Τα ‘γραφε ο Μυστήριος, τα ‘γραφε ο Ερυθρός Δευκαλίωνας, αλλά κανείς δε διαβάζει ή, μάλλον, απευθύνονταν εις ώτα μη ακουόντων.
Βέβαια, και να μην τα γράφανε οι «φωστήρες» μας, όλοι μας τα βλέπαμε...
Όλοι; Όχι δα. Υπάρχουν κάποιοι σ’ αυτόν τον τόπο που είτε δεν τα βλέπουν, είτε προσποιούνταν ότι δεν βλέπουν, γενικώς. Είναι, ασφαλώς, τα ίδια πάντα γνωστά «παχύδερμα» της πολιτικής, και δη, αυτοί που μας κυβερνούν, οι οποίοι, όταν η κοινωνία τους φτύνει νομίζουν ότι ψιχαλίζει.
Αλλά, κι αυτή τη φορά «θα χυθεί άπλετο φως» στην υπόθεση της δολοφονίας του 44χρονου στην οδό Γ΄ Σεπτεμβρίου, και «θα μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο». Βέβαια, όταν οι φράσεις αυτές εκστομίζονται από εκείνον τον ίδιο πολιτικό προϊστάμενο και υπεύθυνο του ναυαγίου του «Σάμινα», είναι αν όχι ειρωνεία, τουλάχιστον επιβεβαίωση της ρήσης ότι «η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα (ή ως τραγωδία)».
Οι άνθρωποι είναι ολίγιστοι, ανίκανοι, ανεπαρκείς κι επικίνδυνοι. Αντιμετωπίζουν τα πάντα εντελώς «συμπτωματικά», ήτοι ως σύμπτωμα, όλως περιστασιακά, και σε κάθε περίπτωση «επικοινωνιακά». Με άλλα λόγια, τακουνάκια, φιοριτούρες κι από «κοκό» μηδέν, που θα ‘λεγε κι ο Γεωργίου speaking.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, διαχειρίζονται το τίποτα και επιτυγχάνουν το απόλυτο μηδέν.
Δεν έχουν αντιληφθεί, ή αρνούνται να συνειδητοποιήσουν, ότι, όσο το μαχαίρι δεν μπαίνει στο κόκκαλο, μπαίνει όλο και πιο βαθιά στα πλευρά της κοινωνίας.
Μιας κοινωνίας, η οποία έχει φτάσει, πλέον, στα όριά της. Όρια που, καθημερινά και με γεωμετρική πρόοδο, περιχαρακώνονται σε όλο και πιο στενά πλαίσια μεταξύ «ακροαριστεράς» και «ακροδεξιάς». Μεταξύ πλήρους αναρχίας από τη μία και αυτοδικίας από την άλλη.
Μίας κοινωνίας, που όσο περισσότερο πιέζεται οικονομικά από τα κυβερνητικά (λέμε τώρα) μέτρα, τόσο θα ξεσπάει επί δικαίων και αδίκων. Μίας κοινωνίας, της οποίας οι όποιοι συνεκτικοί ιστοί τείνουν να διαρραγούν οριστικά … Και σ’ αυτή την περίπτωση, ο δρόμος θα είναι χωρίς επιστροφή.
ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ Ή ΟΧΙ; (Ρητορικό μάλλον το ερώτημα – απευθυντέο, ωστόσο, και προς την Αξιωματική Αντιπολίτευση, που ακροβατεί μεταξύ «υπευθυνότητας» και «λαϊκισμού», σπαταλώντας πολύτιμο πολιτικό χρόνο).
Υ.Γ.: (Ψιλοάσχετο – ψιλοσχετικό): Ο αξιότιμος κ. Καμίνης, υποτίθεται Δήμαρχος Αθηναίων, τι θα πράξει και τι θα πει την επόμενη φορά που οι αλλόθρησκοι μετανάστες εκδηλώσουν τη βούλησή τους να προσευχηθούν δημοσίως σε κεντρικά σημεία της πόλης του; Θα το επιτρέψει ή θα το απαγορεύσει, όπως έκανε με την αναστάσιμη ακολουθία στο δημοτικό Ρ/Σ 9,84;
Καλά κουράγια σύντροφοι και ψυχραιμία, πάνω απ’ όλα.
Σεμνός & Ταπεινός
(Το σκίτσο είναι του Ηλία Μακρή. Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής στις 15.5.2011)
