Κι όμως, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε. Όχι μόνο τις εντυπώσεις, αλλά και την ουσία. Κέρδισε 8 από τις 13 περιφέρειες, ενώ για πρώτη φορά από το 1982 κερδίζει Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Και όλα αυτά όταν για ένα σχεδόν έτος έχει εξαπολύσει την χειρότερη φοροεπιδρομή στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας λαμβάνοντας σειρά σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Το ΠΑΣΟΚ έτσι μπορεί να ισχυριστεί ότι ουχί μόνο δεν αποδοκιμάστηκε, αλλά κέρδισε χρόνο και ανοχή.
Όπως και να το δει κανείς, το αποτέλεσμα των εκλογών δικαίωσε την πολιτική του κυβερνώντος κόμματος. Τα περί αποχής, λευκών και άκυρων, μικρή σημασία έχουν πια. Η αποχή υποβοήθησε την επικράτηση του. Άλλωστε, μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ή ακόμη χειρότερα όταν δεν έχεις πάει καθόλου στην κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται (http://ed-mysterious.blogspot.com/2010/11/blog-post_4054.html )…
Ας μου επιτραπεί λοιπόν να πω, ότι όσοι απείχαν δεν θα δικαιούνται πια να διαμαρτύρονται, όταν θα ληφθούν τα νέα, ακόμη σκληρότερα μέτρα.
Η ΝΔ από την άλλη έχασε την όποια ευκαιρία της να σηκώσει κεφάλι προς το παρόν. Δεν κατόρθωσε να καρπωθεί την λαϊκή δυσαρέσκεια, καθώς αποδείχθηκε ότι είναι ακόμη βαριά η σκιά του κυβερνητικού παρελθόντος της. Έτσι, είδε να χάνει την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη, τις οποίες είχε από το 1986 με τα τότε «τρομερά παιδιά» της, Έβερτ, Ανδριανόπουλο και Κούβελα. και να κερδίζει τον Πειραιά. Ο υποψήφιος της στην Περιφέρεια Αττικής δεν τα πήγε μεν άσχημα, αλλά δεν είχε τα πολιτικά ποιοτικά χαρακτηριστικά εκείνα για να πετύχει κάτι καλύτερο. Μέχρι εκεί και πολύ είναι…
Δυστυχώς για τη ΝΔ, το επόμενο χρονικό διάστημα τα πράγματα θα είναι ακόμη πιο δύσκολα εν όψει του νέου κόμματος της κ. Μπακογιάννη. Είναι πλέον βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν την Θυγατέρα αρκετά έως πολλά στελέχη πρώτης και δεύτερης γραμμής. Κοινώς θα γίνει της τρελής…
Από την Δευτέρα είχα προβλέψει ότι ο Νικήτας θα χάσει. Τέσσερα χρόνια πλήρους απουσίας και φυσικά έργο μηδέν. Και έρχεται με τον κ. Ψινάκη να μας πει τι ακριβώς; Χώρια το γεγονός ότι επέβαλε την υποψηφιότητά του στο Σαμαρά με το έτσι θέλω…
Ο Αθηναίος, αλλά και κάθε πολίτης που δεν είναι κομματικά κολλημένος, δεν θέλει και πολλά πράγματα από τον δήμαρχό του. Απαιτεί να είναι καθαρή η πόλη του, ασφαλής, και προσβάσιμη. Ο κ. Καμίνης δείχνει ένας σοβαρός άνθρωπος και ειλικρινά εύχομαι να πετύχει. Αρκεί βέβαια να μην εγκλωβιστεί σε τίποτε κουλτουριάρικες αριστερές, ψευτοπροοδευτικές λογικές και αγκυλώσεις.
Τα αυτά ισχύουν και για τον κ. Μπουτάρη. Δεν ζω στη Θεσσαλονίκη και φυσικά δεν μπορώ να έχω πλήρη ενημέρωση για τα τεκταινόμενα. Ως παρατηρητής λοιπόν μπορώ να πω, ότι όπως φαίνεται το επί 26 χρόνια εκεί τοπικό κατεστημένο κούρασε τους Θεσσαλονικείς και την πλήρωσε ο κ. Γκιουλέκας. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν φυσικά η απαράδεκτη δήλωση του Μητροπολίτη Άνθιμου. Ο εν λόγω ιεράρχης, όπως και αρκετοί άλλοι, έχει την εντύπωση ότι δικαιούται να λέει ό,τι θέλει, λες και είναι αρχηγός κόμματος. Καλό είναι οι ιεράρχες να ασχοληθούν μόνο με τα του οίκου τους. Αρκετά.
Για τον Πειραιά δεν έχω να σχολιάσω τίποτε περισσότερο. Ο κ. Μιχαλολιάκος ρίσκαρε ακόμη και την βουλευτική του έδρα και εν τέλει δικαιώθηκε.
Υ.Γ. Δεν αντέχεται τόσος πόνος. Έχασε και ο Μίλτος. Πάει δεν έμεινε τίποτε όρθιο σε αυτό τον τόπο…
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
