Εκείνο το απόγευμα γυρνούσα απογοητευμένος από το κυνήγι. Δεν είχα χτυπήσει τίποτα και τα παιδιά μου θα έμεναν για άλλη μια μέρα νηστικά. Εκτός των άλλων είχα χαθεί μέσα στο δάσος και σχεδόν είχε νυχτώσει ενώ ήμουν πολύ μακριά ακόμα από το σπίτι. Ξαφνικά ακούω μια φωνή:
- Ε! ψιτ!
Γυρίζω, δεν βλέπω τίποτα. Σε λίγο ξανακούω πάλι:
- Έι! Εσένα μιλάω!
Κοιτάω από δω, κοιτάω από κει, τίποτα. Ξανακούω τη φωνή:
- Ρε κυνηγέ εδώ κάτω!
Σκύβω και τι να δω; Ένας βάτραχος.
- Ρε βάτραχε μιλάς;
- Όχι μόνο μιλάω, αλλά είσαι τυχερός, μιας και μπορώ να σου λύσω όλα τα προβλήματα!
Μια και δυο, μου δείχνει όχι μόνο το δρόμο για να πάω στο σπίτι, αλλά μου δίνει και τα νούμερα του ΛΟΤΤΟ, του ΤΖΟΚΕΡ, τα ΓΚΑΝΙΑΝ του Ιπποδρόμου. Α, ναι! Και τις απαντήσεις για το «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;».
Αφού πήγα σπίτι και κέρδισα όλα αυτά, ένιωσα την υποχρέωση να πάω και να ευχαριστήσω τον βάτραχο. Αφού τον βρήκα, τον ρώτησα τι θέλει να κάνω για να τον ευχαριστήσω.
- Θέλω να με πηδήξεις!
- Βρε βάτραχε, μετά απ' όλα τα καλά που μου έκανες, να σε πηδήξω κιόλας;
- Ε, αφού θες να με ευχαριστήσεις, θα το κάνεις!
Εγώ επέμενα, αλλά ο βάτραχος ήταν ανένδοτος:
- ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΠΗΔΗΞΕΙΣ! ΑΛΛΙΩΣ, ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ! ΤΕΛΟΣ!
Ε, τον βουτάω κι εγώ και αρχίζω να... Εκεί λοιπόν που κάρφωνα τον βάτραχο, αυτός μεταμορφώθηκε σε μια πανέμορφη δεκαοκτάχρονη ξανθή πριγκήπισσα.
Έτσι έγιναν τα πράγματα κύριε πρόεδρε και όχι όπως τα λέει η μάνα της!