Είναι γνωστή στους περισσότερους η πρακτική να δίνει κάποιος όταν αποβιβάζεται στο σταθμό του Μετρό το εισιτήριο του στον επόμενο που θα χρησιμοποιήσει το εν λόγω μέσο. Προσωπικά διαφωνώ με τέτοιου είδους «αντιδράσεις», γιατί πιστεύω ότι απλώς κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και στην τελική τέτοιες ενέργειες μας γυρίζουν μπούμερανγκ, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία!
Χθες, βγαίνοντας από το μετρό βλέπω έναν αλλοδαπό να περιμένει δίπλα στις κυλιόμενες σκάλες. Τη στιγμή που φτάνω δίπλα του, μου λέει με σπαστά Ελληνικά (και σαφώς με πολύ θράσος): «ντώσει εισιτήριο;». Τα σχόλια δικά σας!!!
Έτυχε μεγάλο μέρος της στρατιωτικής μου θητείας να το υπηρετήσω στον Έβρο και είχαμε καθημερινά, μέχρι και μια μέρα πριν την απόλυσή μας, αρκετά περιστατικά συλλήψεων λαθρομεταναστών που στη συνέχεια παραδίδαμε στις αρχές. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα κλάματα μιας φοβισμένης κοπέλας σε ενδιαφέρουσα, όταν ουσιαστικά μας παραδόθηκε μαζί με καμιά 40αριά άλλους βρεγμένους και ταλαίπωρους το δεύτερο βράδυ που είχα μετατεθεί εκεί.
Ούτε θα ξεχάσω ποτέ τον ήχο που έκαναν τα σώματα δεκάδων από δαύτους τους φουκαριάρηδες που πήδαγαν στο νερό για να επιστρέψουν (που άραγε;;;), μόλις τους πέρναγαν οι δικοί μας με βάρκες απέναντι . Ούτε επίσης θα ξεχάσω εκείνο το βράδυ που ήμασταν ενέδρα και είδα μέσω της διόπτρας νυκτός τρία ΤΟΥΡΚΙΚΑ στρατιωτικά (!!!) Unimac (τα αντίστοιχα δικά μας Stayer) να μεταφέρουν καμιά 50αριά λαθρομετανάστες που στη συνέχεια εκείνης της νύχτας θα βλέπαμε μπροστά μας φάτσα – κάρτα!!!
Γράφω όλες αυτές τις σκέψεις όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά για να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους θέση.
Η ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ των λαθρομεταναστών είναι ταλαίπωρα, απεγνωσμένα ανθρωπάκια που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Κάποιοι θεώρησαν ότι θα βρουν τη μοίρα τους στον ήλιο της Ελλάδας που όμως δύει - όχι «σύντροφοι», δυστυχώς, δεν ανατέλλει - μέρα με τη μέρα! Μαζί τους βέβαια ήρθαν και πολλά εγκληματικά στοιχεία διαφόρων εθνοτήτων που υπό την ανοχή – ανικανότητα των αρχών έπιασαν τα κατάλληλα πόστα στη «νύχτα». Αποτέλεσμα, το άλλοτε ξακουστό “Athens by night” να ακούγεται πλέον ως τίτλος σε ταινία τρόμου!
Η χώρα μας δυστυχώς δεν έχει τις υποδομές να στηρίξει τους ίδιους τους πολίτες της, πολύ δε περισσότερο τον τεράστιο όγκο λαθρομεταναστών που έχει συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια και σαφέστατα έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην αύξηση της εγκληματικότητας. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες σχετικά με το ποιος φταίει και γιατί το κέντρο της Αθήνας - και όχι μόνο - έχει φτάσει σε αυτή την τραγική κατάσταση. Η γκετοποίηση του κέντρου είναι το θλιβερό αποτέλεσμα της ανικανότητας , αδιαφορίας και ενδεχομένως δόλου πολλών.
Το περιστατικό με τη δολοφονία του 44χρονου συνανθρώπου μας, μας συντάραξε όλους και πολύ φοβάμαι ότι με τις συνθήκες που επικρατούν δε θα είναι το τελευταίο. Τη λύση όμως στο διαρκώς εντεινόμενο πρόβλημα της εγκληματικότητας δε μπορούν να τη δώσουν ούτε τα ευχολόγια των «αρμοδίων», ούτε βέβαια οι ομάδες «αγανακτισμένων πολιτών». Οι τελευταίοι από προχθές ακούμε ότι έχουν επιδοθεί σε βιαιότητες αντίστοιχου επιπέδου ως πράξη αντεκδίκησης, αλλά είμαι βέβαιος ότι η «παλικαριά» τους και το νταηλίκι τους ξεσπάει σε μεμονωμένους ταλαίπωρους γιατί απλώς ...εκεί τους παίρνει!
Αγαπητοί, οτιδήποτε ακραίο είναι και επικίνδυνο. Με τις συνθήκες οικονομικής και ηθικής κρίσης που βιώνουμε ως κοινωνία πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, όλοι μας, γιατί η κατάσταση εύκολα μπορεί να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.
Υ.Γ. «Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας». Θα πρότεινα σε όσους δεν έχουν δει τη συγκεκριμένη ταινία να το επιδιώξουν.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
U FOUL
