Πριν από 5-6 μήνες, ένας «άσπονδος φίλος» αντιμετώπισε δυσκολίες σε ό,τι αφορά τη διοίκηση της ποδοσφαιρικής ομάδας του χωριού του, το οποίο αραιά και που (έτσι και αλλιώς) επισκεπτόμουν. Πρόκειται για μέρος τουριστικό με «ενδιαφέρον»... Θεώρησα λοιπόν το timing ιδανικό, να «βγω μπροστά», να «βοηθήσω» με τρία χιλιάρικα (ψίχουλα για εμένα..) κάθε καλοκαίρι, αφήνοντας αιωρούμενη την ελπίδα να γίνω το κεφάλι της ομάδας...
Αυτή μου τη συνεισφορά θα την «εισέπραττα» σε 1η φάση, μέσω της δημοτικότητας. Έτσι, με το που θα έσκαγα μύτη στο χωριό, θα ήμουν 1ος μάγκας. Θα άναβα το πανάκριβό μου πούρο, θα προχωρούσα σε βαρύγδουπες δηλώσεις, θα μοίραζα υποσχέσεις, απολαμβάνοντας στιγμές αποθέωσης : «Καλώς ήλθε μεγάλε», «έλα να κεράσουμε», κλπ...
Επειδή όμως σε εποχές ΔΝΤ σπατάλες απαγορεύονται, δεν θα τα «διέθετα» τα τρία τα χιλιάρικα, απλά και μόνο για την αποθέωση. Πολύ ακριβό για «χόμπι». Το μεγάλο «φιλέτο» είναι τα «ταμάμ» οικόπεδα που υπάρχουν εις την περιοχή. Που έτσι και «βοηθούσα», θα άνοιγε (έτσι νόμιζα) ο δίαυλος για να τους βάλω «χέρι».
Δε θα σας κρύψω, πως πεταγόμουν που και που μέχρι το χωριό για να δω κάνα αγώνα (ντέρμπι κατά προτίμηση, για να είναι μαζεμένο όλο το χωριό). Έτσι είχα δημιουργήσει κλίμα θετικό. Οι ντόπιοι κάτοικοι με αποθέωναν και με παρότρυναν να διώξω τον «ανίκανο» πρώην «μεγαλομέτοχο». Που δεν ήταν large και δε τα «έσπρωχνε» αβέρτα για μεταγραφές. Ενώ με τη δική μου αρωγή, πήραμε τον παικταρά και το σκίσαμε το διπλανό χωριό.
Πάταγος, όμως τώρα τελευταία «έσκασε» η είδηση, ότι τα οικόπεδα είναι μη οικοδομήσιμα, δεν έχουν αξία εμπορική. Πάει το όνειρο για το "Betmixer Park", μεγάλη η ξενέρα μου. Έχασα το κίνητρο και θέλω να την κάνω. Έτσι και αλλιώς, ουδέποτε ήθελα πραγματικά (...) να πάρω την ομάδα έπ’ ώμου.
Αρκετά έχω στο κεφάλι μου. Είναι ακριβό για χόμπι.
Στις εποχές του ΔΝΤ, να κάνω εγώ το μάγκα;
Και θα την κάνω. Μέσω ανακοινώσεως. Με «ελαφρά»...
BETMIXER
