ΜΥΣΤΗΡΙΕΣ ΜΑΤΙΕΣ

«Μυστήριες» συμπτώσεις έλαβαν χώρα πριν από την επίθεση εναντίον του Α.Τ. Αγίας Παρασκευής.

Σύμπτωση 1^η: Ο Χρυσοχοϊδης από το κεντρικό δελτίο του Mega (τι έκπληξη, Θεέ μου) ανακοινώνει ότι θα επαναληφθούν οι έρευνες για την 17^η Νοέμβρη.

Σύμπτωση 2^η: Επικηρύσσονται οι «ληστές με τα μαύρα».

Ερώτηση αδαούς: Καλά ο κ. Χρυσοχοϊδης δεν ήταν αυτός, που ως Υπουργός Δημοσίας Τάξεως αφενός μεν επαιρόταν, αφετέρου δε, διαρρήγνυε τα ιμάτιά του ότι όλη η 17Ν είναι πίσω από τα κάγκελα;

Έχω μείνει άναυδος.

Καλά, δεν τους είχε πιάσει όλους;

Καλά, κάποιοι ήταν τόσα χρόνια ελεύθεροι;

Καλά, έχουν σχέση οι αναρχοαυτόνομοι – αντεξουσιαστές – μαλακισμένα με την εγχώρια τρομοκρατία;

Δεν τολμώ να το πιστέψω. Τι λες τώρα…

Εγώ ήμουν απολύτως πεπεισμένος από τις διαβεβαιώσεις του κ. Χρυσοχοϊδη προσωπικά, και δεν πίστεψα ποτέ τις κακοήθειες περί παραδόσεως μόνο του εκτελεστικού βραχίονα ή μέρους αυτού ως αντάλλαγμα για την αποφυγή συλλήψεως των εγκεφάλων της οργανώσεως…

Άλλωστε, πάντα πιστεύω τους υπουργούς μου. Είτε πράσινους είτε μπλε.

Εξάλλου έχω δυσχρωματοψία.

Εκτός των άλλων κουσουριών μου…

Γιατί έχω κανένα λόγο να αμφιβάλω για την αξιοπιστία τους;

Πότε μου είπαν ψέματα;

Ως και μαθήματα φοροδιαφυγής μου έχουν δώσει ενίοτε;

Και όχι μόνο την τεχνογνωσία αλλά και την επιχειρηματολογία υπέρ της φοροδιαφυγής.

Όταν έλθει ποτέ το ΣΔΟΕ να με ελέγξει (φτου κακά…), θα τους πω:

«Ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» και «Άντε γεια».

Άσχετο, αλλά είναι ορατή μία πρεμούρα του ΣΥΡΙΖΑ να καταδικάσει την τρομοκρατική ενέργεια τόσο έντονα.

Περίεργη αυτή η πρεμούρα.

Τι φοβούνται τα συντρόφια;

Α.Τ. χωρίς φρουρές; Η χαρά του δραπέτη...

Το Σάββατο θα πάω οπωσδήποτε εις την Κ.Ε. της Ν.Δ. έστω και απρόσκλητος.

Δεν πρόκειται να χάσω αυτήν την πλάκα με τίποτε.

Λίγη καλή θέληση να υπάρχει και θα γίνει της τρελής…

Ντοράκια εναντίον Σαμαρικών.

Σαμαρικοί εναντίον Αβραμοπουλικών (δεν υπάρχουν, αλλά πρέπει να κρατώ τα προσχήματα…).

Βατοπεδινοί εναντίον Κουμπάρων.

Σουφλιάς VS Τσιτουρίδη.

Λούλης VS Λιάπη.

Άρης VS Ευριπίδη (καλά, βρε παληκάρι, που είσαι χαμένος; Το 1,9% ζητά εναγωνίως τα φώτα σου…).

Τέως κρατικοδίαιτοι και νυν ανεπάγγελτοι εναντίον όλων.

Ζω για τη στιγμή που θα πέσουν τα πρώτα μπουνίδια.

Η Dora λόγω ύψους δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.

Είμαι βέβαιος ότι εις το τέλος θα πρυτανεύσει η λογική…

Και θα πρυτανεύσει η ανάγκη για την ενότητα της Παρατάξεως.

Κάλεσε κανείς τα ΜΑΤ;

Την ΕΜΑΚ;

Τα ΟΥΚ;

Το 166;

Η ΝΔ δεν είχε τίποτε να φοβηθεί.

Ο μόνος αντικειμενικός, Ευάγγελος Μεϊμαράκης, θα εγγυηθεί την ενότητα της...

Όπως ο Καραμανλής εγγυήθηκε τη νίκη εις τις εκλογές…

Τα Σέβη μου.

ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ

"ΔΙΑΔΟΧΗ"

Παρακολουθούμε τις όμορφες στιγμές διαδοχής στην Ν.Δ.

Όλοι επικαλούνται την βάση, αυτή την μεγάλη δεξαμενή των αγωνιστών, των αγνών σημαιοφόρων, των άξιων πολιτών που πάντα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή (θα πρέπει να δούμε και από τους υποψηφίους ποιοι ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή).

Κανείς όμως στην Ν.Δ. δεν ασχολείται – γιατί δεν τον αγγίζει προφανώς – με το πογκρόμ που συντελείται την παρούσα φάση. Ίσως δεν ενδιαφέρει κανέναν γιατί η φιλοσοφία της ΝΔ πάντα περιελάμβανε πατρικίους και πληβείους.

Το νέο ξεκίνημα του κάθε υποψηφίου επέρχεται με «φθαρμένα υλικά». Το νέο ξεκίνημα συνοδεύεται από υπογραφές και διακηρύξεις στελεχών, που αν δεν είχαν ιδιοτέλεια, θα άφηναν νέο αίμα και νέες γενιές επιτυχημένων κοινωνικά αλλά «κομμένων» παραταξιακά να στείλουν μήνυμα ελπίδας μέσω της υπογραφής τους.

Πολλοί από τους υποστηρικτές είναι και οι υπεύθυνοι της αλαζονείας που χρεώθηκε σε ολόκληρο το κόμμα της «κεντροδεξιάς». Θα έπρεπε λοιπόν πρωτίστως οι «φερέλπιδες» υποψήφιοι να κοιτάξουν, ποιους αφήνουν να τους πλησιάζουν και να φροντίσουν να αποβάλλουν ή τουλάχιστον να «παιδεύσουν», όσους έχουν μάθει να τα βρίσκουν εύκολα, ασπαζόμενοι εν τοις πράγμασι το δόγμα «εκεί που έφτυνα προσκυνάω»

Δεν ξεχνάω: Τα βιογραφικά των υποψηφίων

Α. Σαμαράς: Κληρονόμος βουλευτικής έδρας στα 26 του. Ατσαλάκωτος μέχρι να γίνει υπουργός του Μητσοτάκη και μετά να διεκδικήσει τα εθνικά του δίκαια με την ΠΟΛ.ΑΝ., τη στιγμή όμως που θελημένα ή άθελα του τα καμώματα αυτά τα πλήρωσε ένας ολόκληρος λαός κατ’ εμέ, μια ολόκληρη παράταξη κατ’ άλλους. Δεξιός μεν, θα μπορούσε να πει κανείς καλός για να ηγηθεί, αλλά δεν ξέρω πως μια φιγούρα από τα παλιά θα πείσει ότι δεν πολιτεύεται με όρους προ του (Κ)αραμανλή

Θ. Μπακογιάννη: Κληρονόμος μιας ολόκληρης πολιτικής κουλτούρας και όχι απλά μιας έδρας. Συμφωνώ ότι δεν πρέπει να της καταλογίζουμε οικογενειακή ευθύνη, αλλά θα μου επιτρέψετε να πω, ότι η ίδια επέλεξε να «ανδρωθεί» με τα οικογενειακά κότσια. Η ίδια είναι που έφτασε εκεί που έφτασε και ελέω ονόματος. Οι ισχυρισμοί δε περί μη εγκατάλειψης της κομματικής ταυτότητας, ίσως να μην συγκινούν, όσους παρευρίσκοντο έξω από την Αραβαντινού το 1996 και παρακολουθούσαν την δεξίωση που εκτυλισσόταν για τον εορτασμό της πτώσης του εβερτισμού.

Δ. Αβραμόπουλος: Κληρονόμος ταπεινής καταγωγής, την οποία όμως, αντί να την αναδείξει και να αποδείξει ότι πράγματι πέτυχε μόνος του, την ξέχασε. Συμπεριφέρεται σαν τον Λουδοβίκο και απευθύνεται στους φίλους, που ουδέποτε φρόντισε ο ίδιος να έχει. Βέβαια μια πρόταση που συγκεντρώνει πόντους, καθώς όσοι θα ξαναβγάλουν τη Ν.Δ. κυβέρνηση, ας έχουν και την ευθύνη της επιλογής. Μην ξεχνάτε όμως ότι η βάση πλέον ξύπνησε και ξέρει να τιμωρεί. Και θα αποδείξει ότι ξέρει να διοικεί. Όχι με τη συμμετοχή ορισμένων σε διοικητικά πόστα, αλλά με την επιβολή των δικαίων και την κατακραυγή στα άδικα.

Π. Ψωμιάδης: Κληρονόμος και κληροδότης (ενδεχομένως) μιας γνήσιας κομματικής συνείδησης. Μια υποψηφιότητα χωρίς σίγουρα τα αναγκαία ποιοτικά χαρακτηριστικά, αλλά ενδεικτική της ανησυχίας για το τι μέλλει γενέσθαι. Ενδεικτική στο να στηλιτεύσει τις κομματικές επετηρίδες και τις λογικές του «είναι η σειρά μου…ή… μου το χρωστάει η μοίρα μου». Πέτυχε όμως να αναδειχθεί σε ισότιμο συνομιλητή με βαρώνους και του αξίζει ένας μικρός έπαινος. Θα περίμενα όμως ειδικά για τα stage να μην κάνει απλά την διαπίστωση ότι αν απολυθούν τα γαλάζια, κόκκινα και κίτρινα παιδιά, θα κλείσει η Νομαρχία λόγω έλλειψης προσωπικού αλλά βγαίνοντας ο ίδιος αγωνιστικά να κλείσει αυτός με συμβολικό ψήφισμα την Νομαρχία! 2-3 μέρες άλλωστε θα άξιζαν στην αγωνία των οικογενειών.

Ο Α…γνωστος Χ(;): Θα τον κρίνουμε και αυτόν. Παρατηρούμε προς το παρόν την κινητικότητα του. Δεν θα χαριστούμε, αν διακρίνουμε το πάθος για ηγεσία να είναι πιο βαρύ από την κομματική συνείδηση. Και κάτι για την ηλικία…Δεν φέρνει η ηλικία το νέο. Τα μετρημένα μυαλά φέρνουν και το νέο και το φρέσκο.

Δεν διεκδικώ τον τίτλο του κριτή. Ούτε μου ανήκει άλλωστε. Πολλώ δε μάλλον, δεν θέλω να κατηγορώ τους ανωτέρω έτσι γιατί μου ήρθε…Σέβομαι την αξία του καθενός, συμμερίζομαι τις φιλοδοξίες του.

Όλα όσα περιέγραψα είναι αφενός για να μην θεωρηθεί ότι απευθύνονται σε χαζούς και για να τους παροτρύνω να διεκδικήσουν την αρχηγία με άλλη ατζέντα. Με όρους πολιτικούς, με πραγματικές θέσεις και με καίριες παρεμβάσεις τώρα που χρειάζεται αντιπολιτευτική δράση. Για να αισθανθεί ο πολίτης ότι υπάρχει και κάτι που θα κρατάει τα μπόσικα, όταν (τώρα δηλαδή) η κυβέρνηση αυθαιρετεί(το τελευταίο βέβαια θέλει πολύ ανάλυση)

Δεν το ασπάζομαι απαραίτητα, το παραθέτω όμως σαν μια σκέψη που μου άρεσε. Ακούγεται ότι οι εκλογές στην Ν.Δ. έχουν σημασία και για το πολιτικό σύστημα της χώρας. Ο λίγος – εν τέλει – Καραμανλής και η παρέα του μας τελείωσε, ο Γιωργ-άκης (ή –ος) θα κυβερνήσει λίγο καιρό (να διευθετήσει και αυτός ορισμένα θέματα) και μετά πάει… Αν η Ν.Δ. τώρα δεν βγάλει τζάκι τελειώνουμε μια και καλή με τις οικογένειες σε αυτή την χώρα.

Στην κρίση σας……

Β-rok-er

Ο Γιώργος είναι (;) πονηρός...

Ο Γιωργάκης τις προάλλες κατέφυγε πάλι σε επικοινωνιακό τρικ. Επισκέφθηκε ξαφνικά (;) το Ι.Κ.Α. στην Πλατεία Αττικής.

Το άδολο μυαλό λοιπόν θα σκεφτεί. «Μπράβο ο Γιώργος!!», «Θα βάλει τάξη ο Γιώργος».

Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να είμαστε πολύ απελπισμένοι για να βλέπουμε ελπίδα στο πρόσωπο του Γιωργάκη.

Είμαστε σαν τους ΑΕΚτσηδες που αναγκαστικά, και αφού δε μας έκατσε ο Τίγρης, βλέπουμε την ούτως ή άλλως μοναδική λύση Κοζώνη, ως την καλύτερη. Αυτή που θα αναστήσει τις ελπίδες μας.

Ο Γιωργάκης όμως μας δίνει δικαίωμα για αισιοδοξία. Είναι (ακόμα) άφθαρτος πολιτικά. Βεβαίως με την προστασία των ΜΜΕ.

Από την εκλογή του (χάχα, εδώ γελάμε) ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, έχει να επιδείξει ένα προφίλ ιδιαίτερα καλό. Πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς, έκοψε τον ομφάλιο λώρο με το παλαιό ΠΑΣΟΚ, άσχετα αν και αυτός ήταν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ των σκανδάλων, του χρηματιστήριου, των Ιμίων, του Οτσαλάν κλπ

Μπαίνουμε λοιπόν στην τελική ευθεία πριν τις εκλογές. Μαεστρικά κόβει τον Σημίτη που ήταν πραγματικό βαρίδι, και με τη βοήθεια του Κωστάκη… Πρωθυπουργός!! Με 10 μονάδες διαφορά!! Ποιος; ο Γιωργάκης. Τι λες ρε φούστη μου….

Και συνεχίζει.

Μοιράζει την τράπουλα (υπουργεία) με δεξιότητα κρουπιέρη ταινίας του James Bond. Βενιζέλος και λοιποί, όλοι ευχαριστημένοι.

Τελευταίος άσσος ο Πάγκαλος. Ναι αυτός που κάποτε υπαινίχθη ότι ο Γιωργάκης είναι χαζός. Αυτό το πραγματικό τέρας (όνομα και πράγμα) της πολιτικής. Αυτός που είπε σε δημοσιογράφο «δεν μαμιεσαι πρωί-πρωί», αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Μεγάλη κίνηση. Κρατάει τα μπόσικα.

Και καταλήγουμε στο συμπέρασμα. Οι σύμβουλοι του, οι image makers του είναι πολύ καλοί στη δουλειά τους. Χρησιμοποιούν όλα τα μέσα με ικανότητες ζογκλέρ.

Δεν παίζονται.

Για μένα θα ειναι πάντα ο Γιωργάκης. Και όπως έχει πει ο Ρούλης (για τους μυημένους) «…ο Γιωργάκης …πανέξυπνος…όποτε άκουγε το κουδουνάκι της Βουλής, έβγαινε στο προαύλιο για να πάρει το κουλούρι του…»

Εις το επανιδείν

Ο ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ

ΟΘΩΜΑΝΙΚΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΜΕ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΥΜΠΑΡΙΕΣ…

Κυρίες και Κύριοι, για τον George και την Dora είναι προφανές ότι ο αγώνας που έδωσαν υπέρ του επαίσχυντου Σχεδίου Ανάν απέδωσε καρπούς τουλάχιστον εις αυτούς. Οι «κόποι» και οι «θυσίες» να πείσουν τον Κυπριακό λαό αλλά και την ελληνική κοινή γνώμη, ότι μόνο το εν λόγω σχέδιο θα «λύσει» το Κυπριακό, ανταμείφθηκαν τελικώς.

Ο μεν George, τότε ΥΠΕΞ, προς έκπληξη όλων (εντάξει όχι όλων, αφού κάποιοι πίστευαν σε αυτόν…) κατόρθωσε να εκλεγεί Πρωθυπουργός, η δε Dora, αφού διορίστηκε αρχικώς Υπουργός Εξωτερικών (ακόμη να συνέλθουν οι αδελφοί Κύπριοι από το σοκ), τώρα επιζητά να εκλεγεί και Πρόεδρος της Ν.Δ.

Σημειωτέον ότι η Κύπρος ούτε καταστράφηκε, ούτε ουδείς αναγνώρισε το Τουρκοκυπριακό κρατικό μόρφωμα, όπως είχαν προβλέψει οι Κασσάνδρες.

Ο George ευθύς μόλις ορκίστηκε Πρωθυπουργός έσπευσε να συναντηθεί με τον κ. Ερντογάν εις την Κωνσταντινούπολη, χωρίς σχέδιο και ατζέντα (τουλάχιστον επισήμως), επειδή προφανώς είχε πολύ καιρό να τον δει. Αλησμόνητα εξάλλου έχουν μείνει εις όλους – Έλληνες και Τούρκους – τα ζεϊμπέκικα που είχε ρίξει ως ΥΠΕΞ, τα οποία απεδείχθησαν τόσο «αποτελεσματικά». Αμέσως μετά, έντρομοι οι Τούρκοι, μήπως ξεκινήσει και τα χασαποσέρβικα, σταμάτησαν μια για πάντα τις παραβιάσεις και παραβάσεις του εθνικού μας εναέριου χώρου, επέτρεψαν την επαναλειτουργία της Σχολής της Χάλκης, απαγόρευσαν εις τους χιλιάδες Ασιάτες να εισέλθουν παρανόμως εις την Ελλάδα και γενικώς έγιναν αρνάκια.

Σειρά μετά τα ζεϊμπέκικα του George πήραν οι κουμπαριές του Κώστα. Ευλόγως θα σκέφτηκε ο τέως Πρωθυπουργός, ότι αν γίνει κουμπάρος εις τον γάμο της κόρης του Ερντογάν, ο τελευταίος επουδενί δεν θα στεναχωρούσε τον έλληνα φίλο του. Η κουμπαριά αυτή όμως για άγνωστο λόγο δεν απέδωσε καρπούς. Προφανώς ο Κώστας τσιγκουνεύτηκε εις το γαμήλιο δώρο του με αποτέλεσμα να εκνευριστεί ο τούρκος Πρωθυπουργός και να στέλνει κάθε ημέρα από τότε τα αεροπλάνα του να πραγματοποιούν οπλισμένα υπερπτήσεις πάνω από το Φαρμακονήσι, το Αγαθονήσι και σε λίγο πάνω από την Πελοπόννησο. Συγχρόνως αποφάσισε να καταστήσει την Αθήνα, Καμπούλ, και ξαμόλησε από τα μικρασιατικά παράλια μυριάδες Αφγανούς, Πακιστανούς, Ιρακινούς και ένας Θεός ξέρει τι άλλους…

Φυσικά ο Κώστας δεν αντέδρασε ποτέ. Πότε εξάλλου είχε αντιδράσει σε ο,τιδήποτε για να αντιδράσει τότε; Τσαμπουκά άλλωστε πουλήσαμε μόνο εις τους Σκοπιανούς, έστω και για τα μάτια του κόσμου, ήτοι εκεί που μας έπαιρνε…

Βλέποντας λοιπόν την ανωτέρω «παλικαρίσια» εθνική στάση όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, ο κ. Νταβούτογλου, ο Τούρκος ΥΠΕΞ, «δικαίως» προχώρησε ένα βήμα περισσότερο δηλώνοντας εις το Σεράγεβο:

«Επιθυμούμε μία νέα Βαλκανική, που θα θεμελιώνεται στις πολιτικές αξίες, την οικονομική αλληλεξάρτηση, τη συνεργασία και την πολιτιστική αρμονία. Όλα αυτά εξασφαλίζονταν στα Οθωμανικά Βαλκάνια» ανέφερε ο κ. Νταβούτογλου, μιλώντας σε διάσκεψη με θέμα «Η οθωμανική κληρονομιά και οι μουσουλμανικές κοινότητες στα Βαλκάνια» και συμπλήρωσε: «Εμείς θα αναβιώσουμε την εποχή αυτή, τα Οθωμανικά Βαλκάνια ήταν μία πετυχημένη ιστορία και τώρα πρέπει να αναγεννηθούν».

Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ο Τούρκος ΥΠΕΞ, γνωστός για τον νεοθωμανισμό του, πρότεινε εις όλα τα βαλκανικά κράτη να δεχθούν εκ νέου την Οθωμανική κυριαρχία.

Φυσικά η ελληνική πολιτική ηγεσία έκανε πως δεν άκουσε.

Σαφώς και όσα πρότεινε ο Τούρκος ΥΠΕΞ ανήκουν εις την σφαίρα του φανταστικού, δείχνουν όμως την τεράστια αυτοπεποίθηση που νιώθει η σύγχρονη Τουρκία για τις δυνατότητές της.

Υπό την ηγεσία των κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου η τούρκικη εξωτερική πολιτική κατέστη έτι περισσότερο εξωστρεφής και δυναμική, μην διστάζοντας μάλιστα να τα βάζει ούτε με τον άλλοτε σύμμαχό του, το Ισραήλ, εμφαινόμενη ως προστάτιδα των Παλαιστινίων, αλλά ούτε και με τις Η.Π.Α. είτε παίρνοντας το μέρος του Ιράν εις την διένεξή του με την διεθνή κοινότητα για τα πυρηνικά, είτε απαγορεύοντας εις τον αμερικανικό στρατό να διέλθει την Τουρκία και να εισβάλει εις το Ιράκ στερώντας από του Αμερικάνους το πολύτιμο δεύτερο μέτωπο που τελικά τους κόστισε αμέτρητες ζωές στρατιωτών τους.

Η Τουρκία συμπεριφέρεται ως περιφερειακή υπερδύναμη. Η Ελλάδα από την άλλη, αδύναμη και φοβισμένη, ζει εγκλωβισμένη εις το μίζερο μικρόκοσμό της.

Υ.Γ. Δεν θα είναι πολύς ο καιρός από σήμερα που θα «τρίξουν τα κόκαλα» του Τάσσου με τα αίσχη που θα προσπαθήσουν να προωθήσουν οι ημεδαποί εντολοδόχοι και τα φερέφωνά τους.

Τα Σέβη μου.

ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ

ΔΕΝ ΑΝΗΚΩ, ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙΣ, ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!

Στις πρόσφατες εκλογές το ΠΑΣΟΚ κέρδισε μεν με μεγάλη διαφορά, αλλά χωρίς να αυξηθεί ο αριθμός αυτών που το ψήφισαν το 2004. Από την άλλη η Ν.Δ. έπιασε απλώς το ποσοστό που της αναλογεί από την πίτα των «κομματικά περιχαρακωμένων».

Η αυξημένη αποχή και στις εθνικές εκλογές αποτελεί προφανέστατα συνειδητή αποδοκιμασία προς τα δύο μεγάλα κόμματα και ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι τα μικρά κόμματα δεν πείθουν ότι είναι ικανά για κάτι περισσότερο (εξ ου και τα απογοητευτικά για μένα ποσοστά τους).

Συμπέρασμα: η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να ξεχνά ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός πολιτών, όπου συγκαταλέγονται οι μη «κομματικά περιχαρακωμένοι», οι συνειδητά απέχοντες των εκλογών και αυτοί που ψήφισαν μεν ΠΑΣΟΚ αλλά με φόβο και χωρίς πάθος και περιμένουν με τη πόρτα μισάνοιχτη. Όλοι αυτοί σαφώς και δεν μπορούν να θεωρούνται δεδομένοι για κανένα από τα υφιστάμενα κόμματα.

Το βέβαιο είναι ότι αν αποτύχει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δημιουργείται κενό εκπροσώπησης μεγάλου αριθμού πολιτών που θα πρέπει να καλυφθεί από ΚΑΤΙ ΝΕΟ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟ.

Υ.Γ. 1. Δεν υπήρξα ποτέ μέλος του κόμματος της Ν.Δ., ούτε οπαδός (άλλωστε θεωρώ ανόητο το συγκεκριμένο προσδιορισμό, όταν μιλάμε για πολιτική), αλλά ούτε καν περιστασιακός ψηφοφόρος της και δεν μου πέφτει λόγος για τα εσωκομματικά της. Όμως, ως απλός θεατής στην Νεοδημοκρατική αρένα, οφείλω να ομολογήσω ότι κανένας από τους μονομάχους δε με συγκινεί. Άντε να δεχτώ ότι βλέπω λιγότερο αρνητικά τον αρχηγό της τέως Πολιτικής Άνοιξης....

Υ.Γ. 2. Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση με τα μπουμπούκια των Εξαρχείων είχε φτάσει στο απροχώρητο και χρειαζόταν να γίνει κάτι άμεσα. Σαφή εικόνα δεν έχω, αλλά είμαι βέβαιος ότι υπερβολικές αντιδράσεις από τους άνδρες με τα μπλε θα υπήρξαν. Αν όμως, όσα ακούγονται ότι γίνονται στα Εξάρχεια αυτές τις μέρες, γίνονταν επί διακυβέρνησης Ν.Δ., θα βοούσε ο τόπος για το αστυνομοκρατούμενο κράτος της Δεξιάς και άλλα τέτοια «χουντικά».

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,

U FOUL

ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ ΜΕ ΑΙΤΙΑ

Γεια χαρά σε όλους

Μετά από 2-3 προσκλήσεις του ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ, αποφάσισα να μπω στη διαδικασία να γράψω και εγώ τα δικά μου.

Πάντα νόμιζα ότι είμαι καλός στον γραπτό λόγο. Θεωρούσα ότι αδικούμαι με τη δουλειά που κάνω και ότι μου ταίριαζε κάτι άλλο. Πιο πνευματώδες.

Τι να κάνουμε όμως; Όπως σε όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή, τίποτα δεν είναι όπως τα θέλουμε. Σε κάθε περίπτωση, από τη στιγμή που ξεκινώ να γράφω εδώ, θα εκτεθώ σε κάθε κριτική, άποψη, γνώμη, κακία, λαλακία…… Όπως σε όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή.

Είμαι ο Ανένταχτος. Λίγα λόγια για μένα λοιπόν.

Αρνούμαι να ενταχτώ σε ομάδες, σύνολα, κλίκες, κλπ…

Είμαι δημοκρατικός, αλλά δεν είμαι ΠΑΣΟΚ ούτε ΝΔ (Δεν το συζητώ για τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα. Ούτε καν τα εξωκοινοβουλευτικά).

Είμαι ΑΕΚ, αλλά δεν είμαι ούτε Μπαγιεβιτσικός, ούτε Αντιμπαγιεβιτσικός.

Είμαι εργαζόμενος, αλλά δεν είμαι εξάρτημα καμίας μηχανής.

Στο κλασσικό ερώτημα «με ποιον είσαι; με εμάς ή με τους άλλους;» εγώ είμαι πάντα με τους άλλους.

Όχι για να μπορώ να κράζω και να κρίνω τα πάντα. Αλλά για να είμαι ο μοχλός πίεσης προς κάθε είδους βελτίωση. Κάτι σαν συνήγορος του διαβόλου. Για τον εαυτό μου, την οικογένεια μου, και όποιον μπορώ και θέλει να βελτιωθεί ή να αντισταθεί σε πάσης φύσεως «προβατοποίηση».

Έχω χιούμορ και είμαι αθυρόστομος. Χαρρυκλυννικός γαρ…..

Έχω αριστερές ανησυχίες, αλλά δεν είμαι αριστερός.

Αγαπώ την πατρίδα μου, αλλά δεν είμαι εθνικόφρων.

Δηλώνω σκεπτόμενος.

Αυτά τα ολίγα μεν, βαρύγδουπα δε….

Εις το επανιδείν.

Υ.Γ. Θερμούς χαιρετισμούς στον ΜΥΣΤΗΡΙΟ, στον U FOUL, στον GAVRIC, και στον Πληροφοριοδότη, τους οποίους τυγχάνει να γνωρίζω από παιδί. Φιλικούς χαιρετισμούς στα υπόλοιπα παιδιά.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Ο ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ

ΠΑΟ - ΑΕΚ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Κατέθεσαν - που λέτε - διαπιστευτήρια οι τρεις εκπρόσωποί μας εις τα κύπελλα τα ευρωπαϊκά, ευκαιρία να δούμε (δίχως παρωπίδες) τι μας έδειξαν...

- Ολυμπιακός: Είναι φανερό ότι μετά το διωγμό του Τιμούρ και τον ερχομό του Ζίκο, οι ερυθρόλευκοι έγιναν ξανά ομάδα. Ο Βραζιλιάνος «έσβησε» με το «καλημέρα σας» το «τσούκου-τσούκου μπολ» και πλέον οι πρωταθλητές παράγουν. Παίρνουν ( πλέον για πλάκα) τα εν Ελλάδι τρίποντα και έχουν «δέσει» την πρόκρισή τους στις 16 καλύτερες ομάδες της ηπείρου μας.

Τι είδα εγώ την περασμένη Τρίτη; Είδα έναν Ολυμπιακό όχι καλύτερο (μάλλον χειρότερος ήταν) στα πρώτα 70' από τη Σταντάρ, που σε ένα ματς «ροντέο», μπορούσε να προηγείται, αλλά και (εύκολα) να βρίσκεται (για 2η φορά) πίσω στο σκορ.

Όλα αυτά όμως μέχρι και το δοκάρι του «ξέρω πολλά κιλά μπαλίτσα» Γιοβάνοβιτς. Από εκεί και πέρα ο Ζίκο έκανε την κίνηση ματ. Έριξε στο γήπεδο (ως αριστερό χαφ!!!) τον Τοροσίδη, έδωσε στους παίκτες του να καταλάβουν ότι είχε φτάσει η ώρα για να... «στριμώξουν» τον αντίπαλο. Και αίφνης έγινε το «Γεώργιος Καραϊσκάκης» κατηφορικό. Κατά κύματα γίνονταν οι επιθέσεις των ερυθρολεύκων και οι παίκτες της Σταντάρ στη 2η (3η το πολύ) πάσα έχαναν την κατοχή. Ο... βομβαρδισμός της εστίας του Μπολάτ ήταν ανελέητος, ο κίπερ όμως των πρωταθλητών Βελγίου έπιανε τα άπιαστα, έδειχνε «Πολύ σκληρός για να πεθάνει». Το στόρι δεν είχε βέβαια (σαν τις ταινίες όπου ο Μπρους Γουίλις πρωταγωνιστεί) happy end, στην εκπνοή αποδόθηκε η δικαιοσύνη. Το «τηγάνι» σείστηκε από τους πανηγυρισμούς, ο Ολυμπιακός βρίσκεται πλέον «αγκαλιά» με τους «16». Θα βλέπουμε και το Γενάρη στο σεντόνι τους ερυθρολεύκους. Εκτός και αν ακολουθήσει «αυτοκτονία». Πολλοί το εύχονται, μα δεν το βλέπω.

- ΑΕΚ: Ναι, το ξέρουμε όλοι ότι η φετινή ΑΕΚ, έχει ισχυρές αδυναμίες, ναι, το ξέρουμε πως στερείται προσωπικότητας, ναι, η κατάσταση στα διοικητικά θυμίζει «μπάχαλο», όμως δεν την πάει ρε παιδί μου και την Ένωση. Και εξηγούμαι : Τρελό «κυνήγι» από τους κόρακες στη Σούπερ Λίγκα (για να τα λέμε βέβαια όλα, ΔΕΝ πήρε πέναλτι την Κυριακή ο Πανθρακικός), πολύ αυστηρή και η στάση του Ούγγρου Ζάμπο χθες εις τη Λευκορωσία. Μπορούσε να σφυρίξει απλά το φάουλ, δεν ήταν φάση «μαρς» για κίτρινη κάρτα το μαρκάρισμα που έκανε ο Μαϊστόροβιτς εις το 55'. Από τη στιγμή που του έχεις δώσει αυστηρή την 1η κάρτα, μπορείς να αποφύγεις την αποβολή. Αυστηρός λοιπόν ο άρχων του αγώνα με τους Ενωσίτες, η απόφαση όμως της αποβολής, καθόρισε εν πολλοίς και το αποτέλεσμα. Είχαν βέβαια φανεί από το 46' οι... άγριες διαθέσεις της Μπορίσοφ, είχε ήδη πετύχει την ισοφάριση στο γκολ - πέναλτι του Μπλάνκο (το χρειαζόταν το γκολ, ανάταση εις την ψυχολογία του), όμως δεν ήταν δα και τόσο βέβαιο πως κάτω από ισορροπίες αριθμητικές η ΑΕΚ θα έφευγε με σκυμμένο το κεφάλι από το Μινσκ. Στο 1ο άλλωστε ημίχρονο δεν απειλήθηκε (σχεδόν καθόλου) ο Σάχα και το «0-1» έδειχνε ότι (στη χειρότερη) θα έπαιρνε η ΑΕΚ (δίχως να παίζει μπαλίτσα επιπέδου) το χι.

Είπαμε όμως. Η αποβολή έφερε τούμπα το όποιο πλάνο είχε ο Ντούσαν στο μυαλό του. Μονότερμα την έπαιξε την ΑΕΚ η Μπορίσοφ, μοιραία το «2-1» επετεύχθη στο 85'. Ακόμα μια «πληγή» στο χιλιοταλαιπωρημένο «κορμί» της ομάδας του «πρίγκιπα». Που είναι ορατό πως στερείται παικτών με προσωπικότητα (στη μεγάλη τους πλειοψηφία). Όταν «δέχεσαι» να χάσεις παικταράδες (Κυργιάκος, Λυμπερόπουλος κλπ) και τους αντικαθιστάς με παικτάκια της σειράς (δε συντρέχει λόγος να κατονομάσω), είναι αναπόφευκτο να χαμηλώσει ο πήχης. Το θέμα είναι πόση (ακόμα) υπομονή μπορεί να κάνει ο κόσμος της ΑΕΚ. Τα χρόνια δίχως πρωτάθλημα είναι πολλά. Πάρα πολλά...
- ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Χθες έγραφα το εξής εις την αρχική σελίδα του www.betmixers.gr: «Είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος για τον Παναθηναϊκό». Εκ των όσων (δεν) είδαμε στο ΟΑΚΑ; Αισθάνομαι απόλυτα δικαιωμένος.

Για ακόμα ένα παιχνίδι «κούρασε» ο πολυμετοχικός. Καμία ανάπτυξη της προκοπής, βαρετό ποδόσφαιρο, δημιουργία αόρατη, φάσεις μπροστά από την αντίπαλη εστία ελάχιστες και όλα αυτά με αντίπαλο το... «θηρίο» που ονομάζεται Στουρμ Γκρατς. Μια ομάδα με άρτια φυσική κατάσταση, που τρέχει ακατάπαυστα, αλλά ως εκεί. Και όμως! Οι Αυστριακοί κατάφεραν να φτιάξουν τρεις σούπερ ευκαιρίες μπροστά από του Τζόρβα την εστία. Εκμεταλλεύθηκαν μάλιστα στο ακέραιο την εγκληματικά επαναλαμβανόμενη έμπνευση του Τεν Κάτε, να αφήσει εκτός των πρώτων έντεκα τον μοναδικό παίκτη που (εκ του αποτελέσματος) έχει την ικανότητα να αλλάζει (πολύ προς το καλύτερο) την εικόνα του Παναθηναϊκού. Ένα από τα πιο ήσυχα βράδια της ζωής του πρέπει να πέρασε από τις 22:05 μέχρι τις 22:50 χθες βράδυ ο κίπερ Γκρατσέι. Όχι βέβαια ότι στην επανάληψη ζορίστηκε ιδιαίτερα. Και εάν δεν τον «κρεμούσαν» οι αμυντικοί του με το πέναλτι, ίσως σήμερα οι αυστριακοί να πανηγύριζαν για ένα θετικό αποτέλεσμα μέσα στο ΟΑΚΑ. Όχι βέβαια πως θα επρόκειτο για κάποιο κατόρθωμα. Απέναντι τους είχαν μία ομάδα που το μόνο θετικό της στοιχείο ήταν η φυσική κατάσταση. Από εκεί όμως και πέρα; Ας τα πάρουμε με τη σειρά :

- Άμυνα; Της πλάκας.

- Μεσαία γραμμή; Ανύπαρκτη, κάπως βελτιώθηκε η κατάσταση με την είσοδο του πιτσιρίκου παικταρά (Νίνης).

- Επίθεση; Ούτε και χθες ήταν σε καλή βραδιά ο Σισέ, είναι όμως προφανές πως καθόλου δεν το βοηθά ο τρόπος που αναπτύσσεται ο Παναθηναϊκός. Σε σπάνιες περιπτώσεις δέχεται τη μπάλα όπως πρέπει. Αυτό το βλέπει και ο πλέον άμπαλος. Είναι οφθαλμοφανές.

Ποιος έχει την ευθύνη για το επαναλαμβανόμενο «ναυάγιο» του «τριφυλλιού»; Μα... ποιος άλλος από τον «προφέσορα». Που βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία της ομάδας από το καλοκαίρι του «οκτώ» και... ακόμα να δούμε μπάλα.

Που επιμένει να θεωρεί το Νίνη αναπληρωματικό.

Που «τιμωρεί» το Μπιάρσμιρ για ένα κακό παιχνίδι, ενώ έχει δώσει άπειρες φορές στον Βύντρα το συγχωροχάρτι.

Που επιβραβεύει (με θέση στη βασική ενδεκάδα) τον Γκάμπριελ που την περασμένη Κυριακή εις την Καβάλα ήταν θεατής που... περπατούσε στο χορτάρι.

Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο κατεβατό, όμως αφήνω να γράψουν και άλλοι. Όλοι άλλωστε τα βλέπουν για τον Ολλανδό. Που έχει ρέντα και κερδίζει. Αυτό όμως δε μπορεί επ' άπειρον να συνεχιστεί. Κάποια στιγμή η ρέντα θα «πετάξει». Και οι εξελίξεις θα μόνο καλό θα μπορέσουν να προσφέρουν στον Παναθηναϊκό. Ίσως ένα αποτέλεσμα καταστροφικό, να αποτελέσει την απαρχή της αναγέννησης του «τριφυλλιού». Και ο νοών, νοείτο.

Ο BETMIXER

Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΓΕΝΝΑ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ

Κυρίες και Κύριοι, μετά το στραπάτσο των εκλογών και την οικειοθελή παράδοση της εξουσίας από τον Κώστα εις τον George, η ΝΔ και τα στελέχη της ζουν ένα δράμα.

Αφήνω κατά μέρος το δράμα της εκλογής του νέου/νέας Προέδρου και αναφέρομαι εις τα προσωπικά δράματα των στελεχών.

Δεν είναι μόνο οι υπουργοί και υφυπουργοί που κλαίνε για τα χαμένα χαρτοφυλάκιά τους που τους τα άρπαξαν βιαίως αυτοί οι παλιάνθρωποι, οι Πασόκοι, ούτε οι τέως βουλευτές που δεν κατόρθωσαν να επανεκλεγούν μια και τους «μαύρισε» ο κόσμος, ούτε καν οι γενικοί γραμματείς και πρόεδροι οργανισμών και νομικών προσώπων. Όλοι τους με τον ένα ή άλλο τρόπο θα την βρουν την άκρη τους…

Πιο πολύ κλάμα έχουν ρίξει όλοι εκείνοι, οι οποίοι είχαν συνδέσει αυτά τα πέντε και πλέον έτη την επαγγελματική δραστηριότητα και καριέρα, άρα και τα οικονομικά τους δεδομένα με την παραμονή της ΝΔ εις την εξουσία.

Φυσικά, δεν αναφέρομαι εις τα λαμόγια που είχαν παρεισφρήσει όλα αυτά τα χρόνια και έχουν φάει με χρυσά κουτάλια. Αυτοί προφανώς έχουν κάνει τις καβάτζες τους και δεν ανησυχούν. Άσε που και με το ΠΑΣΟΚ αυτοί πάλι μέσα θα είναι.

Αναφέρομαι κυρίως εις όλους εκείνους που απασχολούντο εις τα υπουργεία, δημοσίους οργανισμούς κλπ, ως εκτελεστικά όργανα ή καλύτερα γραμματοκομιστές, είτε ήταν μετακλητοί και αποσπασμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, είτε είχαν κάποια σύμβαση έργου ή παροχής υπηρεσιών, είτε ήταν ειδικοί συνεργάτες ή επιστημονικοί συνεργάτες κλπ., είτε ακόμη ήταν διοικητές οργανισμών ήσσονος σημασίας. Εκείνοι δηλαδή που έκαναν τη λάντζα των ανωτέρων τους, όντας οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης. Κάποιες χιλιάδες είναι ο αριθμός τους.

Όντας πλάι εις τον «προστάτη» - πολιτικό τους και ακολουθώντας τον συνήθως όπου και αν τον τοποθετούσαν, οι ανωτέρω εξασφάλιζαν είτε αύξηση του μισθού τους αν ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, είτε τα προς το ζην, αν είχαν επενδύσει επαγγελματικά πάνω εις τη ΝΔ.

Όλοι αυτοί μετά την πτώση της Κυβερνήσεως βρέθηκαν ξεκρέμαστοι και τώρα δίχως υπερβολή ζουν ένα δράμα. Οι μεν δημόσιοι υπάλληλοι θα ξαναγυρίσουν εκεί που ανήκουν χάνοντας τον επιπλέον μισθό, οι δε λοιποί έχασαν τα «αυγά και τα πασχάλια» μια και επί πέντε και πλέον έτη εξαρτιόνταν επαγγελματικά και οικονομικά από τη ΝΔ.

Σαφώς και γνώριζαν ότι κάποια στιγμή θα έχαναν τα προνόμιά τους, νόμιζαν όμως ότι αυτή η στιγμή θα αργήσει πολύ να έλθει. Δυστυχώς για αυτούς ο Κώστας τους χάλασε το πάρτι και τους άφησε να μοιάζουν σαν την καλαμιά εις τον κάμπο.

Τώρα όλοι είναι ψυχολογικά ράκη και μέσα εις τον πόνο τους φαντασιώνονται ό,τι θέλουν. Είχα μία συζήτηση με έναν εξ αυτών, ο οποίος, όντας προφανώς εκτός τόπου και χρόνου, μου είπε ότι ο George θα πέσει σε ένα με δύο χρόνια το πολύ (φανταστικό το «πολύ») για το λόγο αυτό ο λεγάμενος θα στηρίξει την Dora, αφού η θυγατέρα του Μητσοτάκη θα φέρει τη ΝΔ γρήγορα εις την εξουσία.

Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν δηλαδή, ή από την Πόλη έρχομαι και εις την κορυφή η Dora…

Τα Σέβη μου.

ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΟΝΝΕΔ 1987...

http://www.youtube.com/watch?v=y-uDkM77onE
(Από http://www.olympia.gr/)

Ελληνικά Μαχητικά πάνω από την Βόρεια Ήπειρο

Από τον Ιούλιο του 2009 ο εναέριος χώρος της Αλβανίας ελέγχεται από το στρατηγείο του ΝΑΤΟ (CAOC) της Λάρισας, στο πλαίσιο της ενοποιημένης αεράμυνας της Συμμαχίας.

Προηγήθηκε η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας, Ιταλίας και Αλβανίας, με σκοπό την ανάληψη από την Ελλάδα και την Ιταλία παροχής συνδρομής στην Αλβανία σε θέματα αεράμυνας και εναέριας αστυνόμευσης, ενώ ταυτόχρονα, παρέχονται και υπηρεσίες έρευνας και διάσωσης.

Ήδη, ελληνικά μαχητικά από τις αεροπορικές βάσεις της Λάρισας και του Βόλου έχουν εκτελέσει δοκιμαστικές αποστολές, ελεγχόμενα από το ραντάρ του Χορτιάτη με απόλυτη επιτυχία. Οι ελληνικές αποστολές εκτελούνται το πρώτο δεκαπενθήμερο κάθε μήνα ενώ σύμφωνα με τη συμφωνία το δεύτερο δεκαπενθήμερο αναλαβαίνουν ιταλικά μαχητικά.

Η κίνηση αυτή έχει ως σκοπό την αναχαίτιση ιχνών έπειτα από εντολή RENEGATE. Πρόκειται δηλαδή για το ίδιο σενάριο που εκτελέστηκε στην Αθήνα κατά την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων και αφορά την αναχαίτιση κυρίως πολιτικών αεροσκαφών, τα οποία και έχουν παρεκκλίνει αδικαιολόγητα της πορείας τους.

Έτσι για πρώτη φορά μετά την λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ελληνικά μαχητικά θα πετάνε πάνω από τα Ελληνικά χωριά της Βορείου Ηπείρου. Βεβαίως το γεγονός αυτό δεν έχει καν λάβει την σημασία και δημοσιότητα που του αρμόζει, καθόσον μέχρι σήμερα η κ. Μπακογιάννη ασχολείται με την προστασία του ατομικού της προφίλ και τώρα αγωνίζεται για να αναλάβει αρχηγός της παράταξης.

Στον αντίποδα, οι Ιταλοί το έχουν αναγάγει σε μέγα ζήτημα, ενώ και η κατασκευάστρια των ιταλικών αεροσκαφών Eurofighter έχει ήδη βγάλει ανακοινώσεις στον διεθνή τύπο για την σημασία, την σπουδαιότητα και την απόδοση των αεροσκαφών πάνω από τον αλβανικό εναέριο χώρο.

Εις τα καθ' ημάς, παρά το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ζουν στην Βόρεια Ήπειρο, δεν υπάρχει καμία δραστηριότητα από την επίσημη ελληνική πολιτεία, έστω και για να τους ανορθώσει ελάχιστα το ηθικό τους.

Ο Πληροφοριοδότης

ΜΥΣΤΗΡΙΕΣ ΜΑΤΙΕΣ

Ο Μεϊμαράκης τελικά δεν άντεξε και εκδηλώθηκε.

Υπέρ της Doras βεβαίως, βεβαίως.

Σιγά την είδηση.

Λες και είχαμε καμία αμφιβολία ποια θα υποστήριζε.

Το αίμα, νερό δεν γίνεται…

Το ωραίο είναι ότι είχε διοχετεύσει υπογείως την δήθεν αγανάκτησή του, διότι δεν τον είχε δεχθεί ο Σαμαράς να συζητήσουν.

Να πουν τι δηλαδή;

Αν θα είναι καλή αρχηγός η Dora;

Ήμαρτον.

Υπέρ της Doras και ο Προκόπης.

Ο αυτοπαρουσιαζόμενος ως ο καραμανλικότερος των καραμανλικών…

Υπέρ της Doras και η Φάνη Πάλλη – Πετραλιά.

Υπέρ της και ο Γιακουμάτος.

Και ο Χατζηδάκης (άλλη έκπληξη και αυτή…)

Και ο Βύρων (;).

Καλά όλοι αυτοί δεν ήταν υπουργοί της τόσο «επιτυχημένης» κυβερνήσεως Καραμανλή που της έριξε δέκα μονάδες εις την πλάτη ο George;

Αυτοί δεν ήταν υπεύθυνοι για την μεγαλύτερη ήττα εις την ιστορία της ΝΔ;

Με αυτούς θα πάει μπροστά η παράταξη;

Αυτή δεν θα είναι ανανέωση, αναπαλαίωση θα είναι.

Αυτά βλέπει η βάση και δεν δίνει λευκή επιταγή εις την θυγατέρα του Μητσοτάκη.

Παρά τη στήριξη όλων σχεδόν των «κορυφαίων» η Dora δεν έχει αποκτήσει το αναμενόμενο προβάδισμα εις τις δημοσκοπήσεις.

Πρώτη μεν, αλλά με μικρή διαφορά δε.

Η πλειοψηφία φαίνεται ότι δεν έχει πειστεί ακόμη να παραδώσει την παράταξη εις το Μητσοτακέϊκο.

Ακόμη, γιατί με την επικείμενη πλύση εγκεφάλου, πολλά μπορεί να αλλάξουν.

Ευριπίδη, εσύ ποιόν ή μάλλον ποια θα στηρίξεις;

Αληθεύουν όλα αυτά που ακούγονται;

Το δράμα μιας παράταξης.

Κανείς και καμία δεν την εκφράζει πραγματικά…

Τα Σέβη μου.

ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ

ΦΤΑΙΕΙ ΚΙ Ο ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΗΣ

Δεν θέλω να ευλογώ τα γένια μου, αλλά τι κάνω ο δύσμοιρος… scripta manent. Και τα δικά μου scripta τα ‘χω γράψει από την επομένη των εκλογών (βλ. post της 05.10.2009).

Έγραψα, λοιπόν, τότε, ως υστερόγραφο: Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται. Τι ήθελα και το ‘γραψα.

Εδώ και δυο περίπου βδομάδες, παρακολουθούμε από τηλεοράσεως τον κάθε πικραμένο να τα χώνει στον Καραμανλή για τις επιλογές του. Γιατί έκανε εκλογές τώρα; Γιατί δεν συνεδριάζανε τα όργανα του κόμματος; Γιατί κυβερνούσε με μία παρεούλα κ.ο.κ.

Μπράβο, ρε μάγκες, εύγε σας ρε κουτσαβάκια…

Αλήθεια, που ήσασταν όλοι εσείς επί πεντέμισι χρόνια; Πλην ελαχιστότατων εξαιρέσεων, ήσασταν όλοι σας κότες με λειριά. Βλέπατε τον Καραμανλή και κλάνατε μέντες. Το μόνο που ξέρατε ήταν να κάνετε τεμενάδες στο μεγάλο αφεντικό, μπας και σας δώσει λίγη σημασία ή κάνα υφυπουργείο.

Αλλά τώρα… Τώρα όλοι έχουν το «θάρρος της γνώμης τους». Αλλά τι να λέμε. Εδώ ακόμα και ο Σαμαράς τα ψιλοέχωσε χθες στον Καραμανλή. Πού καταντήσαμε λοχία!!!

Και, ασφαλώς, δεν φταίει κανείς άλλος για την ήττα, παρά μόνον ο Καραμανλής και ο Σουφλιάς που αποφάσισαν τις πρόωρες εκλογές. Αλήθεια, η Ντόρα τι άποψη είχε για τις πρόωρες εκλογές;;;; Γαργάαααρααααα, κότες!

Εν πάσει περιπτώσει, όμως, ο Σουφλιάς, έστω και αργά, «άκουσε» την οργή του κόσμου και παραιτήθηκε.

Και, σε κάθε περίπτωση, ο Καραμανλής, και χθες στην Κ.Ο. της Ν.Δ., ανέλαβε για άλλη μία φορά την αποκλειστική ευθύνη για την ήττα. Όμως, πλαγίως, και όποιος ήθελε να καταλάβει, κατάλαβε, συνόψισε και ένα από τα θεμελιώδη αίτια της ήττας. Είπε ότι αναλαμβάνει ο ίδιος την αποκλειστική ευθύνη, διότι δε συνηθίζει να μεταθέτει ευθύνες στους συνεργάτες του.

Με απλά λόγια, δηλαδή, αναγνώρισε ότι η αλαζονεία του Ρουσόπουλου, η αμετροέπεια του Βουλγαράκη, η ανικανότητα του Παυλόπουλου, η στενοκεφαλιά (ή η ιδιοτέλεια) του Σουφλιά, η ανεπάρκεια του Ζαγορίτη, τα τσιλιμπουρδίσματα του Ζαχόπουλου κ.ο.κ. κόστισαν την ήττα στη Ν.Δ. Η ευθύνη του ιδίου του Καραμανλή έγκειται στο ότι, ενώ διείδε έστω και καθυστερημένα ότι το σύστημα είναι σαθρό και οι στενοί του συνεργάτες είναι «νούλες», δεν τόλμησε τη ρήξη. Αυτό και μόνο μπορεί να καταλογίσει κανείς στον Καραμανλή.

Αλήθεια, όμως, που είναι όλοι οι παραπάνω πρώην συνεργάτες και τέως «κορυφαίοι»; Σχεδόν αγνοείται η τύχη τους. Μόνο ο Προκόπης παραμένει σταθερός. Αυτός, όπου να ‘ναι, θα βγει να δηλώσει ότι θα αποχωρήσει από την πολιτική μαζί με τη Ντόρα!

Είναι προφανές ότι τα αίτια της ήττας δεν πρόκειται να συζητηθούν εν όψει της εκλογής νέου αρχηγού. Και αυτό θα είναι, για άλλη μία φορά, το μέγα σφάλμα της Ν.Δ. Φοβούνται εκεί μέσα να συζητήσουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Όχι συλλογικές ευθύνες και μπαρμπούτσαλα, αλλά ο, καθένας ατομικά, οι πρωτοκλασσάτοι (τρομάρα τους) υπουργοί και τα μεγαλοστελέχη του κόμματος. Αλλά, είναι γνωστό το έργο: Για όλα φταίει ο Χατζηπετρής, που λέει κι ο Κηλαηδόνης.

Όσο, δε, για την ιδεολογική κουβέντα… Άστα να πάνε. Όλοι οι υποψήφιοι αρχηγοί ομνύουν στο όνομα του κοινωνικού φιλελευθερισμού.

Δεν μας εξηγούν, όμως, πώς τον εννοούν τον κοινωνικό φιλελευθερισμό; Δεν μας λένε ποια η άποψη και η θεώρηση τους για την οικονομία, την εξωτερική πολιτική, την κοινωνική πολιτική κλπ;

Διότι, η ιδεολογία είναι σαν το μοσχαράκι. Αν ρωτήσεις πέντε ανθρώπους, θα σου πουν, ενδεχομένως, και οι πέντε ότι τους αρέσει το μοσχαράκι. Ο ένας όμως το προτιμά κοκκινιστό, ο άλλος ψητό στην κατσαρόλα, ο άλλος φιλετάκι στη σχάρα, ο άλλος γιουβέτσι και ο πέμπτος σοφρίτο (για τους μυημένους στην κερκυραϊκή κουζίνα)… Δεν παύει, όμως, σε όλες τις περιπτώσεις το βασικό υλικό να παραμένει το μοσχαράκι.

Συνεπώς, πώς εννοεί η Ντόρα τον κοινωνικό φιλελευθερισμό στα εθνικά θέματα; Πώς το εννοεί ο Σαμαράς στην οικονομία; Πώς ο Αβραμόπουλος στην κοινωνική πολιτική; Πώς ο Ψωμιάδης στην υποκριτική τέχνη;

Καταληκτικά, για μία και μόνη φορά, θα συμφωνήσω, έστω και ετεροχρονισμένα, με τον Γιάννη Λούλη. Η Ν.Δ. είναι φθαρμένο προϊόν. Αν θέλει να ξαναπαίξει, σύντομα, πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι, πρέπει να κάνει την υπέρβαση. Πέρα από «τζάκια», βαρώνους και καθεστηκυίες ομάδες. Πρέπει να τολμήσει με έναν άφθαρτο σαραντάρη, και ας μην τον λένε αυτή τη φορά Καραμανλή.

Σεμνός & Ταπεινός

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ

Θεϊκό...κυριολεκτικά!!!

Πέθαναν ο Φαν Μπάστεν, ο Πελέ και ο Μαραντόνα και πηγαίνουν στον Παράδεισο. Τους υποδέχεται ο Αγ. Πέτρος και τους πηγαίνει στον Θεό.
Εκείνος τους ζητά να απολογηθούν για την ποδοσφαιρική τους ζωή.

Τον λόγο παίρνει πρώτος ο Φαν Μπάστεν:
- Εγώ Κύριε, δεν ήμουν και πολύ πιστός, πιστεύω όμως πως ήμουν πολύ καλός παίκτης και χωρίς να ζητώ την βοήθειά σου, έκανα πολλά. Ωστόσο, ποτέ δεν αρνήθηκα την ύπαρξή σου.

- Πολύ καλά. Κάθισε εκ δεξιόν μου, του λέει ο Θεός.

Δεύτερος μίλησε ο Πελέ:
- Εγώ Κύριε, πάντα ήμουν πιστός. Σε κάθε αγώνα έκανα τον σταυρό μου, διάβαζα θρησκευτικά βιβλία και με το ταλέντο που μου έδωσες πέτυχα πολλά στο ποδόσφαιρο.

- Ναι, ναι, το γνωρίζω, ήσουν πολύ καλός άνθρωπος. Κάθισε αριστερά μου, απάντησε ο Κύριος.

- Εσύ Αρμάντο; ρώτησε τον Μαραντόνα.

- Εγώ νομίζω ότι έχεις κάτσει στην θέση μου!!!

4 Οκτωβρίου 2009

- Γιατρέ, τρέξε, ο μπάρμπα - Γιάννης εκεί που έβλεπε τηλεόραση μάλλον έπαθε εγκεφαλικό!

Μάζεψα άρον-άρον στηθοσκόπιο και πιεσόμετρο, τα έβαλα στην τσάντα μου μαζί με ένα πιστοποιητικό θανάτου και κίνησα για το σπίτι. Στο δρόμο σκεφτόμουν ποια θα μπορούσε να είναι η αιτία ενός τέτοιου συμβάντος... Υπέρταση; Δυσλιπιδιαμία; Διαβήτης; Καρδιακή αρρυθμία; Τίποτα από αυτά δεν είχε ο δύστυχος.

Εκτός κι αν...

Αυτό είναι! Το εκλογικό αποτέλεσμα με τα συμπαρομαρτούντα! Ξαφνικά πολλά πιθανά σενάρια πέρασαν από το μυαλό μου.

ΠΑΣΟΚ: Με το 33% του εκλογικού σώματος έβγαλε το 53% των βουλευτών!

ΝΔ: Τι να λέμε, δε χρειάζεται ιατρική αλλά ιατροδικαστική σκέψη.

Κ.Κ.Ε.: Ο λόγος της Παπαρήγα για το αποτέλεσμα. Πολλαπλά εμβολικά επεισόδια.

ΛΑΟΣ: Η σκέψη και μόνο για την ανανέωση της θητείας του Άδωνι είναι αρκετή. Το πιο επώδυνο αγγειακό εγκεφαλικό που μπορώ να φανταστώ. Θα τον βοηθήσει η μορφίνη;

ΣΥΡΙΖΑ: Ένα δράμα μικρού προϋπολογισμού με το αίσιο τέλος της απλής εισόδου στη βουλή... Εγκεφαλικό από την πολλή μετριότητα.

Μπαίνω τρέχοντας στο σπίτι, τον βλέπω να βαριανασαίνει αφήνοντας την τελευταία του, προφητική πνοή.

«Dora, Dora on the web»

Sinir – Doctor

Ημερολόγιο Ξανθιάς

Ημέρα 1η
Αγαπημένο μου ημερολόγιο.
Όλα είναι πακεταρισμένα για την κρουαζιέρα.
Τα πιο σέξι φορέματά μου και τα είδη μακιγιάζ.
Έχω εξουθενωθεί!

Ημέρα 2η
Όλη μέρα στη θάλασσα, ήταν υπέροχα, είδα φάλαινες και δελφίνια!
Γνώρισα και τον Καπετάνιο σήμερα - φαίνεται πολύ καλός άνθρωπος.

Ημέρα 3η
Σήμερα ήμουν στην πισίνα. Έκανα βόλτα στο κατάστρωμα κι έπαιξα γκολφ.
Ο Καπετάνιος με προσκάλεσε στο τραπέζι του για φαγητό.
Αισθάνθηκα μεγάλη τιμή και πέρασα υπέροχα.
Είναι πολύ ελκυστικός και περιποιητικός.

Ημέρα 4η
Κέρδισα 8000 στο καζίνο του πλοίου!
Ο Καπετάνιος μου ζήτησε να φάω μαζί του στην καμπίνα του.
Είχαμε ένα πολυτελές δείπνο με χαβιάρι και σαμπάνια.
Μου ζήτησε να περάσω τη νύχτα μαζί του, αλλά αρνήθηκα.
Του είπα ότι δεν μπορώ να φανώ άπιστη στον άντρα μου.

Ημέρα 5η
Στην πισίνα και σήμερα. Κάηκα απ' τον ήλιο, κι ύστερα πήγα
στο πιάνο μπαρ για ποτό την υπόλοιπη μέρα.
Ο Καπετάνιος με είδε και με κέρασε αρκετά ποτά. Στ' αλήθεια είναι γοητευτικός.
Και πάλι μου ζήτησε να πάω στην καμπίνα του το βράδυ.

Αρνήθηκα ξανά. Μου είπε ότι αν δεν του δώσω αυτό που θέλει από μένα, θα βυθίσει το πλοίο.
Σοκαρίστηκα.

Ημέρα 6η
Σήμερα έσωσα 1600 ζωές.
Δυο φορές...

ΜΥΣΤΗΡΙΕΣ ΜΑΤΙΕΣ

Αν ψήφιζαν μόνο οι δημοσιογράφοι για τον νέο Πρόεδρο της ΝΔ, η Dora θα έβγαινε με τα τσαρούχια.

Τέτοιο πάθος υπέρ της υποψηφιότητάς της που βγάζει μάτι.

Ούτε για τον φίλτατο Vangjel δεν έκαναν έτσι.

Και θυμόμαστε όλοι, πόσο βοήθησε η συνδρομή των ΜΜΕ τον Vangjel τελικώς…

Μεγάλη πρεμούρα δείχνουν όλοι.

Ή καλύτερα σχεδόν όλοι, αφού για τον κ. Τράγκα η υποψηφιότητα της Doras αποτέλεσε casus beli.

Κρατάει χρόνια η κόντρα του με το Μητσοτακέϊκο.

Και να δημοσκοπήσεις, και να αναλύσεις, και να επιχειρήματα υπέρ της θυγατέρας του Μητσοτάκη.

Από κοντά και τα εξαπτέρυγα φανερά και μη, κάποια γνωστά από παλιά, αλλά και κάποια εκ μεταγραφής…

Γυρνούν εις τα κανάλια και παπαγαλίζουν.

Ακόμη και στενοί συνεργάτες του Καραμανλή και δη προβεβλημένοι υπουργοί «ανακάλυψαν» τώρα τη Dora…

Ξάφνου, όλοι τους έγιναν ειδήμονες και υπέρμαχοι του καταστατικού της ΝΔ.

Δεν είναι κουρελόχαρτο το καταστατικό ουρλιάζουν από τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά παράθυρα.

Λες και εφαρμόστηκε ποτέ εις την πράξη.

5.500 σύνεδροι είναι πανεύκολο να ελεγχθούν, αν δεν έχουν ήδη ελεγχθεί.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες όμως νεοδημοκράτες είναι όμως αδύνατο.

Για αυτό και τρέμουν ακόμη και την ιδέα να στηθούν κάλπες για απευθείας εκλογή Προέδρου από τη Βάση με το Βήτα κεφαλαίο.

Αφού, βρε κομάντα, η Dora είναι η καταλληλότερη (sic), γιατί ακόμη και εις τις δημοσκοπήσεις σας, δεν ξεπερνά το 27-30%;

Ούτε το 1/3 δηλαδή των νεοδημοκρατών.

Μειοψηφία δηλαδή σε σχέση με τους υπόλοιπους υποψηφίους που εκπροσωπούν το καραμανλικό μπλοκ (Σαμαράς, Αβραμόπουλος, Άρης, Ευριπίδης…).

Σύντεκνοι, να αναμένετε οσονούπω την αντίδραση της σιωπηλής πλειοψηφίας…

Μεγάλη μαγκιά του κ. Χρυσοχοϊδη.

Κλούβα των ΜΑΤ μέσα εις την πλατεία των Εξαρχείων και περιπολίες της ΕΛ.ΑΣ. εις την ευρύτερη περιοχή όπως και εις την περιοχή γύρωθεν της Ομόνοιας.

Είναι πάντως πλέον βέβαιο ότι οι αλητάμπουρες δεν πρόκειται να αφήσουν αναπάντητη την πρόκληση και θα αντιδράσουν άμεσα...

Το σίγουρο όμως είναι ότι οι αστυνομικοί έχουν πάρει τα πάνω τους με αυτές τις κινήσεις.

Καμία σχέση δηλαδή με το ηθικό τους επί υπουργίας του κ. Παυλόπουλου.

Ο οποίος ακόμη να παραιτηθεί, όπως είχε δεσμευθεί…

Τα Σέβη μου.

ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ

"ΠΕΝΤΕ"

Αναρωτιέμαι, ποιος «φωστήρας» αποφάσισε να παίξει προχθές η Εθνική στο ΟΑΚΑ. Σε στάδιο αφιλόξενο, σε πόλη η οποία αναλώνεται στις οπαδικές –

συλλογικές κόντρες και τη γαλανόλευκη τη θυμάται μόνο στα… πανηγύρια. Την πεντάρα «πρέπει» (σιωπηλά έστω) να την αφιερώσουν οι διεθνείς μας σε όλους όσοι δεν πήγαν χθες στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ένα εντυπωσιακό «5-2» που ήρθε μέσα από μία εμφάνιση αρκούντως ικανοποιητική.

Ναι, εμφανίσαμε αδυναμίες αμυντικές, ναι έκανε «μπαμ» η απουσία του Κυργιάκου και του Αβραάμ.

Ναι, έκανε λάθος ο Ρεχάγκελ με τη χρησιμοποίηση του «δεν έχω ομάδα – μου λείπουν παιχνίδια» Τζιόλη (ευτυχώς το λάθος διορθώθηκε νωρίς).

Ναι, μας «έσπρωξε» προς την ανατροπή ο κύριος Οβρεμπο και τον ευχαριστούμε.

Δε μπορούμε όμως να παραβλέψουμε το γεμάτο πάθος παιχνίδι που έκαναν χθες βράδυ οι διεθνείς μας.

Ούτε την «φονική» εμφάνιση του (κορυφαίου κατ' εμέ) Έλληνα στράικερ (λέγε με Φάνη Γκέκα).

Ούτε το σπάνιας έμπνευσης τέρμα που σημείωσε ο «Ξέρω πολύ μπάλα» Σαμαράς.

Ούτε την εμφάνιση για Όσκαρ του «Ακόμα κλέβω μπάλες» Πατσατζόγλου.

Συνοψίζοντας : Η Εθνική θα πάει στα μπαράζ και εδώ θα το τονίσω: Ας οριστεί ως έδρα στο εντός, ένα γήπεδο της επαρχίας. Νωπές είναι οι μνήμες από το ΚΑΤΑΜΕΣΤΟ «Παγκρήτιο».

BETMIXER