Ντάξει, είπαμε… Αλλά όχι κι έτσι, αγαπητέ μου Μυστήριε.
Όχι και ζήτημα εθνικής σημασίας η ψήφος στον Αντουάν.
Αν ήταν έτσι, καλύτερα να ψηφίσεις τον Πανίκα, ο οποίος έχει, στο κάτω - κάτω της γραφής, πιο ξεκάθαρη και αποκρυσταλλωμένη άποψη για τα εθνικά μας θέματα. Ή, ας κατεβάζαμε υποψήφιο τον Άγιο Θεσσαλονίκης, Άνθιμο.
Ασφαλώς και η Ντόρα είναι «αμερικανοκινούμενη». Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;
Όμως, και ο Αντουάν, μας μιλάει για πατρίδα και θρησκεία, αλλά δεν μας είπε ακόμα ποία ακριβώς η θέση του για την ονομασία των Σκοπίων; Ή πώς προτίθεται να αντιμετωπίσει το θέμα των γκρίζων ζωνών; Δεν έχω ακούσει κάτι επ’ αυτών τον τελευταίο μήνα… ή μήπως έχω χάσει κανένα επεισόδιο;
Ας μην τρελαινόμαστε λοιπόν.
Και ας έχουμε στο μυαλό μας το εξής δεδομένο. Ότι δηλαδή ο νεοδημοκράτης την Κυριακή θα ψηφίσει «αντί». Κάποιοι θα ψηφίσουν «αντισαμαρικά», είτε γιατί δεν ξεχνούν την διπλή προδοσία (’93 & ’95), είτε γιατί βγάζουν σπυράκια όταν ακούν τη λέξη «δεξιά» με όλα τα σύνθετα που μπορούν να την απαρτίζουν. Κάποιοι άλλοι θα ψηφίσουν «αντιμητσοτακικά», είτε γιατί προσάπτουν στην Ντόρα όλες τις αμαρτίες του πατρός της, είτε γιατί δεν γουστάρουν τη φάτσα της, είτε γιατί τη θεωρούν εθνική μειοδότρια, είτε γιατί δίπλα της έχουν στοιχηθεί, επί το πλείστον (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) όλοι εκείνοι οι οποίοι οδήγησαν την Παράταξη στην ήττα, την παρακμή και την ηθική απαξίωση.
Βεβαίως, υπάρχει και εκείνη η κρίσιμη μειοψηφία (κομματική νομενκλατούρα) – ένθεν κακείθεν – η οποία εξαρτά την επιβίωσή της – οικονομική και κοινωνική –από το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών.
Μήπως, εν τέλει, αυτή η νομενκλατούρα είναι που, ανεξαρτήτως του νικητή, θα συνεχίσει την επόμενη μέρα να ορίζει τις τύχες της Παράταξης;
Και, ειρήσθω εν παρόδω, έχει κανείς αναρωτηθεί, με ποιους θα «κυβερνήσει» το κόμμα ο Αντουάν την επαύριον της διαφαινόμενης επικράτησής του;
Με τον Γκιουλέκα και την Παπακώστα ή με τον Μανώλη και τον Μαρκόπουλο;
Χωρίς να θέλω να «κλέψω» από τον Μυστήριο τον τίτλο του «γκρινιάρη», τον οποίο επαξίως και με «πολύ κόπο» έχει κερδίσει τα τελευταία χρόνια, νομίζω πως κοινή συνισταμένη της ευρύτατης πλειοψηφίας των νεοδημοκρατών είναι η απογοήτευση και η λογική του «μη χείρον βέλτιστον».
Έτσι θα πάμε την Κυριακή να ψηφίσουμε, νωρίς – νωρίς, μάλιστα, για να προλάβουμε να πιούμε κι ένα καφεδάκι πριν τα ντέρμπυ!!!
Σεμνός & Ταπεινός
