Κυρίες και Κύριοι, δύο ημέρες μείνανε, δύο ημέρες πριν από την εκτέλεση των πέναλτι. Τα πολιτικά κόμματα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους μπας και κινητοποιήσουν τους ψηφοφόρους τους και προτιμήσουν να πάνε πρώτα εις τις κάλπες και μετά εις τις παραλίες ή το αντίστροφο.
Εν μέσω λοιπόν δημοσκοπήσεων, προεκλογικών συγκεντρώσεων, συνεντεύξεων και λοιπών βαρετών και ανούσιων δραστηριοτήτων καλούμαστε να αποφασίσουμε κατ’ αρχήν αν θα πάμε να ψηφίσουμε ή θα απέχουμε.
Από όλα τα κόμματα (δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ισχύει για τη Ν.Δ. για τους λόγους που έχουμε πολλάκις αναφέρει) γίνεται μία προσπάθεια να θεωρηθεί η αποχή απολιτική πράξη.
Θεωρώ ότι καθετί τελικά πράξει ο καθένας από εμάς, αποτελεί συνειδητή πολιτική πράξη. Είτε απέχει, είτε ψηφίσει. Είτε ρίξει λευκό και άκυρο, είτε επιλέγοντας μικρότερα κόμματα ή κόμματα της πλάκας και το ρίξει εις τον Κάτμαν, είτε ψηφίσει τις παρατάξεις – δεινόσαυρους.
Η όποια επιλογή συνιστά αυτή καθεαυτή πολιτική πράξη. Αν βέβαια η επιλογή αυτή, η πολιτική πράξη δηλαδή, θα έχει κάποιο αποτέλεσμα είναι έτερον – εκάτερον.
Παρά τα θρυλούμενα, θα είναι πολύ μεγάλη έκπληξη αν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν κατορθώσουν να ξεπεράσουν αθροιστικά το 66-67% του εκλογικού σώματος. Τα δύο αυτά κόμματα έχουν μία στάνταρ εκλογική πελατεία, η οποία αποτελεί τη βάση τους. Από εκεί ξεκινούν και ανάλογα με την προσέλκυση των αναποφάσιστων κερδίζουν ή χάνουν τις εκλογές.
Το δίλημμα των εκλογών δεν είναι βέβαια ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ελλάδος. Σιγά το θέμα.
Όταν το Βατοπέδιο, η SIEMENS, τα Ομόλογα, η ραθυμία του Κώστα, οι άχρηστοι συνεργάτες, κατατρέχουν τον ύπνο των νεοδημοκρατών…
Όταν η SIEMENS (πάλι), το εκσυγχρονιστικό κυβερνητικό παρελθόν, το Χρηματιστήριο, η αδυναμία του George να πει σωστά πέντε λέξεις εις τη σειρά απογοητεύουν τους εναπομείναντες παλαιό-πασόκους…
Όταν εις τον Περισσό συζητούν ακόμη για τον Πατερούλη Στάλιν…
Όταν εις το ΣΥΡΙΖΑ ομιλούν ακόμη για κοινωνική εξέγερση του Δεκεμβρίου που κάηκε η Αθήνα από τους χαϊδεμένους τους…
Όταν εις το ΛΑΟΣ περισσεύουν οι Μπουμπούκες και οι Μπουμπούκοι…
Όταν οι Οικολόγοι – Πράσινοι «ξεχνούν» το περιβάλλον και ασχολούνται με τα δικαιώματα των Σλαβομακεδόνων και το «μακεδονικό» αναγνωστικό…
Όταν οι κ. Μάνος και Κοντογιαννόπουλος με δεκαετίες εις την πλάτη τους και από κόμμα σε κόμμα, αυτοαναγορεύονται σε λύση…
Τότε για ποιο λόγο να θεωρείται μομφή η αποχή;
Για ποιο λόγο να μην στηρίξεις το δίδυμο Βεργή – Κάτμαν;
Για ποιο λόγο πρέπει να σε αυτοπεριορίζουν σε προκαθορισμένες επιλογές;
Αφού οι εκλογές είναι της πλάκας, κάντε και εσείς πλάκα μαζί τους.
Υ.Γ. «Όλοι την Κυριακή στις κάλτσες». George uber alles. Είναι μοναδικός.
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
