Είναι μερικές αλήθειες που γράφονται και λέγονται ελάχιστα στην Ελλάδα του μνημονίου. Η πρώτη από αυτές είναι ότι το μνημόνιο συντάχθηκε και υπογράφηκε για να προστατεύσει τα συμφέροντα των δανειστών μας (ήτοι της τρόικας) και όχι για να προστατευτούν τα συμφέροντα του οφειλέτη, ήτοι της χώρας μας που δανείζεται. Το μνημόνιο με άλλα λόγια είναι απλώς μέρος της εξασφάλισης των δανειστών ότι θα πάρουν τα χρήματα που μας δανείζουν.
Περαιτέρω, προς μεγαλύτερη εξασφάλιση των δανειστών της, η Ελλάδα έσπευσε στη δανειακή σύμβαση να παραιτηθεί των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της, ώστε να επιτρέπει στις δανείστριες χώρες να μπορούν να κάνουν κατάσχεση σε οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο του Ελληνικού Δημοσίου. Και προφανώς οι δανειστές δεν θα πάνε να κατάσχουν την Ακρόπολη, η οποία έχει προφανώς πολύ μικρή εμπορεύσιμη αξία, αλλά θα πάνε ίσως σε αιγιαλούς, παραλίες, βραχονησίδες και μάλλον στα «κρυφά» κοιτάσματα του ορυκτού μας πλούτου.
Τώρα, μαθαίνουμε ότι στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής των ευρωπαίων ηγετών «κερδίσαμε» παράταση στον χρόνο αποπληρωμής και καταφέραμε να μειώσουμε το επιτόκιο κατά μία μονάδα (1%).
Αναρωτιέμαι γιατί η όλη αυτή «επιτυχία» του κ. Παπανδρέου δεν είναι και πάλι προς όφελος των δανειστών μας. Η παράταση του χρόνου σίγουρα αυξάνει το συνολικό κόστος δανεισμού της χώρας μας, αφού θα χρειαστεί να πληρώνει τόκους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Η δε μείωση του επιτοκίου είναι συνεπακόλουθη της μεγαλύτερης διάρκειας του δανείου. Σε κάθε δε περίπτωση το επιτόκιο που μας δανείζουν οι Ευρωπαίοι «αδελφοί» μας είναι και πάλι μεγαλύτερο από αυτό του ΔΝΤ και ίσο με αυτό που πληρώνει και η Ιρλανδία !!!
Είναι απορίας άξιο λοιπόν γιατί αποδεχόμαστε αναντίρρητα και άκριτα ό,τι μπαρούφα μας σερβίρουν. Νομίζουμε άραγε ότι αν πάει κάποιος σε μία Τράπεζα να δανειστεί (ή ακόμα καλύτερα σε κάποιον καρχαρία) ότι θα μπορέσει αυτός να επιβάλει τους όρους που τον συμφέρουν; Ή είναι πιο πιθανό το ισχυρό μέρος της συναλλαγής να επιβάλλει τους όρους του;
Επίσης, η μεγάλη αλήθεια είναι ότι ο κ. Παπανδρέου ψάχνει εναγωνίως έναν μαγικό τρόπο να μας σερβίρει την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Δημοσίου έναντι 50 δις Ευρώ. Αρχικά προσπάθησε να μας το σερβίρει ο Επίτροπος ντορβάς (στο κεφάλι μας), μετά το μας το γαρνίρισε ο κ. Πάγκαλος, ύστερα μας το πρότεινε ο καθηγητής μου κ. Χ. Παμπούκης ως σύστημα «επιφάνειας» και τέλος μας ξαναήρθε με την μορφή του «ανταλλάγματος» για την παράταση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου. Μοιάζει πάντως με μία ειλημμένη απόφαση εδώ και καιρό, την οποία σε κάποια δεδομένη στιγμή θα την καταπιούμε.
Τέλος, προς όλους αυτούς που λένε ότι «ευτυχώς που υπάρχει το μνημόνιο και γίνονται επιτέλους οι μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν», τους πληροφορώ ότι οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να γίνονται με γνώμονα το συμφέρον της χώρας μας και όχι με γνώμονα τα συμφέροντα των δανειστών της.
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ Χ
