Κυρίες και Κύριοι, μετά την αναμενόμενη αποχώρηση του κ. Αβραμόπουλου από την διεκδίκηση της ηγεσίας της ΝΔ, η κατάσταση έχει μέχρι στιγμής ως εξής:
Η Dora έχει εξασφαλίσει την στήριξη του πολύ μεγάλου μέρους της βουλευτικής ομάδος, των πολιτευτών και εν γένει του κομματικού μηχανισμού. Όλοι σχεδόν οι «πρωτοκλασσάτοι» (με πολλά, μα πάρα πολλά εισαγωγικά), βαρόνοι, βαρονίσκοι, δούκες, κόμηδες, γόνοι, τζάκια, ήτοι το σύνολο της αριστοκρατίας που διοικεί τη ΝΔ από ιδρύσεώς της και την έχει οδηγήσει εις αυτήν την παρακμή, έχουν σπεύσει να δηλώσουν την υποστήριξή τους προς την θυγατέρα του Μητσοτάκη. Εις τα πλαίσια της στηρίξεως του κ. Μητσοτάκη το 1993 για να εκλεγεί ο «Μπουλντόζας» (Θου Κύριε…) φαίνεται ότι εντάσσεται και η χθεσινή έκφραση στηρίξεως του κ. Έβερτ υπέρ της κ. Μπακογιάννη. Συν βέβαια την εξασφάλιση της υποψηφιότητας της θυγατέρας του, Αλεξίας, εις την Α΄ Αθηνών και του γαμβρού του.
Άπλετη φυσικά είναι και η στήριξη των ΜΜΕ που προσπαθούν εναγωνίως να πείσουν την κοινή γνώμη ότι η Dora είναι η φυσική επιλογή των ψηφοφόρων της ΝΔ και επομένως η καλύτερη λύση. Τώρα για ποιους είναι η καλύτερη λύση, ας βάλει ο καθείς το μυαλό του να δουλέψει.
Παρά όμως την στήριξη τόσο του κομματικού μηχανισμού, όσο και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, η Dora δεν έχει πετύχει να πάρει ξεκάθαρη διαφορά εις τις μέχρι σήμερα δημοσκοπήσεις.
Τα αντιμητσοτακικά αντανακλαστικά ενός πολύ μεγάλου κομματιού της ΝΔ δεν έχουν επιτρέψει εις την κ. Μπακογιάννη να πάρει σαφές προβάδισμα.
Η αποχώρηση του κ. Αβραμόπουλου οδηγεί εις την εκλογή του νέου Αρχηγού από την πρώτη ψηφοφορία, εκτός και αν ο κ. Ψωμιάδης πετύχει διψήφιο ποσοστό. Πολύ δύσκολο. Υπάρχει βέβαια και η πιθανότητα ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης να μην φθάσει ούτε αυτός μέχρι τέλους.
Τα αντιμητσοτακικά λοιπόν αντανακλαστικά εκφράζονται εν πολλοίς με την υποψηφιότητα του κ. Σαμαρά. Και λέω εν πολλοίς, διότι πάρα πολύς κόσμος δεν μπορεί να αποδεχθεί επουδενί για αρχηγό, ούτε την θυγατέρα του Μητσοτάκη, ούτε όμως και τον άνθρωπο που έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη και ίσως προτιμήσει – ο κόσμος αυτός – να απέχει.
Όπως και να το κάνουμε, όσοι είναι άνω των τριάντα, θυμούνται ιδιαιτέρως έντονα τα γεγονότα της πτώσεως της κυβερνήσεως το 1993. Θυμούνται ότι ο κ. Σαμαράς και οι συν αυτώ έριξαν την κυβέρνηση (παρά τις πολλές περί αντιθέτου διαβεβαιώσεις του), ακόμη και αν δεχθούμε ότι κάποιοι άλλοι εντός της ΝΔ ήταν αυτοί που τελικώς εξώθησαν τον κ. Σαμαρά σε ρήξη. Δυστυχώς για τον τελευταίο, αυτοί οι άλλοι απεδείχθησαν τότε πιο ευφυείς, πιο μάγκες, και παρέμειναν εντός της ΝΔ, ενώ ο Μεσσήνιος πολιτικός βρέθηκε απέναντι από την Παράταξη.
Εις τη συλλογική μνήμη των περισσοτέρων νεοδημοκρατών ο Σαμαράς πλήγωσε και πρόδωσε την Παράταξη και έφερε τον βαρύτατα άρρωστο, Ανδρέα Παπανδρέου, ξανά εις την εξουσία. Ο Σαμαράς έκανε τότε ένα τεράστιο λάθος που μέχρι σήμερα πληρώνει και μάλιστα βαρύτατα.
Καθώς ήμουν ένας από εκείνους που έζησαν ιδιαιτέρως έντονα τη διάσπαση της ΝΔ, όντας εν ενεργεία Δαπίτης, είμαι σε πολύ δύσκολη θέση, μια και δεν έχω πολλά περιθώρια επιλογής. Γνωρίζοντας όμως μετά βεβαιότητας ποια δεν θέλω με τίποτα να ηγηθεί της ΝΔ, έστω και με βαριά καρδιά θα ψηφίσω τον κ. Σαμαρά.
Θέλω να πιστεύω ότι τουλάχιστον ο κ. Σαμαράς θα φανεί επιτέλους συνεπής εις τα λεγόμενα του και θα προσπαθήσει να προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα.
Πλέον των πολλών άλλων λόγων, οι οποίοι δεν είναι ακόμη της παρούσης, ο κυριότερος λόγος που με οδηγεί εις την ανωτέρω επιλογή, αποτελεί ότι αδυνατώ να συνταχθώ με κάποια που υποστήριζε και προωθούσε την ψήφιση του αντεθνικού Σχεδίου Ανάν.
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
