Αφενός μεν το πλήρως ελεγχόμενο επικοινωνιακό περιβάλλον, αφετέρου το σκάνδαλο με τον «εραστή» Ντομινίκ, φρόντισαν επιμελώς το μείζον κατ’ εμέ ζήτημα των ημερών να μην λάβει την προσήκουσα λόγω της σοβαρότητας του έκταση και δημοσιότητα. Γεγονός φυσικά ουχί πρωτόγνωρο, καθώς τα εγχώρια διαπλεκόμενα ΜΜΕ πολλάκις έχουν πετύχει να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη κατά το δοκούν.
Αναφέρομαι στη συνέντευξη του κ. Παπανδρέου στην ιταλική εφημερίδα «Κοριέρε ντε λα Σέρα», ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «το να μας ζητούν ένα νησί ή ένα μνημείο ως εγγύηση είναι σχεδόν ύβρις».
Επειδή αποκλείεται ο κ. Παπανδρέου να ανέφερε το ανωτέρω αναίτια, είναι σαφές ότι έχει τεθεί από τους διεθνείς δανειστές το συγκεκριμένο ζήτημα. Ποιος ο λόγος άλλωστε να προβεί ο Πρωθυπουργός της χώρας σε μία τόσο σημαντική αναφορά, αν δεν δεχόταν σχετικές πιέσεις, γι’ αυτό και το δημοσιοποίησε. Είτε για να προλειάνει το έδαφος για σημαντικές παραχωρήσεις (το πιθανότερο) είτε για να το «κάψει» δημοσιοποιώντας το.
Αποδεικνύεται λοιπόν για ακόμη μία φορά ότι έχουμε αναλάβει δεσμεύσεις, οι οποίες μας έχουν καταστήσει έρμαια των διεθνών τοκογλύφων. Προκειμένου να λάβουμε δανεικά, προφανώς έχουμε αναλάβει υποχρέωση υποθήκευσης περιουσιακών στοιχείων της χώρας ως εγγύηση.
Και όπως οι εγχώριοι τοκογλύφοι σου παίρνουν το σπίτι, αν δεν ξεπληρώσεις τις οφειλές σου, έτσι και οι διεθνείς τοκογλύφοι – κατ’ ευφημισμό και μόνο δανειστές μας – θα ζητήσουν να τους ξεπληρώσουμε με γη…
Ουδείς άλλωστε έχει ποτέ καταφέρει να ξεπληρώσει τους τοκογλύφους του…
Φίλτατες και φίλτατοι, είναι πια απολύτως σαφές ότι έχω μπλέξει με δαύτους άσχημα, πολύ άσχημα, και ειλικρινά δεν μπορώ να δω πως θα γλυτώσουμε σύντομα.
Πολύ φοβάμαι πια ότι οι συνέπειες όσων σήμερα βιώνουμε δεν θα κρατήσουν μόνο κάποια χρόνια, αλλά κινδυνεύουμε να μας σημαδέψουν ίσως και για μία γενιά…
Το μέλλον της χώρας είναι υποθηκευμένο μαζί με τα νησιά και τα μνημεία μας.
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
