Αγαπητές/οι φίλες και φίλοι, σύντροφοι, συνάδελφοι, συναγωνιστές, συγκάτοικοι στην τρέλα .... εύχομαι σε όλους ολόψυχα χρόνια πολλά, καλή χρονιά, και είθε το νέο έτος να σάς τα φέρει όλα δεξιά. Δεν πιστεύω να περιμένατε άλλη ευχή από εμένα, τον γνήσιο εκφραστή της λαϊκής δεξιάς, όπως προσφυώς αποκαλεί την αφεντιά μου ο οικοδεσπότης μας ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ.
Θέμα των ημερών, ασφαλώς, ο πολυαναμενόμενος, πολυθρύλητος, περιλάλητος κλπ ανασχηματισμός. Έγινε λοιπόν, κι ας μας έβγαλε την ψυχή. Ήδη ειπώθηκαν και γράφτηκαν τα πάντα για τις επιλογές, τις τοποθετήσεις, τις απομακρύνσεις, τις εκπλήξεις, το προσκήνιο και το παρασκήνιο της διαδικασίας.
Συνεπώς, σήμερα δεν κομίζω γλαύκας εις Αθήνας.
Εν πολλοίς, συμφωνώ με την τοποθέτηση του ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ.
Πλην, όμως, δεν μπορώ, παρά να εκφράσω μία μικρή προσωπική δικαίωση για την επιλογή ορισμένων προσώπων.
Όπως είχα γράψει στις 11.12.2008, το στοίχημα του Καραμανλή θα είναι να πετάξει έξω από την Κυβέρνηση τα φθαρμένα υλικά και τους υπερτιμημένους μεγαλοσχήμονες και να «επενδύσει» σε νέα πρόσωπα, άφθαρτα, φρέσκα, με καταξιωμένη επαγγελματική και κοινωνική πορεία, ιδιαίτερα δε από την Επαρχία. Και, ω του θαύματος, επιβεβαιώθηκα: Δένδιας, Μπεκίρης, Μπούγας, Μαρκόπουλος, Κοντογιάννης είναι, ενδεικτικά, πρόσωπα που μπορούν να δικαιώσουν την επιλογή του Προέδρου. Περίμενα και κανά δυό άλλους (π.χ. Κασαπίδη), αλλά δεν πειράζει. Έχουν μέλλον.
Ακόμα και η αναβάθμιση του Παπαθανασίου αποτελεί ευχάριστη, τολμώ να πω, έκπληξη, μεγάλου ρίσκου, μεν, αλλά πλέον … τι είχαμε τι χάσαμε. Είναι άνθρωπος της αγοράς, επικοινωνιακός, κατά τεκμήριο επιτυχημένος. Μπορεί να κάνει το «διπλό» εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Και αν βγει, βγήκε.
Η επιλογή του Σπηλιωτόπουλου στο Παιδείας είναι εξίσου σωστή, δεδομένου του νεανικού και επικοινωνιακού προφίλ του. Από τη στιγμή που αποφασίστηκε η αντικατάσταση του Στυλιανίδη, ήταν η πλέον ενδεδειγμένη επιλογή για τη διαχείριση της νέας επερχόμενης αναταραχής στα Πανεπιστήμια.
Πολιτικό φάουλ συνιστούν, όμως, οι δηλώσεις πικρίας και «αιφνιδιασμού» του Στυλιανίδη. Μια χαρά Υπουργείο είναι το Μεταφορών, παραγωγικό με δρομολογημένα ή κλειστά μέτωπα, χωρίς «καυτές πατάτες», πλην του ΟΣΕ. Για την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ, δε, τυχόν καρποφόρηση της ιδιωτικοποίησης θα την καρπωθεί και ο ίδιος ως καθ’ ύλην συναρμόδιος. Τυχόν αποτυχία, θα την χρεωθεί μόνον ο Χατζηδάκης που «τρέχει» το θέμα. Άρα, μονά - διπλά δικά του, του Στυλιανίδη. Αντιθέτως, το Παιδείας θα βρεθεί ξανά στο μάτι του κυκλώνα. Γλυτώνει την φθορά.
Επίσης, αισθάνομαι βαθύτατα συγκινημένος και εξαιρετικά «επίκαιρος» γιατί διαπιστώνω, από τις πρώτες δηλώσεις Καραμανλή, ότι επιστρέφουμε στο δόγμα σεμνά και ταπεινά. Αισθάνομαι ότι εκφράζομαι, πλέον, απόλυτα.
Σεμνά κι ταπεινά, όμως, στις κοινωνικές εκδηλώσεις και εκφάνσεις της προσωπικής ζωής του καθενός μέλους της κυβέρνησης, ατομικά. Το λέω τούτο, γιατί τους τελευταίους μήνες συνολικά η κυβέρνηση ήταν σεμνή και ταπεινή μόνο στην παραγωγή πολιτικής. Μάλιστα, ήταν τόσο σεμνή, που δεν καταλαβαίναμε καν αν κυβερνά ακόμα. Γι’ αυτό από σήμερα απαιτείται δυναμική και εξωστρέφεια.
Θα το καταφέρουν;
Όλα και όλοι τώρα κρίνονται και μέχρι τον Μάη, το πολύ. Θυμηθείτε το.
ΥΓ.: Έπρεπε να φτάσει ένα βήμα πριν τον θάνατο ο Αστυνομικός για να θυμηθούν, οψίμως, οι παραθυράτοι τηλεαστέρες τη γενιά των αστυνομικών των 700 ευρώ … Ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριτές!
Υ.Γ. 2: Δεν έχει, λέει, εκπροσώπους της λαϊκής δεξιάς η σύνθεση της νέας Κυβέρνησης. Λάθος, της γραφικής δεξιάς δεν έχει.
Το παρόν blog πάντως έχει γνήσιο εκπρόσωπο !!!!
Σεμνός & Ταπεινός
