Δύο Αφγανοί, που είχαν χαθεί για πολύ καιρό μετά από το "πέρασμά" τους από τον Έβρο, συναντιούνται τυχαία σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας. Ο πρώτος ντυμένος σαν πρίγκιπας, κατεβαίνει από μια μερσεντάρα τελευταίο μοντέλο.
Ο δεύτερος, κακομοίρης, κρατώντας στα χέρια ένα πακέτο κάλτσες που προσπαθούσε να πουλήσει, λέει στον φίλο του:
- Βλέπω καλοπερνάς! Τι δουλειά κάνεις και τα κονομάς;
- Ζητιανεύω στο Μετρό!!
- Μη μου λες. Και βγάζεις τόσα πολλά;
- Σίγουρα. Δοκίμασε το και σύ! Κάθισε κοντά στα εκδοτήρια εισιτηρίων με μια πινακίδα και θα δεις!
Μετά από κάνα δυο μέρες ο ταλαίπωρος, ξαναβλέπει τον πλούσιο φίλο του.
- Ε, Ahmed, με δούλεψες, του λέει. Σε δυο μέρες όλα κι όλα μάζεψα 1 ευρώ, αν και στην πινακίδα είχα γράψει: "Είμαι χωρίς δουλειά, η γυναίκα μου είναι άρρωστη και τα τρία παιδιά μου πεινάνε!" Δεν αξίζει να ζητιανεύω στο Μετρό.
- Μην λες βλακείες, του απαντά ο Ahmed. Κοίταξε τι μάζεψα εγώ σε δύο ημέρες, και του ανοίγει μια μεγάλη τσάντα γεμάτη με δεκάευρα.
- Δεν είναι δυνατόν, λέει ο άλλος απορημένος. Τι έγραφες στην πινακίδα;
- Έγραφα: "Μου λείπουν μόνο 10 Ευρώ για το εισιτήριο να γυρίσω στο Αφγανιστάν !!!!!!!!!!!"
