- Όταν κάνουμε «χόμπι», τότε ΔΕΝ ιδρύουμε την ΠΕΚ.
- Όταν κάνουμε «χόμπι», ΔΕΝ οργανώνουμε συλλαλητήριο, πείθοντας τους οπαδούς του Παναθηναϊκού (για πολλούς από όσους έδωσαν το βροντερό παρόν, ο ΠΑΟ είναι κάτι πολύ περισσότερο από «χόμπι»...) για πράγματα τα οποία ελαφρά τη καρδία ρίχνουμε εις το κενό.
- Όταν κάνουμε «χόμπι», ΔΕΝ πετάμε διαρκώς «καρφιά», βάζουμε το «εμείς» πάνω από το «εγώ» μας, ΔΕΝ καλλιεργούμε επιμελώς πολεμικό κλίμα το οποίο θα μας δώσει το καλύτερο άλλοθι ώστε να την κάνουμε.
- Όταν κάνουμε «χόμπι», εύκολα βγάζουμε μια ανακοίνωση με την οποία ανακοινώνουμε την αποχώρησή μας. Το στόχο μας άλλωστε τον επιτύχαμε : Όχι να μεγαλώσουμε τον Παναθηναϊκό. Απλά να γαντζωθούμε και εμείς εφήμερα στο άρμα του, να καπηλευθούμε την αναταραχή που επικρατούσε στην ΠΑΕ, να εκμεταλλευθούμε την υψηλή δημοτικότητα του «μαγαζιού» (σιγά να μην το έβλεπε ποτέ του σαν ιδέα), να «παίξουμε» ώστε να «ανεβάσουμε» ακόμα πιο ψηλά τη δημοτικότητα του ονόματός μας. Και με τον τρόπο αυτό, να «κλείσουμε» με μεγαλύτερη αβάντα τις μπίζνες τις μεγάλες, εκείνες που μας έδωσαν το κίνητρο να το παίξουμε «Τριφυλλάρα»...
Υ.Γ : Φίλε Ηλία, θυμάσαι τότε που στα έλεγα ένα απογευματάκι στη γνωστή πλατεία; Περί του αιφνίδιου έρωτα που χτύπησε σαν... κεραυνός τον οικονομικό γίγαντα και αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά (και καλά) με τον Παναθηναϊκό; Ομολογώ ότι έπεσα έξω εις το timing της αποχώρησης, να την κάνει τόσο νωρίς δεν το περίμενα...
BETMIXER
