Εκλογές τώρα
Κυβέρνηση κωμωδία στην οποία οι υπουργοί "πλακώνονται" μεταξύ τους και οι διοικητές των Οργανισμών διαπλέκονται με τα ισχυρά συμφέροντα
του Αντώνη Πίκουλα
(Πηγή : http://www.axiaplus.gr/Default.aspx?id=322923&nt=108&lang=1)
Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση έχει απολέσει κάθε στήριγμά της τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό.
Ακόμη και τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου, που μέχρι πρότινος στήριζαν προκλητικά και εξόφθαλμα την κυβέρνηση, τις τελευταίες ημέρες, υπό την πίεση της κοινής γνώμης και την αγανάκτηση των πολιτών στον καταιγισμό εισπρακτικών μέτρων τα οποία εξαθλιώνουν τους πολίτες και τους οδηγούν στην απόγνωση, έχουν αρχίσει και "γυρίζουν" το παιχνίδι, κρατώντας αποστάσεις από το καταρρέον κυβερνητικό σχήμα.
Ταυτοχρόνως οι όποιοι δεσμοί της κυβέρνησης με τη βάση της κοινωνίας έχουν πλέον διαρραγεί, ενώ συνδικάτα, επαγγελματικές και εισοδηματικές ομάδες έχουν διαχωρίσει τη θέση τους από τους κυβερνώντες, ακόμη και εκείνοι που τυπικά εκπροσωπούν στους συνδικαλιστικούς φορείς ή τα όργανα το ΠΑΣΟΚ.
Στην Ευρώπη ξεκάθαρα έχουμε απολέσει κάθε έρεισμα, οι διεθνείς εταίροι μας μιλάνε πια ανοικτά για "ελεγχόμενη χρεοκοπία" και "παίζουν" με τον χρόνο, εάν θα είναι τώρα ή μετά, αν θα πραγματοποιηθεί δηλαδή μετά την έκτη δόση, κάπου μετά τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, υπό τη βεβαιότητα ότι με τη δεδομένη ανικανότητά μας δεν θα έχουμε προωθήσει ούτε διαρθρωτικές αλλαγές, ούτε αποκρατικοποιήσεις, ούτε απελευθέρωση επαγγελμάτων, ούτε αύξηση των εσόδων, ούτε μείωση των δαπανών… Ολα όσα δηλαδή τίθενται ως προϋπόθεση για να εξακολουθήσουν να υφίστανται οι όποιες χρηματοδοτήσεις.
Και η άποψη αυτή εκπορεύεται ανοικτά από τα χείλη ανώτατων κυβερνητικών στελεχών (Γερμανία, Αυστρία κ.λπ.), που βάζουν στο τραπέζι το ζήτημα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας και προκαταλαμβάνουν την κοινωνία ότι μια "χρεοκοπία" της Ελλάδας δεν πρέπει να θεωρείται "ταμπού". Απλώς εκείνο που προκύπτει και κατά τη γνώμη μου μετατίθενται οι όποιες πιεστικές αποφάσεις εις βάρος μας είναι ότι οι γαλλικές τράπεζες θέλουν να κερδίσουν χρόνο, αλλά και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής φοβούνται μην τυχόν η κρίση επεκταθεί σε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, όπου έχουν πραγματοποιήσει τεράστιες επενδύσεις, και μια ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, ακόμη και εντός της ζώνης του ευρώ, θα αποτελούσε κακό προηγούμενο…
Την ίδια στιγμή στην κυβέρνηση έχει "χαθεί η μπάλα". Ο ένας υπουργός υπονομεύει τον άλλο και όλοι μαζί την κοινωνία… Ο υπ. Οικονομικών κ. Βενιζέλος άλλα λέει το πρωί και άλλα το βράδυ, ο υπ. Δικαιοσύνης κ. Παπαϊωάννου συγκρούεται με τον κ. Ραγκούση και ο υπ. Υποδομών τα βάζει με τον κ. Ρέππα, ενώ ο κ. Λοβέρδος, ο οποίος αποκαλεί τον κ. Βενιζέλο "μπλοφαδόρο", έρχεται σε αντιπαράθεση με την κ. Ξενογιανακοπούλου. Ο κ. Παπακωνσταντίνου "διαπλέκεται" με αποφάσεις που προκαλούν επιχειρηματικές συγκρούσεις, ενώ ο κ. Γερουλάνος έχει χάσει κάθε έλεγχο στον ΟΠΑΠ και τους εποπτευόμενους οργανισμούς (π.χ. ΟΔΙΕ). Την ίδια ώρα η Υγεία αλλά και η Παιδεία καταρρέουν, τα νοσοκομεία δεν έχουν γάζες και βαμβάκι, τα σχολεία δεν έχουν βιβλία για να διαβάζουν τα παιδιά… και η κ. Διαμαντοπούλου προαλείφεται μέσω των ΜΜΕ που τη στηρίζουν για ρόλους υπερκομματικούς!!!
Και μέσα σε όλα αυτά ο πρωθυπουργός είναι… χαμένος! Κάποτε, θυμάμαι, ταξίδευε μέρα νύχτα στην Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο! Τώρα δεν τον βλέπουμε πια (και εμείς και οι εταίροι μας στην κοινότητα) ούτε στις τηλεδιασκέψεις… Κουράστηκε; Βαρέθηκε; Απογοητεύθηκε; Ή μήπως τρόικα και Ε.Ε. δεν τον… πολυθέλουν ως συνομιλητή και εμμέσως του το έχουν διαμηνύσει;
Οπως και να έχει η κατάσταση, το γεγονός πλέον είναι ένα: Η κυβέρνηση δεν απολαμβάνει πλέον της εμπιστοσύνης ούτε της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ούτε των πολιτών αυτής της χώρας. Και είναι παραπάνω από βέβαιον ότι η παραμονή της στην εξουσία και η αδυναμία της να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα για το οποίο έχει δεσμευθεί βυθίζουν όλο και πιο πολύ την Ελλάδα σε τραγικά αδιέξοδα, που θα ακολουθούν τις επόμενες γενιές.
Το ότι η κυβέρνηση αυτή δεν έχει ακόμη "πέσει" οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι τα μέλη της Κοινοβουλευτικής της Ομάδας δεν θέλουν να χάσουν τον μισθό τους, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι οι περισσότεροι εξ αυτών δεν θα ξαναεκλεγούν…
Και οι υπουργοί, παρά τις τεράστιες μεταξύ τους διαφωνίες, τα μίση και τους διαξιφισμούς, σιωπούν προ της νομής της εξουσίας και του μεριδίου που στον καθένα εξ αυτών αναλογεί!
Ομως, η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση έχει φτάσει πια στο απροχώρητο. Και ουδείς στην κοινωνία μπορεί να ανεχτεί να διοικείται από ανίκανους, άσχετους, άτολμους και διαπλεκόμενους, που το μόνο που τους απασχολεί είναι ποιος από τους "κολλητούς" τους μεγαλοεπιχειρηματίες θα πάρει την κάθε δουλειά που βγαίνει ή προκύπτει από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Εδώ που φτάσαμε η λύση είναι μόνο οι εκλογές: Πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά, να λάβουμε αποφάσεις για το αύριο των παιδιών μας και τούτο μόνο μέσα από την ετυμηγορία του ελληνικού λαού μπορεί να καθορισθεί.
Και εάν ακόμη δεν υπάρξει συντριπτική πλειοψηφία που να δίνει στον όποιο νικητή των εκλογών ανοικτή εντολή να διαπραγματευθεί και να "ανατρέψει", τότε να συγκροτηθεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με ό,τι καλύτερο διαθέτουν τα ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΚΟΜΜΑΤΑ. Αλλη λύση δεν υπάρχει!
