Αναρωτιέμαι πότε θα βάλουν τελικά μυαλό οι ιθύνοντες του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού. Μάλλον ποτέ!!!
Ο Πρόεδρός μας Ν. Πατέρας φέρεται να αποφάσισε μόνος του την απομάκρυνση του Χενκ Τεν Κάτε από τη θέση του προπονητή, πράγμα που εγώ προσωπικά ευθέως το αμφισβητώ.
Επί της ουσίας ο φετινός Παναθηναϊκός ήταν έως και τις 8.12.09 εντός όλων των στόχων του (με τη εξαίρεση βέβαια του σεντονιού, αλλά κανείς δεν είχε την απαίτηση να αποκλείσουμε την Ατλέτικο Μαδρίτης).
Ο βασικός στόχος ήταν και είναι φέτος το πρωτάθλημα. Δεν είναι ούτε να παίξουμε διαστημική μπάλα, ούτε η πορεία στην Ευρώπη. Εγώ προσωπικά αδιαφορώ για την ήττα στην Τουρκία (μόνο για εθνικούς λόγους με τσαντίζει). Άρα το μόνο πραγματικό θέμα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ήταν η ήττα από τον γαύρο στο «τηγάνι».
Μία ήττα η οποία και σαφώς πρέπει να χρεωθεί και στον Τεν Κάτε, αλλά όχι μόνο σε αυτόν. Ο Χενκ Τεν Κάτε κατέβασε στο «τηγάνι» έξι (6) Έλληνες παίκτες, που δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν ήξεραν που βρίσκονται. Οι παίκτες μας αυτοί μαζί με πέντε (5) ξένους, έπαιξαν κάποια μπάλα μέχρι το 45΄, οπότε και έφαγαν ένα γκολ από το πουθενά, αλλά και από προσωπικά λάθη στο 46΄. Και αντί να βγουν στο β΄ ημίχρονο και να πάρουν το αίμα τους πίσω και να τα δώσουν όλα στο γήπεδο, όπως θα πρόσταζε να κάνουν, η όποια ποδοσφαιρική μαγκιά διαθέτουν, έμειναν ουσιαστικά στα αποδυτήρια. Και το σκορ ήταν 2-0 στο 54’!!! Αναρωτιέμαι λοιπόν: αν έχανε ο γαύρος 2-0 στο 54΄ στο ΟΑΚΑ (και είχε παίξει και κάποια μπάλα μέχρι τότε), δεν θα το πάλευε το ματς μέχρι τέλους για να το γυρίσει;
Αυτό που μας κέρδισε στην πραγματικότητα την περασμένη Κυριακή ήταν η γνωστή σε όλους μας τα τελευταία χρόνια ηττοπάθεια απέναντι στο γαύρο.
Η οποία εν πολλοίς ξεκινάει από τους ίδιους τους ιθύνοντες: προέδρους, μετόχους κλπ. Η ηττοπάθεια αυτή είναι ριζωμένη στους παίκτες μας και για να ξεπεραστεί θέλει δουλειά, πολλή δουλειά από όλους και τίποτα άλλο. Κυρίως από τους ίδιους τους παίκτες.
Εγώ προσωπικά σαν επαγγελματίας, αν είχα χάσει από κάποιον δώδεκα (12) φορές και τον είχα κερδίσει μόνο μία (1), θα τα έδινα όλα, ήτοι το 110% των δυνάμεων μου, θα ξενυχτούσα για να τον κερδίσω την επόμενη φορά!!! Και θα ήθελα να τον κερδίσω και άλλες δέκα (10) για να ησυχάσω!!! Και πάντως δεν θα έπαιρνα παράλογο ρίσκο!!!
Αντί λοιπόν να τους ζητήσει ο Ν. Πατέρας 15 σερί νίκες μέχρι το επόμενο ντέρμπυ, όπου και θα μπορούσαν να πάρουν το αίμα τους πίσω, πήρε την εύκολη απόφαση να διώξει τον Τεν Κάτε και να δώσει άφεση αμαρτιών στους παίκτες.
Οπότε αναρωτιέμαι, πιστεύει πραγματικά ο Πρόεδρος ότι ο συμπαθής κατά τα άλλα Νιόπλιας (γνωστός και ως η πινέζα) είναι ικανός να διώξει την ηττοπάθεια από τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό ή απλά έκανε μία σπασμωδική κίνηση του τύπου «και αν σου κάτσει;», να πάρει δηλαδή ο Νιόπλιας το πρωτάθλημα από το γαύρο;
Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ Χ
