Αποτελούν δίχως καμία αμφιβολία τις πιο σημαντικές αυτοδιοικητικές εκλογές στην ιστορία του τόπου. Συνήθως οι εκλογές για την ανάδειξη δημάρχων και νομαρχών ήταν ήσσονος σημασίας και τα όποια πολιτικά μηνύματα των εκλογικών αποτελεσμάτων δεν επηρέαζαν την κεντρική πολιτική σκηνή. Οι εκάστοτε κυβερνώντες ή οι αντιπολιτευόμενοι λέγανε το γνωστό «λάβαμε το μήνυμα» και ως εκεί…
Το διακύβευμα των εκλογών της Κυριακής δεν είναι φυσικά αν θα εκλεγεί ο Σγουρός, ο Κικίλιας ή ο Δημαράς. Ούτε αν ο επόμενος Δήμαρχος Αθηναίων θα είναι ο Κακλαμάνης ή ο Καμίνης. Ποσώς ενδιαφέρει, καθώς είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι όποιος και να εκλεγεί, δεν θα είναι χρήσιμος για τον τόπο του…
Το πολιτικό μήνυμα των εκλογών θα είναι το αποτέλεσμα των περιφερειών συνολικά. Στους δήμους, πολλές φορές, η ψήφος καθορίζεται και με αυτοδιοικητικά κριτήρια. Στις κλειστές κοινωνίες των δήμων τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός υποψηφίου συχνά υπερισχύουν της κομματικής προέλευσής του. Δεν είναι βέβαια ο κανόνας να εκλέγονται οι αξιότεροι, αλλά αρκετές φορές συμβαίνει.
Στη σημερινή μοναδική για τα ελληνικά μεταπολεμικά χρονικά συγκυρία, το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών θα στείλει σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση εντός και εκτός Ελλάδος. Η σοβούσα οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα τόσο των χρόνιων δομικών προβλημάτων της σοβιετικού τύπου ελληνικής οικονομίας, όσο και της επιβολής των όρων του μνημονίου.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία πως αρκετές από τις πρόνοιες του μνημονίου ήταν επιβεβλημένες να εφαρμοστούν, καθώς αποτελούσαν χρόνιες στρεβλώσεις της αγοράς. Είναι επίσης αποδεκτό ότι χωρίς το μπαμπούλα του μνημονίου καμία αλλαγή δεν θα μπορούσε να περάσει αβρόχοις ποσί, όπως συνέβη εν προκειμένω.
Έχουμε πολλάκις αναφερθεί από τούτο δω τον ιστοτόπο για τις ευθύνες τόσο των προηγουμένων κυβερνήσεων όσο και της τωρινής για το πως φτάσαμε στο μνημόνιο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δυστυχώς η Κυβέρνηση επέλεξε τον εύκολο δρόμο. Αντί να κτυπήσει στη ρίζα του κακού (βλέπε δημόσιοι διαγωνισμοί, δαπάνες νοσοκομείων, ζημιογόνες ΔΕΚΟ, προκλητικοί μισθοί στον ευρύτερο δημόσιο τομέα κλπ), επέλεξε να μετατοπίσει το βάρος στους χαμηλόμισθους και συνταξιούχους.
Είναι αισχρό να περικόβεις από μία σύνταξη 500-600 ΕΥΡΩ έστω και ένα ΕΥΡΩ, να καταργείς επί της ουσίας τα Δώρα Χριστουγέννων – Πάσχα και το επίδομα αδείας από τις οικονομικά ασθενέστερες οικονομικές τάξεις, οι οποίες ουδεμία ευθύνη φέρουν για το κατάντημα της χώρας. Δούλεψαν σκληρά όλη τη ζωή τους, στερήθηκαν, και τώρα πληρώνουν το λογαριασμό άλλων. ΟΥΤΕ ΤΑ ΕΦΑΓΑΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΕΚΛΕΨΑΝ, ΟΥΤΕ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΡΤΙ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ, ΟΥΤΕ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΙΖΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΡΕΜΟΥΛΕΣ
Κι όμως, αυτοί σήμερα υποφέρουν. Όπως υποφέρουν και εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα που είτε βρίσκονται προ του φάσματος της απόλυσης, είτε είδαν τις αποδοχές τους να μειώνονται δραματικώς, είτε είναι πια άνεργοι…
Φαίνεται όμως τα βάσανά μας δεν έχουν τελειωμό. Μετά την βιαιότερη μείωση των εισοδημάτων μας που έγινε ποτέ και την άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή, άπαντες προβλέπουν ότι ληφθούν νέα μέτρα, ακόμη σκληρότερα. Γιατί, αυτοί που έλαβαν τα προηγούμενα, βλέπουν τώρα ότι δεν τους βγαίνουν τα νούμερα, δεν θα πιάσουν τους στόχους και έτσι δεν θα πάρουν τα bonus, λέω εγώ…
Δηλαδή, θα κληθούμε εμείς να πληρώσουμε και πάλι τον λογαριασμό, διότι τα κομάντα του κυβερνητικού επιτελείου είναι ΑΧΡΗΣΤΑ και ΑΝΙΚΑΝΑ.
Φίλτατοι και φίλτατες, το βαρέλι δεν έχει πάτο…
Είναι πια σαφές ότι οι εν λόγω κύριοι δεν έχουν σχέδιο ή ακόμη χειρότερα έχουν σχέδιο και αυτό υλοποιούν…
Στις εκλογές της Κυριακής είναι στο χέρι μας να καταδικάσουμε αυτήν την πολιτική. ΟΛΟΙ. Για να δείξουμε τόσο στους εν Ελλάδι οιωνεί κυβερνώντες, όσο, και κυρίως, στους εν αλλοδαπή πραγματικούς κυβερνώντες ότι η πολιτική αυτή δεν μπορεί πια να συνεχιστεί.
Με τη δολοφονία των τριών υπαλλήλων της Marfin, η αγαστή συνεργασία παρακρατικών και αναρχικών ή ακόμη καλύτερα παρακρατικών αναρχικών πέτυχε να πατάξει μονομιάς το όποιο παλαϊκό – κοινωνικό κίνημα πήγε να δημιουργηθεί το Μάιο με τη μεγαλειώδη κινητοποίηση 150.000 διαδηλωτών στην Αθήνα και το ντου στη Βουλή. Οι 150.000 γίνανε 5.000 την επόμενη φορά…
Τώρα μας δίνεται η μοναδική ευκαιρία να αντιδράσουμε δυναμικά μεν, δημοκρατικά δε. Να καταστήσουμε σαφή την αντίθεσή μας με το μνημόνιο.
Ομολογώ ότι δεν τρέφω φρούδες ελπίδες για το αποτέλεσμα των εκλογών, καθώς πάρα την διαχρονική παταγώδη αποτυχία όλων των κομματικών φορέων, η σκέψη επομένως και η επιλογή του πολύ του κόσμου είναι ακόμη και σήμερα εγκλωβισμένη από την κομματική προέλευση έκαστου ημών. Ως έθνος άλλωστε δεν φημιζόμαστε για τις πετυχημένες πολιτικές επιλογές μας, για την ευθυκρισία και την ιστορική μνήμη μας.
Σε κάθε πάντως περίπτωση αυτήν την Κυριακή μας δίνεται η δυνατότητα να καθορίσουμε εμείς τις εξελίξεις. Μετά δεν θα έχουμε καμία δικαιολογία.
Υ.Γ. Κυκλοφορεί ευρέως τις τελευταίες ώρες ότι έχει αποφασιστεί να προκηρυχθούν εκλογές στις 12 Δεκεμβρίου. Το μήνυμα σαφές και απολύτως εκβιαστικό απευθυνόμενο κυρίως στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ: Ψηφίστε με, αλλιώς… Το βράδυ της Κυριακής θα δούμε, πόσο έπιασε τελικά ο εκβιασμός.
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
