Ένας επαγγελματίας του είδους άνοιξε ένα οίκο ανοχής. Τον οίκο ανέπτυξε σε μια τριώροφη πολυκατοικία.
Στον 1ο όροφο έβαλε μοντέλα,
στον 2ο έβαλε νοικοκυρές και
στον 3ο καθηγήτριες.
Πρώτη εβδομάδα λειτουργίας ο όροφος με τα μοντέλα έβγαλε 1000 ευρώ, ο όροφος των νοικοκυρών επίσης 1000 ευρώ και ο όροφος των καθηγητριών 3000 ευρώ.
Την δεύτερη βδομάδα ο πρώτος έβγαλε 1500 ευρώ, ο δεύτερος 1000 ευρώ και ο τρίτος των καθηγητριών 3000 ευρώ.
Το αφεντικό τρελάθηκε. Πιάνει και ρωτάει ένα πελάτη που ήταν κάθε μέρα εκεί:
- Γιατί προτιμάς τις καθηγήτριες;
- Ε, την πρώτη μέρα πήγα στα μοντέλα. Όλο «Μη το ένα, μη το άλλο, μη θα μου σπάσει κανένα νύχι, μη θα χαλάσει το σώμα μου».
Την άλλη μέρα πήγα στις νοικοκυρές. Αυτές ήταν συνέχεια «Όχι στο κρεβάτι, μόλις το έστρωσα. Όχι στον καναπέ, είναι καινούργιος. Μην πατάς εδώ, μη θα χαλάσεις εκείνο».
Ενώ οι καθηγήτριες μόλις τελείωνες σε ρωτούσανε: «Το καταλάβατε, ή να το επαναλάβουμε για να το εμπεδώσετε;»