Τελικά, χλωμό το βλέπω να το λάβανε το «μήνυμα» οι κυβερνώντες. Και, επειδή προφανώς δεν πολυγουστάρουνε τα μηνύματα, γι’ αυτό θα επιβάλλουν και τέλη χρήσης στα καρτοκινητά.
Πολύ φοβούμαι ότι κάποιοι θα επιχειρήσουν να παρασύρουν πάλι τον Καραμανλή στη λογική «όχι αποφάσεις εν θερμώ» και άλλα τέτοια μπαρμπούτσαλα.
Όμως, στην περίπτωσή μας ισχύει το «στη βράση κολλάει το σίδερο».
Μόνο μην έχουν καμιά φαεινή ιδέα να συνδυάσουν τις όποιες πρωτοβουλίες του Πρωθυπουργού με τη Δ.Ε.Θ. τον προσεχή Σεπτέμβριο για να ρεφάρουν το περσινό ναυάγιο. Μέχρι τότε θα ‘χει πετάξει το πουλάκι.
Τελικά, τα συνθηματάκια του προέδρου George ήταν απολύτως επιτυχημένα και εξόχως προφητικά. Φίλοι της συμπολίτευσης: Αλλάξτε για να μη βουλιάξτε!
Ο κόσμος, ο δικός σας κόσμος, σάς το βροντοφώναξε από τις παραλίες. Φροντίστε, ώστε το κύμα που σηκώθηκε από την αποχή να μην εξελιχθεί σε τσουνάμι που θα παρασύρει στο βυθό αύτανδρη την Κυβέρνηση.
Πραγματικά, οι εκλογές αυτές είχαν μία πρωτόγνωρη πτυχή. Και αυτή επικεντρώνεται ακριβώς στον παράγοντα «αποχή» και, δη, στη τεράστια αποχή των νεοδημοκρατών – κεντροδεξιών ψηφοφόρων. Και τούτο, διότι ο συγκεκριμένος ψηφοφόρος δεν είχε, μέχρι τώρα, την αποχή στο αίμα του. Δεν του πήγαινε ως στάση, ως κοσμοθεωρία, ως πολιτική θέση. Συνεπώς, για να φτάσει στο σημείο να απόσχει, σημαίνει το εξής: «Κύριοι, εγώ δεν πάω ακόμα σε άλλο μαγαζί, ούτε εμπιστεύομαι τον Καρατζαφέρη, ούτε θα ρίξω στους θολούς Οικολόγους, ούτε βέβαια λευκό – άκυρο που πάει στο βρόντο. Δεν κατεβαίνω στην κάλπη για να καταλάβεις ποιος είμαι, να με μετρήσεις και, αν δεν αλλάξεις, μ’ έχασες άπαξ διά παντός». Είναι μεγάλο μέρος αυτών που κάποτε αποκαλούσαμε «νοικοκυραίους» πολίτες, οι οποίοι βαρέθηκαν να απολογούνται για τις γαλάζιες λαμογιές και να σπιλώνεται η «τιμή και η υπόληψή τους» από τις πράξεις και παραλείψεις των περιώνυμων κομματικών και μη golden boys που ‘πεσαν με τα μούτρα στο μέλι.
Και μην ξεχνάτε, αυτές οι εκλογές δεν κρίθηκαν στον οικονομικό τομέα. Βγήκε ο Καραμανλής τρεις μέρες πριν τις εκλογές και προανήγγειλε, φόρα παρτίδα, την επιβολή νέων φόρων. Και δεν άνοιξε μύτη!
Αυτό, πολύ απλά, σημαίνει ότι ο κόσμος έχει αντιληφθεί ότι, καλώς ή κακώς, στην οικονομία απαιτούνται μέτρα και παρεμβάσεις. Αποδέχτηκε ότι, παρά τις όποιες παπαριές έκανε (αν έκανε) στον οικονομικό τομέα ο Αλογοσκούφης, η διεθνής κρίση παίζει καθοριστική επίδραση σε μία, εκ των πραγμάτων, αδύναμη οικονομία, όπως η ελληνική. Γι’ αυτό και δεν πιστεύει ο κόσμος ότι το ΠΑΣΟΚ ως πιθανή μελλοντική κυβέρνηση θα αλλάξει οικονομική πολιτική. Πολύ απλά και λαϊκά, το ‘χει πάρει απόφαση πως, ό, τι και να γίνει, «θα τον πιεί».
Αυτό, όμως, που θέλει και απαιτεί, πλέον, ο κόσμος, είναι εντιμότητα, καθαρότητα και ήθος στη διακυβέρνηση. Σεμνότητα και ταπεινότητα, βρε αδερφέ!
Άλλωστε, γι’ αυτό εξέλεξε τον Καραμανλή το 2004, γι’ αυτό του ‘δωσε ψήφο ανοχής το 2007, γι’ αυτό του δίνει και την τελευταία ευκαιρία τώρα. Αλλά, την τελευταία….. Από τούτο δω το μετερίζι τα ‘χουμε πει επανειλημμένα. Και για να μην ευλογώ τα γένια μου, παραπέμπω στο post του Μυστήριου στις 09.01.2009.
Υ.Γ. 1 : Δύο τάσεις και ένα δίλημμα, λέει, υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Κυβέρνηση. Συνεργασία ή όχι με το ΛΑ.Ο.Σ.; Στροφή προς τα δεξιά ή εμμονή στο μεσαίο χώρο; Λάθος δίλημμα: Ο ΛΑ.Ο.Σ. «επένδυσε» στο εύλογο αίτημα κάθε μέσου (δεξιού, αριστερού, κεντρό-δεξιό-αριστερού ή «μεσαίου») πολίτη για ασφάλεια και τάξη. Μία κεντροδεξιά κυβέρνηση οφείλει να διασφαλίσει αυτό το ελάχιστο αγαθό στους πολίτες, χωρίς να απολέσει το μετριοπαθή και φιλελεύθερο χαρακτήρα της. Η επιβολή του νόμου και της τάξης στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων δε σημαίνει και ξενοφοβία ή ρατσισμό. Τόσο απλά.
Υ.Γ. 2: Κυρίαρχη η κεντροδεξιά στην Ευρώπη …. Τουτέστιν, η, κατά George, «επέλαση των Βαρβάρων» (Σαρκοζί, Μέρκελ, Κάμερον, Σίλβιο & ΣΙΑ). Γεια σου ρε George με τα ωραία σου!
Υγιαίνετε.
Σεμνός & Ταπεινός
