Συγγνώμη σύντροφοι, και να με συμπαθάτε, δηλαδή, αλλά, μήπως κάτι δεν καταλαβαίνω; Μήπως έχω «χάσει» κανένα επεισόδιο; Μήπως δεν ζω σ’ αυτή τη χώρα εδώ κι ενάμισυ χρόνο;
Τι μας έχουν «ζαλίσει τον έρωτα» ένα μήνα τώρα με αυτή τη συναίνεση οι εγχώριοι και εξωχώριοι «κυβερνώντες» και τα παπαγαλάκια τους;
Για ποιό λόγο αναζητεί απεγνωσμένα ο Γιωργάκης τη «συναίνεση» των πολιτικών δυνάμεων του τόπου;
Ποιός τον εμποδίζει, τέλος πάντων, να κυβερνήσει;
Ποιός τον εμπόδισε τον τελευταίο χρόνο να πάρει τα πιο αντιλαϊκά και σκληρά μέτρα που γνώρισε ποτέ ο τόπος;
Ποιός, άραγε, θα τον εμποδίσει να εφαρμόσει τα νέα, εξίσου σκληρά, μέτρα του μεσοπρόθεσμου προγράμματος;
Μήπως τα συνδικάτα; Σιγά τα μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου... Αυτοί εξήγγελαν μία απεργία εντός Ιουνίου και «καθάρισαν».
Μήπως ο Antoine; Και τι έγινε που διαφωνεί με την κυβερνητική πολιτική; Αυτός ούτε εκλογές, καν, ζητάει, ούτε ασφαλώς πρόκειται (και δεν μπορεί) να κατεβάσει τον κόσμο στους δρόμους.
Μήπως, άραγε, θα τον εμποδίσουν η Αλέκα κι ο Αλέξης; Εδώ γελάνε.....
Μήπως οι ειρηνικές διαδηλώσεις στο Σύνταγμα; Καλές είναι, είναι κι εγώ μαζί... Αλλά, δεν ασκείται καμία πίεση.
Άρα, τι;
Γιατί τον έπιασε τώρα τον Γιωργάκη η πρεμούρα της συναίνεσης;
Δεν ζήτησε συναίνεση όταν πετσόκοψε μισθούς και συντάξεις.
Γιατί ζητά συναίνεση για τις αποκρατικοποιήσεις;
Μήπως διαφωνεί κανείς με την αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ, του ΟΣΕ, της ΕΥΑΘ και του Καζίνο της Πάρνηθας ή την εχώρηση του management διαφόρων δημοσίων οργανισμών και εταιρειών σε ιδιώτες;
Μήπως διαφωνεί κανείς με την αξιοποίηση των Ολυμπιακών Ακινήτων που ρημάζουν επτά χρόνια τώρα και απαξιώνονται όσο περνά ο καιρός;
Και ποιός, διάολε, τον εμπόδισε τον Γιωργάκη, ένα χρόνο τώρα, να προβεί σε όλες εκείνες τις διαρθρωτικές αλλαγές που αποτελούν, εν τέλει, κοινό τόπο και ζητούμενο για όλους τους σκεπτόμενους πολίτες αυτής της χώρας;
Τελικά, αναζητεί ο Γιωργάκης συναίνεση από τους άλλους πολιτικούς φορείς επειδή δεν τη βρίσκει στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ;
Ψάχνει για συνενόχους και άλλοθι, ή είναι κάτι παραπάνω και από αυτό;
Άγνωσται αι βουλαί του Prime Minister!
Πάντως, αυτό που καταλαβαίνω εγώ από όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου είναι ότι ο Γιωργάκης, παραμένει πάντα Γιωργάκης και οι συμβουλάτορές του είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Αλλά κι αυτοί οι τύποι (βλ. Όλι Ρεν και τους συν αυτώ) δεν έχουν ακόμα καταλάβει που βρίσκονται.
Καμία άλλη κυβέρνηση, σε τούτον τον τόπο, δεν θα την είχε βγάλει τόσο «ζάχαρη» όσο αυτή, με τα μέτρα που έχει πάρει μέχρι σήμερα. Τι τους κόφτει τώρα και μας έχουν πρήξει τ’ αντίδια με αυτή τη συναίνεση, ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω.
Εν πάσει περιπτώσει, αν δεν μπορεί το παληκάρι, ας παραιτηθεί, κι ας πάει να «κυβερνήσει» καμιά ΜΚΟ με τον Γερουλάνο, τη Μπιρμπίλη και τη Δαμανάκη, κι ας μας αφήσει εμάς στην ησυχία μας.
Εξάλλου, η μόνη "επιτυχία" του μέχρι σήμερα είναι ότι έβαλε την χώρα με το έτσι θέλω στο ΔΝΤ, ρίχνοντάς μας στα νύχια των διεθνών κερδοσκόπων...
Εύγε, καμάρι μας και εις ανώτερα...
Σεμνός & Ταπεινός
(Το σκίτσο είναι από τον Ανδρέα Πετρούλακη και δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή της Κυριακής στις 29.5.2011)
