Γιατί οδηγήθηκε η χώρα στο γκρεμό
Του Γιάννη Λοβέρδου
(Πηγή : http://www.axiaplus.gr/Default.aspx?id=322930&nt=108&lang=1)
Υπάρχουν ορισμένες πρωτόγονες, φτωχές, εξαθλιωμένες χώρες, όπου οι κυβερνήσεις, άκρως κοινωνικά ανάλγητες, δεν διαθέτουν την ευαισθησία που διαθέτει το ελληνικό Δημόσιο έναντι των μαθητών και των πολιτών του.
Ο λόγος για τις "κακές" ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία. Σε αυτές τις 4 χώρες, που φημίζονται για τη σκληρότητα των κυβερνώντων και το χαμηλό βιοτικό και μορφωτικό επίπεδό τους, το εκεί υπουργείο Παιδείας δίνει δωρεάν μεν στους μαθητές τα διδακτικά βιβλία και εγχειρίδια στην αρχή της κάθε σχολικής χρονιάς, αλλά, άκουσον άκουσον, στο τέλος της χρονιάς, οι μαθητές υποχρεούνται να επιστρέψουν τα βιβλία σε καλή κατάσταση, για να τα χρησιμοποιήσουν οι επόμενες τάξεις.
Αν θέλουν να τα κρατήσουν τα βιβλία τους ή τα έχουν λερώσει και τα έχουν καταστρέψει, τότε υποχρεούνται (αμάν πια η αναλγησία των πρωτόγονων Γαλλογερμανών και Αγγλοσαξόνων) να πληρώσουν το κόστος τους.
Οι αποτρόπαιες και σκληρές αυτές κυβερνήσεις δεν επιτρέπουν στους μαθητές τους να καίνε τα βιβλία τους και να τα σκίζουν δημοσίως, όπως πράττουν στην Ελλάδα οι κοινωνικά ευαίσθητοι υπουργοί Παιδείας.
Οι οποίοι επί σειράν δεκαετιών δέχθηκαν την κρατούσα πρακτική μαθητών να σκίζουν και να καίνε τα σχολικά βιβλία, ως ένδειξη ανακούφισης που τελείωσε η σχολική χρονιά, σαν κάτι δεδομένο. Φυσιολογικό. Προς δόξαν του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Δεν τους δίνουν οι απεχθείς ξένοι τη δυνατότητα να παίζουν με τον δημόσιο πλούτο.
Κι έτσι, εδώ στην Ελλάδα, που η Αννα Διαμαντοπούλου και οι προκάτοχοί της, και του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., φημίζονται για την κοινωνική τους ευαισθησία, συνεχίζουν να δαπανούν δεκάδες εκατομμύρια ετησίως για να εκδίδουν πολυσέλιδα συγγράμματα (ιδίως στην ανώτατη εκπαίδευση, πολλά εξ αυτών είναι εκατοντάδων σελίδων), που ελάχιστοι φοιτητές τα διαβάζουν και στην καλύτερη περίπτωση, αν δεν τα καίνε, τα καταχωνιάζουν σε κάποια σοφίτα ή αποθήκη.
Κι όταν κάποιος αντιπρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κάνει το λάθος να διερωτηθεί πώς γίνονται οι διαγωνισμοί για την προμήθεια του χαρτιού για την έκδοση αυτών των συγγραμμάτων και των εγχειριδίων, έρχεται ένας ευαίσθητος κοινωνικά υπουργός Δικαιοσύνης, όπως ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, να ζητήσει την πειθαρχική του δίωξη.
Αυτά όλα όμως τα θεωρούμε δεδομένα. Κανείς δεν αναρωτιέται ποιος κερδίζει από το τόσο χαρτί που προμηθεύεται κάθε χρόνο το υπουργείο Παιδείας. Κανείς δεν αναρωτιέται πού πάνε τα χρήματα αυτά, που μια καταχρεωμένη, ως η Ελλάδα, χώρα δαπανά για την ετήσια έκδοση τόσων εκατομμυρίων σχολικών βιβλίων και δεν ακολουθεί το μοντέλο των ΗΠΑ, της Γαλλίας ή της Γερμανίας και των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών.
Ομοίως όπως κανείς δεν αναρωτιέται πού πηγαίνουν οι τόσες συντάξεις και τα τόσα επιδόματα, που έχει θεσπίσει το ελληνικό Δημόσιο, για να μπορούν οι πολιτικοί να κολακεύουν την κομματική τους πελατεία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που αποκαλύφθηκε τελευταία, με το επίδομα τρίτεκνης μητέρας που λαμβάνει η πλέον ακριβοπληρωμένη τηλεπαρουσιάστρια στην Ελλάδα, Ελένη Μενεγάκη. Ολοι τα έβαλαν με την κ. Μενεγάκη.
Όντως, ηθικά θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως αναξιοπρεπής η στάση της να ζητήσει να λαμβάνει το επίδομα αυτό. Κάποιοι την αποκάλεσαν "ευρω-φονιά" και μπορεί να 'χουν δίκιο. Το πρόβλημα όμως δεν είναι η στάση της κ. Μενεγάκη. Αλλά το ότι το, δήθεν, κοινωνικά ευαίσθητο ελληνικό Δημόσιο θέσπισε ένα επίδομα, το οποίο θα μπορούν να παίρνουν άπαντες, ανεξαρτήτως εισοδήματος. Δηλαδή, εσείς κι εγώ πληρώνουμε φόρους για να μπορεί να παίρνει επίδομα τρίτεκνης μάνας η κ. Μενεγάκη.
Με νόμο που επέβαλαν οι "ευαίσθητες" κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, υπό την πίεση μάλιστα της ακόμη πιο "ευαίσθητης" αριστεράς του κ. Τσίπρα και της κ. Παπαρήγα. Για να αντιληφθούμε γιατί αυτή η χώρα οδηγήθηκε στον γκρεμό.
