάδας του «πρίγκιπα». Που είναι ορατό πως στερείται παικτών με προσωπικότητα (στη μεγάλη τους πλειοψηφία). Όταν «δέχεσαι» να χάσεις παικταράδες (Κυργιάκος, Λυμπερόπουλος κλπ) και τους αντικαθιστάς με παικτάκια της σειράς (δε συντρέχει λόγος να κατονομάσω), είναι αναπόφευκτο να χαμηλώσει ο πήχης. Το θέμα είναι πόση (ακόμα) υπομονή μπορεί να κάνει ο κόσμος της ΑΕΚ. Τα χρόνια δίχως πρωτάθλημα είναι πολλά. Πάρα πολλά...
- ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Χθες έγραφα το εξής εις την αρχική σελίδα του www.betmixers.gr: «Είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος για τον Παναθηναϊκό». Εκ των όσων (δεν) είδαμε στο ΟΑΚΑ; Αισθάνομαι απόλυτα δικαιωμένος.
Για ακόμα ένα παιχνίδι «κούρασε» ο πολυμετοχικός. Καμία ανάπτυξη της προκοπής, βαρετό ποδόσφαιρο, δημιουργία αόρατη, φάσεις μπροστά από την αντίπαλη εστία ελάχιστες και όλα αυτά με αντίπαλο το... «θηρίο» που ονομάζεται Στουρμ Γκρατς. Μια ομάδα με άρτια φυσική κατάσταση, που τρέχει ακατάπαυστα, αλλά ως εκεί. Και όμως! Οι Αυστριακοί κατάφεραν να φτιάξουν τρεις σούπερ ευκαιρίες μπροστά από του Τζόρβα την εστία. Εκμεταλλεύθηκαν μάλιστα στο ακέραιο την εγκληματικά επαναλαμβανόμενη έμπνευση του Τεν Κάτε, να αφήσει εκτός των πρώτων έντεκα τον μοναδικό παίκτη που (εκ του αποτελέσματος) έχει την ικανότητα να αλλάζει (πολύ προς το καλύτερο) την εικόνα του Παναθηναϊκού. Ένα από τα πιο ήσυχα βράδια της ζωής του πρέπει να πέρασε από τις 22:05 μέχρι τις 22:50 χθες βράδυ ο κίπερ Γκρατσέι. Όχι βέβαια ότι στην επανάληψη ζορίστηκε ιδιαίτερα. Και εάν δεν τον «κρεμούσαν» οι αμυντικοί του με το πέναλτι, ίσως σήμερα οι αυστριακοί να πανηγύριζαν για ένα θετικό αποτέλεσμα μέσα στο ΟΑΚΑ. Όχι βέβαια πως θα επρόκειτο για κάποιο κατόρθωμα. Απέναντι τους είχαν μία ομάδα που το μόνο θετικό της στοιχείο ήταν η φυσική κατάσταση. Από εκεί όμως και πέρα; Ας τα πάρουμε με τη σειρά :
- Άμυνα; Της πλάκας.
- Μεσαία γραμμή; Ανύπαρκτη, κάπως βελτιώθηκε η κατάσταση με την είσοδο του πιτσιρίκου παικταρά (Νίνης).
- Επίθεση; Ούτε και χθες ήταν σε καλή βραδιά ο Σισέ, είναι όμως προφανές πως καθόλου δεν το βοηθά ο τρόπος που αναπτύσσεται ο Παναθηναϊκός. Σε σπάνιες περιπτώσεις δέχεται τη μπάλα όπως πρέπει. Αυτό το βλέπει και ο πλέον άμπαλος. Είναι οφθαλμοφανές.
Ποιος έχει την ευθύνη για το επαναλαμβανόμενο «ναυάγιο» του «τριφυλλιού»; Μα... ποιος άλλος από τον «προφέσορα». Που βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία της ομάδας από το καλοκαίρι του «οκτώ» και... ακόμα να δούμε μπάλα.
Που επιμένει να θεωρεί το Νίνη αναπληρωματικό.
Που «τιμωρεί» το Μπιάρσμιρ για ένα κακό παιχνίδι, ενώ έχει δώσει άπειρες φορές στον Βύντρα το συγχωροχάρτι.
Που επιβραβεύει (με θέση στη βασική ενδεκάδα) τον Γκάμπριελ που την περασμένη Κυριακή εις την Καβάλα ήταν θεατής που... περπατούσε στο χορτάρι.
Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο κατεβατό, όμως αφήνω να γράψουν και άλλοι. Όλοι άλλωστε τα βλέπουν για τον Ολλανδό. Που έχει ρέντα και κερδίζει. Αυτό όμως δε μπορεί επ' άπειρον να συνεχιστεί. Κάποια στιγμή η ρέντα θα «πετάξει». Και οι εξελίξεις θα μόνο καλό θα μπορέσουν να προσφέρουν στον Παναθηναϊκό. Ίσως ένα αποτέλεσμα καταστροφικό, να αποτελέσει την απαρχή της αναγέννησης του «τριφυλλιού». Και ο νοών, νοείτο.
Ο BETMIXER
