Γιατί μπαμπά;

Από τον U Foul
Γυρνάς στο σπίτι ως συνήθως κουρασμένος από τη καθημερινότητα σου, σφίγγεις τα δόντια και αφιερώνεσαι στο παιδί σου. Και ξάφνου, εκεί που παίζετε παρεούλα, ο δυόμισι χρονών γιος σου, του οποίου το βλέμμα έχει τραβήξει στιγμιαία ο ήχος της τηλεόρασης που δείχνει σκηνές από το δράμα της Ιαπωνίας, έρχεται να σε ρωτήσει όλο απορία «μπαμπά γιατί κλαίει το κοριτσάκι;» και τρομάζεις γιατί θα πρέπει να σκαρφιστείς κάτι να του απαντήσεις…
Αλήθεια, πόσο ασήμαντα και μικρά φαίνονται πλέον όλα μετά τα όσα παρακολουθήσαμε και με κομμένη την ανάσα παρακολουθούμε ακόμη να διαδραματίζονται στην Ιαπωνία. Ποια κρίση, ποια κατάρρευση της οικονομίας, ποιο μνημόνιο;

Πόσο χαζό φαίνεται τώρα πλέον ότι πριν λίγες μέρες ένα κυριακάτικο ντέρμπυ με σφαλτσοσφυρίγματα μονοπωλούσε το ενδιαφέρον μιας ολόκληρης χώρας για μέρες!
Πάντα μετά από ένα σοβαρό και ως συνήθως θλιβερό γεγονός μπαίνεις σε σοβαρές σκέψεις και αναθεωρείς τις προτεραιότητες που βάζεις καθημερινά στη ζωή σου. Σκέφτεσαι την οικογένειά σου, τους φίλους σου την συμπεριφορά και τα θέλω σου και τρομάζεις από το πόσο έχεις επιτρέψει να σε αλλοιώσει η καθημερινότητα σου.

Αλλά, δυστυχώς, για τους περισσότερους όλα αυτά διαρκούν ως συνήθως μέχρι το επόμενο, με ή χωρίς εισαγωγικά, κυριακάτικο ντέρμπυ!!!
Υ.Γ. «Πως να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα» (Δ. Σαββόπουλος).
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
U FOUL