Πορεία προς τα άκρα
Tου Κώστα Iορδανίδη
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Βυθίσθηκε η κυβέρνηση στον κυκεώνα των αριθμών σε μία απέλπιδα προσπάθεια να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των δανειστών της χώρας και να εξασφαλίσει τη ρευστότητα που θα αποτρέψει την Ελλάδα από την άτακτη χρεοκοπία.
Η θερινή χαλάρωση, η έξοδος των κατοίκων στα πάσης φύσεως θέρετρα, διευκολύνει τη συζήτηση για λήψη μέτρων που απομειώνουν δραματικά τα εισοδήματα όλων των τάξεων, πρωτίστως της μεσαίας, που αποτελεί το στήριγμα του αστικού κράτους. Η αποξένωση των τριών κομμάτων που συγκροτούν την κυβέρνηση συνεργασίας καθίσταται καθημερινώς πιο ευδιάκριτη. Η ενίσχυση των άκρων -του ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ της αριστεράς και της Χρυσής Αυγής- είναι διαρκής και καθημερινή.
Είναι προφανές ότι η κοινωνία οδηγείται σταδιακώς σε διχασμό, σε «δύο έθνη» και σε απώλεια της δυνατότητος των πρώην κομμάτων εξουσίας να ελέγξουν την κατάσταση. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βρετανός συντηρητικός πρωθυπουργός κ. Ντέιβιντ Κάμερον έχοντας πλήρη συνείδηση των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσεως στο επίπεδο των πολιτών είχε διαπιστώσει την ανάγκη εισαγωγής μίας «επαναστατικής πολιτικής» στο επίπεδο της κοινωνίας, ανάλογης της «οικονομικής επαναστάσεως» που εισήγαγε η Μάργκαρετ Θάτσερ, όταν κατέκτησε την εξουσία το 1979.
Αλλά η Βρετανία είναι μία μεγάλη χώρα - των παραδόσεων και του πολιτικού εμπειρισμού. Και ενάμιση αιώνα πριν, όταν η άκρως φιλελεύθερη πολιτική των Ουίγων διαίρεσε την Βρετανία σε «δύο έθνη», ο Βενιαμίν Ντισραέλι διαμόρφωσε μία νέα ιδεολογία των Συντηρητικών, που είχε στόχο την επανένωση των δύο σε «ένα έθνος». Το έπραξε ως πρωθυπουργός, ανατρέχοντας στις αρχές της αριστοκρατικής Αγγλίας -πριν από τη σαρωτική είσοδο των Ουίγων στην πολιτική σκηνή- και των παραδοσιακών υποχρεώσεων της ανωτάτης κοινωνικής και οικονομικής τάξεως προς τις ενδεείς μάζες που είχε δημιουργήσει η βιομηχανική επανάσταση.
Η ιδεολογία του «ενός έθνους» που διαμόρφωσε ο Ντισραέλι -του οποίου θαυμαστής έχει δηλώσει ότι είναι ο κ. Κάμερον- ίσχυσε έως την εποχή της κ. Θάτσερ. Σήμερα επανέρχεται στο προσκήνιο, από έναν διάδοχό της στην ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος της Βρετανίας.
Η Ελλάδα, χώρα μεταπρατών, αυτοαπασχολουμένων και αυτοδημιουργήτων, δεν έχει την αριστοκρατική παράδοση της nobless oblige και η μέριμνα για τις ασθενέστερες οικονομικώς τάξεις προωθήθηκε από τον Ιωάννη Μεταξά, που εισήγαγε το οκτάωρο και ίδρυσε το ΙΚΑ, το οποίο καταλήστευσαν όλες ανεξαιρέτως οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της Ελλάδος σε συνεργασία με τις διοικήσεις που διόριζαν.
Δείχνει η κυβέρνηση και ιδιαιτέρως ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς ζήλο για την εφαρμογή του δημοσιονομικού προγράμματος. Ορθή η επιλογή. Αλλά ο διαχωρισμός των Ελλήνων σε «δύο έθνη», σε όσους είναι συνεπείς εκόντες άκοντες προς τις διαρκώς αυξανόμενες υποχρεώσεις τους και σε όσους εκ συστήματος συσσωρεύουν πλούτο φοροδιαφεύγοντες ή παρανομούντες, διαλύει την κοινωνία. Από τον Μάιο του 2012 έχουμε συνεχείς διακηρύξεις προθέσεων για δίκαιο επιμερισμό των βαρών, αλλά το τίμημα καταβάλλουν νομοταγείς συνταξιούχοι, εργαζόμενοι και επιχειρηματίες. Διόλου παράδοξο ότι οδηγούμεθα στα άκρα.
